Γιατί είναι ευεξήγητος ο “έρωτας” της Μέρκελ για τον Ερντογάν

Η Γερμανία ασκεί πλέον έναντι τη Ελλάδας ξεκάθαρα εχθρικές πολιτικές και τη ίδια ώρα υπερασπίζεται και προωθεί τα συμφέροντα τα Τουρκίας και του Ερντογάν στην ΕΕ, αντίθετα με θεσμικές αποφάσεις της και παρά τις έντονες αντιρρήσεις ενός αριθμού εταίρων. Η ελληνική κυβέρνηση είναι έντονα δυσαρεστημένη, φυσικά με το “παιχνίδι” του Βερολίνου και καλά θα έκανε να μην το αφήσει να “περάσει” αθορύβως.

Δεν πρέπει όμως να παραξενεύουν κανέναν οι ερωτοτροπίες του Βερολίνου με τον Τούρκο δικτάτορα, ούτε οι αντι-ευρωπαϊκές συμπεριφορές των γερμανικών “ελίτ”. Τον 20ο αιώνα, τέκνο του πρωσικού μιλιταρισμού η Γερμανία υποστήριξε Ευρωπαίους δικτάτορες, στάθηκε πάντοτε εχθρική πολιτικά προς τη δημοκρατία των ΗΠΑ και πολέμησε λυσσαλέα τις μεγάλες ευρωπαϊκές δημοκρατίες, Γαλλίας και Αγγλίας, με στόχο να τις εξοντώσει.

Χαρακτηριστικό της βαθιάς αντιπάθειας της μεσοπολεμικής Γερμανίας προς τα δημοκρατικά καθεστώτα των Ευρωπαίων και προς κάθε σημαντικό πνευματικό έργο τους είναι, ότι οι ναζί καταδίωξαν και έδιωξαν από τα γερμανικά εδάφη όλους σχεδόν τους μεγάλους πνευματικούς άνδρες της γερμανόφωνης κεντρικής Ευρώπης, που ήσαν δεμένοι με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Τόμας Χάινριχ και Κλάους Μαν, Στεφάν Τσβαϊχ, Γιόζεφ Ροτ, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Έριχ Φρομ, Τέοντορ Αντόρνο, Ερνστ Μπλοχ, Ρόμπερ Μούζιλ, Πέτερ Βάις, Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, Αϊνστάϊν… ατέλειωτος ο κατάλογος. Τι σήμαινε αυτό; Ότι η Γερμανία “ξερνούσε” την ευρωπαϊκή κουλτούρα και έκαιγε τα βιβλία της, την ίδια ώρα που (όχι τυχαία) σχεδίαζε την «ενωμένη Ευρώπη» κάτω απ’ το στρατιωτικό πέλμα της. Νομισματική και Τελωνειακή Ένωση μόνο με χώρες ισχυρές όσο και η Γερμανία αναζητούσε το 1940 ο υπουργός Οικονομίας, Βάλτερ Φουνκ.

Η “Μείζονα Γερμανία”

Για «Μείζονα Γερμανία» η οποία θα αποτελούσε «το πολιτικό και οικονομικό κέντρο» του συστήματος, με τις γειτονικές χώρες να «ενσωματώνονται» στον γερμανικό «πυρήνα» μιλούσε ο πολύς Φον Ρίμπεντροπ, και για «ευρωπαϊκή κοινότητα» υπό γερμανική ηγεσία ρητόρευε το 1941 και ο Γκέμπελς.

Μετά το 1945,η πνευματικά αδύναμη πλέον Γερμανία είναι δημοκρατική και έχει κάνει, με πολιτικές σπουδαίων ηγετών με βαθιά δημοκρατική ευρωπαϊκή συνείδηση, όπως ο Βίλυ Μπραντ και ο Χέλμουτ Σμιτ ό,τι το δυνατόν για να ξεχάσει το κακό παρελθόν της. Όμως, δυστυχώς, επαναφορά σε μία Ευρώπη τύπου Ρίμπεντροπ δείχνει ότι έχει σήμερα κατά νου το Βερολίνο.

Η ομάδα Μέρκελ κυνικά, συστηματικά και υπολογισμένα αιχμαλωτίζει με τα ισχυρά οικονομικά της όπλα την Ευρώπη και μάχεται τη Γαλλία, η οποία φέρει το μεγάλο πνευματικό βάρος της Ευρώπης. Παραλλήλως η Γερμανία υπονομεύει τους ενωτικούς θεσμούς της ΕΕ για να την αποδυναμώσει και να την καταστήσει ένα χώρο πολιτικο-οικονομικής κυριαρχίας της.

Κοινή πορεία

Έρχεται και δένει λοιπόν, σ΄ αυτή τη γερμανικής αντίληψης «ενωμένη» Ευρώπη ο έρωτας του Βερολίνου με έναν χυδαία συμπεριφερόμενο δικτάτορα, τον Ταγίπ Ερντογάν, που πολιτεύεται διεθνώς με όρους στρατιωτικής ισχύος, τρέφει επίσης “αυτοκρατορικά” όνειρα, θέλει να υποτάξει γείτονες και αναζητάει «ζωτικούς χώρους», πράγματα αγαπητά και ιστορικά οικεία στις ελίτ της Γερμανίας από τα χρόνια του “Ευρωπαίου” Κάϊζερ Γουλιέλμου, που έστριβε το μουστάκι του θαυμάζοντας τα αρωματισμένα γένια του Σουλτάνου.

Είναι όντως ένας καλός “συγγενής” της Γερμανίας ο Ερντογάν. Βερολίνο και Άγκυρα εχθρικοί σήμερα προς τους Ευρωπαίους «αποικιοκράτες», ομοίως «επεκτατικών» προθέσεων, αντιπαθούν βαθιά τους Γάλλους και τους Έλληνες, περιφρονούν του Ιταλούς και δεν δίνουν δεκάρα για τα κύματα δυσαρέσκειας που σηκώνει ο πολιτικά αήθης τουρκο-γερμανικός συνεταιρισμός στις Βρυξέλλες στο Παρίσι, στη Βιέννη, στην Ουάσινγκτον, στην Αθήνα.

Νοσηρά φιλόδοξοι για “κατακτήσεις” νεο-Οθωμανοί και επηρμένοι Γερμανοί, διψασμένοι για ρόλο απόλυτου αφεντικού στην ΕΕ και μεγάλου παίκτη στη Μεσόγειο ταλαιπωρούν τώρα την Ευρώπη και ομού ζημιώνουν τις υποθέσεις εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας της Ελλάδας. Ώρα για την Αθήνα πλέον να ξεκαθαρίσει μέσα στα θεσμικά όργανα της ΕΕ και σε επίπεδο Κορυφής τις προθέσεις της «Ευρωπαίας» Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία.