Γιατί ο Ερντογάν παραμένει ακλόνητος ηγέτης των Τούρκων

Η ηγεμονία του Ερντογάν δεν τελείωσε. Δεν χρειάζεται να είσαι ”Δένδιας” για να το καταλάβεις. Φωνάζει από μακριά ότι άνθρωποι με τη στόφα του από εικοσαετίας απόλυτου κυρίαρχου στην πολιτική ζωή της Τουρκίας είναι γεννημένοι για να κερδίζουν τους αντιπάλους τους μένοντας αλύγιστοι και αδιάλλακτοι μέχρι το τέλος.

Είναι γεννημένοι για να διεμβολίσουν την παγκόσμια καθεστηκυία τάξη, την παγκόσμια γεωπολιτική πραγματικότητα και να αναστηλώσουν από τα ερείπια την πατρίδα τους, για να την κάνουν ”κάποια” από το τίποτα στον 21ο αιώνα. Ως εκ τούτου, όσοι αδημονούσαν — στην Εσπερία και την πέραν του Ατλαντικού ήπειρο — για την ήττα του νεο-οθωμανού ”σουλτάνου”, θα τον δουν στον δεύτερο γύρο των εκλογών να αποδεικνύει περίτρανα ότι παραμένει ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης των Τούρκων, με τη βοήθεια και των δύο εκατομμυρίων ψήφων των Σύρων προσφύγων στους οποίους έδωσε δικαίωμα ψήφου…

Ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης των αναξιοπαθούντων κυρίως πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και των κατοίκων των ανατολικών περιοχών με τους 50.000 νεκρούς και πλέον. Των Τούρκων που τον επέλεξαν για το αίσθημα σταθερότητας που τους εξασφαλίζει εθνικά και κοινωνικά. Πολύ περισσότερο όταν το τελευταίο (σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο) πιστοποιείται από το εν εξελίξει πρόγραμμα ανοικοδόμησης για αποκατάσταση της στέγασης χιλιάδων σεισμόπληκτων μετά το σεισμό των 7,8 ρίχτερ, που ισοπέδωσε την Ανατολική Τουρκία.

Όπως αποδεικνύουν τα μέχρι στιγμής δεδομένα, οι μισοί, τουλάχιστον από τα 65 εκατομμύρια των Τούρκων ψηφοφόρων που προσήλθαν στις κάλπες της 14ης Μαῒου για να ψηφίσουν, τροχοδρομούν στις ράγες του εθνικισμού και της αντιδυτικής υστερίας της Ανατολής (συμπεριλαμβανομένης της ρωσικής Άπω Ανατολής) έναντι της προοπτικής εκδημοκρατισμού και κοινωνικού προοδευτισμού στους κόλπους του ΝΑΤΟ και της Δύσης..

Έτσι το ισλαμο-εθνικιστικό AKP του Ταγίπ Ερντογάν ανέκαμψε ευκολότερα του αναμενομένου έναντι του κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, με αποτέλεσμα να διαψεύσει τις δημοσκοπήσεις παίρνοντας την πρωτιά στις τουρκικές εκλογές (49,3%) με δεύτερο το CHP του 74χρονου αλεβίτη ”Γκάντι” κλείνοντας τα στόματα όσων θεωρούσαν χαμένο από χέρι τον 69χρονο Τούρκο Πρόεδρο. Το ιλαροτραγικό σ’ αυτήν την περίπτωση είναι ότι η πλήρης διάψευση των δημοσκοπήσεων στην Τουρκία έκανε να φρυάξουν σε τέτοιο βαθμό οι αντίπαλοι του Ταγίπ Ερντογάν στο στρατόπεδο των υποστηρικτών του Κιλιτσντάρογλου, ώστε η ”λύκαινα” Ακσενέρ (επικεφαλής στο συντηρητικό φιλοευρωπαϊκό Καλό Κόμμα [İYİ Parti]) να υποστεί νευρικό κλονισμό.

Ο Ερντογάν τρίβει τα χέρια του

Τα δεδομένα αυτά κάνουν τον Ερντογάν να τρίβει τα χέρια του, γιατί έφερε σε δύσκολη θέση την αντιπολίτευση (την οποία κατηγόρησε ότι παίζει το παιχνίδι της Δύσης) και έκλεισε τα στόματα εκείνων μέσα και έξω από την Τουρκία που τον είχαν ξοφλημένο μετά την 6η Φεβρουαρίου πιστεύοντας ότι οι σεισμοί θα τον γκρεμίσουν. Το κόμμα του (AKP), έπειτα, μπορεί να έχασε 7-8 μονάδες από τις εκλογές του ’18, όμως πλειοψήφισε σε έδρες στο τουρκικό Κοινοβούλιο με βακτηρία τον Μπαχτσελί και πάει σε δεύτερο γύρο (28 Μαῒου) με αναπτερωμένο το ηθικό του. Αναπτερωμένο ηθικό έχει και το MHP των Γκρίζων Λύκων του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, που ξεπέρασε τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων (7-8%) παίρνοντας 10%, στην κάλπη.

