Γαλλία: Πιο κοντά στο “μαντρί” ο “κακός λύκος”

Μια ανάσα ανακούφισης, ένα “ΟΥΦ”, με την ανακοίνωση των  exit polls του δεύτερου κρίσιμου γύρου των Γαλλικών Προεδρικών Εκλογών. Η ακροδεξιά που έφτασε για τρίτη φορά με υποψήφιο της (την Μαρίν Λεπέν το 2022 και το 2017, και τον πατέρα της τον Ζαν Μαρί Λεπέν 20 χρόνια πριν),ηττήθηκε εκλογικά. Ή μάλλον για μια ακόμα φορά η βαθιά δημοκρατική παράδοση των Γάλλων πολιτών ανέκοψε την “κατάληψη” της Προεδρίας από την ακροδεξιά.

Η solidarité démocratique (δημοκρατική αλληλεγγύη), έστω και ελλειμματικά λειτούργησε και έδωσε την πλειοψηφία στο Μακρόν. Δύο φορές πολύ ηχηρά και μια ελλειμματικά η δημοκρατική αλληλεγγύη, οχυρώθηκε πίσω από «το να ο κακός λύκος έρχεται …να τον σταματήσουμε» (2002 και 2017). Το 2022 όμως το ποσοστό της Μαρί Λεπέν (όπως δείχνουν τα exit poll)  είναι και μεγάλο και σημαντικό. Ουδέποτε η ακροδεξιά στη Γαλλία έφτασε τόσο κοντά στην εξουσία, όσο στις Προεδρικές του 2022.

Το πολιτικό, αλλά πρωτίστως το κοινωνικό τοπίο στη Γαλλία έχει μεταβληθεί ριζικά και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα τις σταθερές και με τα δεδομένα που υπήρχαν τις τελευταίες δεκαετίες. Οι ρίζες που απέκτησε από τις αρχές της δεκαετίας του 80 το ακροδεξιό, ρατσιστικό και για πολλούς νεοναζιστικό μόρφωμα του «Εθνικού Μετώπου» του Ζαν Μαρί Λεπέν, είναι βαθιές, συντηρούνται και απλώνονται.

Η Γαλλία εμφανίζεται πλέον ως μια χώρα με βαθιές διαιρέσεις (κοινωνικές, οικονομικές, γεωγραφικές, ηλικιακές) και πέρα από τα μεγάλα λόγια, για την ώρα τουλάχιστον δεν διαφαίνεται μια αξιόπιστη πολιτική πρόταση και μια αξιόπιστη πολιτική ηγεσία για να μπορέσει να γεφυρώσει τα χάσματα και τις διαιρέσεις και να κλείσει την ψαλίδα των κοινωνικών ανισοτήτων, που συνιστούν σε μεγάλο βαθμό αιτίες της ανόδου της ακροδεξιάς. Η ύπαιθρος, η επαρχία πήγε προς την Λεπέν, η μητροπολιτική χώρα πήγε προς τον Μακρόν και δίπλα σε αυτούς πολλά εκατομμύρια Γάλλων επέλεξαν την αποχή τα λευκά και τα άκυρα, τηρώντας επιφυλάξεις για το δίδυμο που διεκδικούσε την εξουσία και τις πολιτικές επέλεγαν.

Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι Μακρόν και Λεπέν είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Kαμμία σχέση, καμία σύγκριση. Μόνο που η συνεχής διεύρυνση των ανισοτήτων η αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, η ανασφάλεια κ.α, δημιούργησαν και συντηρούν ένα “εκρηκτικό κοινωνικό υπόβαθρο”  που αδυνατούν να διαχειριστούν και να αντιμετωπίσουν οι ασκούμενες πολιτικές. Η έστω και ελλειμματική δημοκρατική αλληλεγγύη, καθώς σε σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων η γνωστή επίκληση και πάλι του «κακού λύκου» δεν περπατούσε, δίνει στη Μακρόν μια δεύτερη Προεδρική θητεία.

Το ερώτημα όμως είναι πως θα διαμορφωθούν οι πολιτικοί συσχετισμοί στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν και κυρίως ποιες θα είναι εκείνες οι δυνάμεις που θα συγκροτήσουν αν τελικά το επιτρέψουν οι συσχετισμοί την λεγόμενη “Προεδρική πλειοψηφία” στη Βουλή. Γιατί αν δεν υπάρξει «Προεδρική πλειοψηφία» που θα βασίζεται σε πρόγραμμα και συμφωνίες, τότε η όποια «συγκατοίκηση» του Προέδρου με την πλειοψηφία της Βουλής θα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και ίσως εκρηκτική.

Η Μαρί Λεπέν με το ποσοστό που λαμβάνει στο δεύτερο γύρο φαίνεται πως θα έχει ισχυρή παρουσία στη νέα Βουλή. Το ίδιο ισχύει και για τον Μελανσόν και την αριστερά που από τον πρώτο γύρο είχαν ένα καλό ποσοστό και υπάρχει μάλιστα και κινητικότητα εν’ όψει βουλευτικών εκλογών για ευρύτερες συνεργασίες και κοινή κάθοδο με τον Μελανσόν και άλλων σχηματισμών της Γαλλικής Αριστεράς.