Φτώχεια, γκρίνια και πολεμικό κλίμα στην Ευρώπη

Υπολογίζοντας ότι την κατάλληλη στιγμή θα έριχναν το βάρος τους, ώστε η θεά Νίκη να στεφανώσει το στρατόπεδο της επιλογής τους. Υπήρχαν ισχυροί οπαδοί του Χίτλερ τόσο στις ΗΠΑ, όσο στην αγγλική Αυλή, αλλά και στη Γαλλία. Οι Αμερικανοί είδαν την επερχόμενη νίκη της ΕΣΣΔ (Ρωσία) και έριξαν το βάρος τους εναντίον του Χίτλερ, εξασφαλίζοντας τον έλεγχο της μισής (Δυτικής) Ευρώπης.

Σήμερα, οι ΗΠΑ αφού υποχρέωσαν την ΕΕ να κόψει τις σχέσεις με τη Ρωσία, παραχωρούν την πρωτοβουλία στο Ουκρανικό στους Ευρωπαίους. Τώρα, που στη Δύση ψιθυρίζουν επισήμως και ανεπισήμως, ομολογούν ότι το παιχνίδι έχει πρακτικά κριθεί υπέρ της Ρωσίας. Έτσι οι Ευρωπαίοι θα ξοδέψουν και την τελευταία τους δεκάρα σε ένα ήδη χαμένο αγώνα και θα πρέπει οι ηγεσίες τους να απολογηθούν στον κόσμο τους, γιατί προτίμησαν να χάσουν τα φτηνά ρωσικά καύσιμα και να πληρώνουν τα ακριβά αμερικάνικα.

Φτώχεια, γκρίνια και σκοτεινό μέλλον. Από τον Μεγάλο Πόλεμο ως τον Μικρό Πόλεμο (Ουκρανία), η Ευρώπη θα μείνει εξαρτημένη. Και η Γερμανία που κυριαρχούσε μέχρι χθες, με ονειρώξεις ανεξαρτησίας, θα είναι “πατημένη στο χώμα” όπως την ήθελαν οι ΗΠΑ από όταν γεννιόταν το ΝΑΤΟ. Αν και στη σκιά, το Βερολίνο στήνει στρατό με 100 δισεκατομμύρια ευρώ, όπως τον ετοίμαζε, δήθεν “μυστικά”, ο Χίτλερ τη δεκαετία του 30….

Η πρόταση Μακρόν ίσως υπαγορεύθηκε από τις αμερικανικές υπηρεσίες για να εισάγει στην κοινή γνώμη την ιδέα του πολέμου και ταυτόχρονα να αποδειχθεί η ανικανότητα των Ευρωπαίων στο διεθνές παιχνίδι. Αλλά ακόμα και στην απίθανη περίπτωση να έχει καβαλήσει καλάμι ο Γάλλος πρόεδρος, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων ήταν πανικός και άρνηση να θεωρήσουν ότι είναι δυνατόν να επιτεθούν στη Ρωσία, έστω με τα λόγια.

Η τουρκική αλαζονεία και το ελληνικό “θαύμα”

Μια τέτοια, ηττημένη, Ευρώπη ούτε που διανοείται να δει την Τουρκία μέλος της. Ισχύει και το αντίστροφο, ο Ερντογάν πολιτεύεται, ωσάν οι Βρυξέλλες να του πέφτουν λίγες. Η Τουρκία είναι μοναδική περίπτωση, όπου η πολιτική ηγεσία μπορεί να αξιοποιήσει την γεωγραφική της θέση: Εμπόδιο της Ρωσίας προς τις θερμές θάλασσες και ταυτόχρονα φράχτης προστασίας της Ρωσίας απέναντι στην αδηφάγο Δύση. Το κάνει πετυχημένα, αλλά με περίσσευμα αλαζονείας που κρύβει θανάσιμες παγίδες.

Στον Ερντογάν χρειάστηκαν είκοσι χρόνια για να διεκδικήσει διεύρυνση των οριζόντων-τη θαλάσσια επέκταση, τη “Γαλάζια Πατρίδα”. Αυτά τα ίδια χρόνια χρειάστηκαν στις ελληνικές ελίτ για να επιβεβαιώσουν όσα έλεγε ο Παναγιώτης Κονδύλης από τη δεκαετία του 1990: Οι ελληνικές ελίτ ξεπουλάνε την γεωπολιτική αξία της χώρας. Μόλις τελειώσουν, θα αρχίσουν να ξεπουλάνε την ίδια τη χώρα. Ήρθε η ώρα.

Την διαδικασία εγκαινίασε ο Σημίτης και ολοκληρώνεται στις μέρες μας. Ακόμα και το γνωστό “ελληνικό θαύμα” γίνεται πλέον πρακτικά αδύνατον να κάνει… το θαύμα του. Τα υπόλοιπα θυμίζουν τη γνωστή “παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή” μας!