Για τα μάτια των ρωσικών καταθέσεων το πρώτο ευρωπαϊκό πραξικόπημα

Επειγόντως πρέπει να βρεθούν €50 δις για τα άμεσα δημοσιονομικά του Κιέβου (και σύνολο περίπου €136 δις για 2026-27), χώρια άλλες στρατιωτικές παροχές και βοήθειες τρίτων. Αν δεν εξασφαλιστούν στις αποφάσεις του Δεκεμβρίου, το Κίεβο θα μείνει ταμειακά ξεκρέμαστο τον Απρίλιο. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Κόστα, “απείλησε” ότι η Σύνοδος της 18 Δεκεμβρίου θα κρατήσει αν χρειαστεί για μέρες, μέχρι να υπάρξει θετική απόφαση. Δημοκρατικές διαδικασίες.

Να δανειστεί η ΕΕ συλλογικά από τις αγορές, όπως με την πανδημία, για να δανείσει την Ουκρανία θα απαιτούσε ομοφωνία, ενώ παράλληλα επιβαρύνει ήδη επιβαρυμένες δημοσιονομικά ευρωπαϊκές χώρες, όπως και η απευθείας βοήθεια κρατών-μελών στην Ουκρανία. Η εναλλακτική με την έκδοση Δανείου Επανορθώσεων προς την Ουκρανία με εγγύηση τα ξένα παγωμένα περιουσιακά στοιχεία τρίτων, δηλαδή της Ρωσίας, τυπικά δεν συνιστά ακόμη κλοπή. Η κλοπή μετατίθεται τεχνικά για τη μελλοντική στιγμή άρσης της δέσμευσης των περιουσιακών στοιχείων.

Οι ενστάσεις του Βελγίου δεν κάμπτονται μέχρι σήμερα, ούτε με την πρόταση για αντεγγυήσεις ύψους έως €210 των προθύμων κρατών-μελών, υπέρ των παγωμένων περιουσιακών στοιχείων. Γιατί τα μέχρι σήμερα 19 πακέτα κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας ανανεώνονται ανά εξάμηνο και απαιτείται ομοφωνία. Η τελευταία φορά ήταν στις 12/9, που παρέτειναν τις κυρώσεις μέχρι 15/3/2026. Ισχύει το αντίστροφο βέτο. Δηλαδή, αν έστω και μια χώρα, πχ η Ουγγαρία, δεν συναινέσει στην ανανέωση των κυρώσεων τον επόμενο Μάρτιο, οι κυρώσεις αίρονται αυτόματα, και αν η Ρωσία απαιτήσει τα χρήματά της αυτά πρέπει να καταβληθούν. Ο μηχανισμός των αντεγγυήσεων μέχρι τώρα δεν ικανοποιεί το Βέλγιο και το Euroclear.

Το θεσμικό πραξικόπημα της ΕΕ

Εδώ έρχεται η Φον ντερ Λάιεν και φέρνει την ενεργοποίηση του άρθρου 122(1) της ιδρυτικής πράξης Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να αποφασίσει το Συμβούλιο κατά παράβαση της απαιτούμενης ομοφωνίας το επ’ αόριστον πάγωμα των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων. Το άρθρο 122(1) προβλέπει ότι «Με την επιφύλαξη άλλων διαδικασιών που προβλέπονται στις Συνθήκες, το Συμβούλιο, προτάσσει της Επιτροπής, μπορεί να θεσπίζει, σε πνεύμα αλληλεγγύης μεταξύ κρατών μελών, τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κατάστασης, ιδίως εάν ανακύψουν σοβαρές δυσκολίες στον εφοδιασμό με ορισμένα προϊόντα, ιδίως στον τομέα της ενέργειας».

Δηλαδή ουδεμία σχέση με το ζήτημα του αν θα παραταθούν ή όχι επ’ αόριστον κυρώσεις κατά τρίτης χώρας. Πρακτικά αναστέλλεται έτσι συνταγματικό άρθρο της ΕΕ, που απαιτεί ομοφωνία για τη λήψη σχετικής απόφασης. Θα πρόκειται για το πρώτο θεσμικό πραξικόπημα στην ΕΕ, και έπονται άλλα, αν η Ευρώπη συνεχίσει στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο. Καλές οι ομιλίες για τους κινδύνους, που απειλούν τη Δυτική δημοκρατία, όπως πρόσφατα του Ευάγγελου Βενιζέλου, αρκεί να κοιτούν προς όλες τις πλευρές απ΄ όπου προέρχονται οι κίνδυνοι.

Οι πρόσφατες εκλογές στη Μολδαβία θα μείνουν στην ιστορία της χώρας, σε θέση ανάλογη με τις “εκλογές βίας και νοθείας” του 1961 στην Ελλάδα. Δεν απαιτείται η γνώση και εντιμότητα του αείμνηστου Ηλία Νικολακόπουλου για να διαπιστώσει κανείς μεθοδεύσεις που, πέραν πάσης αμφισβήτησης, αλλοίωσαν τη λαϊκή βούληση και το αποτέλεσμα. Με άλλο τρόπο, χειρότερα όργια εξελίχθηκαν στις πρόσφατες εκλογές στη Ρουμανία.

Η Μολδαβία είναι εκτός ΕΕ, αλλά η Ρουμανία είναι εντός. H ΕΕ και ιδιαίτερα η Γαλλία έδρασαν καθοριστικά υπέρ της μεθόδευσης και της “ευρωπαϊκής” κάλυψης και στις δυο περιπτώσεις. Τώρα έρχεται η σειρά της ίδιας της ΕΕ. Η μεγάλη πλειοψηφία του φιλοευρωπαϊκού δημοκρατικού τόξου σε Ελλάδα και Ευρώπη δεν μίλησαν για Μολδαβία, Ρουμανία. Και αν το Συμβούλιο επιμείνει στο προτεινόμενο θεσμικό πραξικόπημα, το πιθανότερο θα είναι απλώς… Πέμπτη (18/12). Εκεί βρισκόμαστε.