«Δεν εξεπλάγην καθόλου για το προβάδισμα Ερντογάν»…, είπε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών κληθείς να σχολιάσει τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών σε ραδιοφωνικό σταθμό (98.9 Alpha Radio). «Οι τουρκικές δημοσκοπήσεις… υποτιμούν την βαθιά ανατολική Τουρκία στην οποία ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει μια αυξημένη επιρροή». Κι αυτή είναι η αλήθεια. Η βαθιά ανατολική Τουρκία, οι σεισμόπληκτες περιοχές των ισλαμοεθνικιστών ψήφισαν μαζικά τον ”reis” Ερντογάν, τον ηγέτη τους.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που η τελευταία πράξη της εκλογικής περιόδου γι’ αυτόν είχε άρωμα Ισλάμ. Δεν είναι τυχαίο που έκανε δημόσια προσευχή στο ”Μεγάλο Τζαμί”, την Αγία Σοφία. Πράξη που έστειλε μήνυμα συσπείρωσης στους μουσουλμάνους, οι οποίοι τον πίστεψαν και τον εμπιστεύτηκαν για την αποκατάσταση της στέγασής τους, της ασφάλειας και της διασφάλισης της κοινωνικής συνοχής, αλλά και για την εθνική ανάταση την οποία τους μεταγγίζει. Ανάταση που αποτελεί προϋπόθεση της πραγμάτωσης του οράματος της ”Γαλάζιας Πατρίδας” τους.

Η αναθεωρητική Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν δείχνει τα δόντια της απροκάλυπτα, γιατί είναι κατά βάθος ισλαμο-εθνικιστική. Συνεπώς, όσοι εντός και εκτός των τουρκικών συνόρων διανοούμενοι, πολιτικοί, αναλυτές και πανεπιστημιακοί πιστεύουν ότι η σύγχρονη εκδοχή της Τουρκίας χρειάζεται μετριοπαθείς ηγέτες να την κυβερνήσουν σαν τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου ή τον φυλακισμένο φιλόκουρδο πολιτικό Σελαχατίν Ντεμιρτάς, θα περιμένουν πολύ. Θα περιμένουν πολύ, γιατί δεν λαμβάνουν υπόψη τους τη στάση του Σινάν Ογάν (του εθνικιστή ρυθμιστή των εκλογών, επικεφαλής του HDP), αλλά και την επεκτατική και διεκδικητική σπορά που έσπειρε ο Ταγίπ Ερντογάν. Αυτήν που θέλει την επέκταση προς Δυσμάς της Τουρκίας σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και της κυπριακής στην Ανατολική Μεσόγειο.

Θα περιμένουν πολύ και οι ”μεγάλοι” του ΝΑΤΟ, που προετοιμάζονται από καιρό να πουν το ”νερό κι αλάτι” με τους Τούρκους (σε περίπτωση νίκης του Κιλιτσντάρογλου) με σφάγιο τα ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα.

Ενδεικτικά παραδείγματα της πρόθεσης των ΗΠΑ, τουλάχιστον, είναι η φιλοαλβανική στάση τους στο ζήτημα της φυλάκισης του δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη, όπως και τα καμπανάκια αμφισβήτησης τα οποία χτυπούν για τις κυπριακές αρχές στο θέμα ξεπλύματος χρήματος Ρώσων ολιγαρχών στην Κύπρο. Κι αυτό την ώρα που συντελούνται ανεμπόδιστα στα Κατεχόμενα του βόρειου τμήματος της Μεγαλονήσου παράνομες δημογραφικές αλλαγές λόγω του συστηματικού εποικισμού των Τούρκων. Την ώρα που δρομολογούνται σχέδια ”συνεκμετάλλευσης” και συνδιαχείρισης του Αιγαίου…

Η επανεκλογή Ερντογάν

Δέκα μέρες πάνω κάτω από τον δεύτερο γύρο των τουρκικών εκλογών και με ορατό το κλίμα παγωμάρας στις Βρυξέλλες για τις πολιτικές αντοχές του αυταρχικού νεο-σουλτάνου που ζει στο οθωμανικό παρελθόν, ο Ταγίπ Ερντογάν παραμένει πρωταγωνιστής των εξελίξεων διατηρώντας ακμαία την καθεστωτική νοοτροπία στο σύστημα διακυβέρνησής του με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο εκλογών…

Έτσι, όχι μόνο έχει αναστηθεί ως αναγεννώμενος από τις στάχτες του Φοίνιξ, αλλά βρίσκεται αυτή τη στιγμή μια ανάσα από άλλη μια νίκη επί του Κιλιτσντάρογλου, οι επιδόσεις του οποίου προβληματίζουν πολλούς στο στρατόπεδό του. Η ιδεολογική ακαμψία του κεμαλισμού λειάνθηκε επί ημερών του, ασφαλώς, αλλά το CHP δεν άγγιξε τις πληγωμένες επαρχίες της Τουρκίας.

Κέρδισε τους ψήφους των Κούρδων γιατί δεν τους ταυτίζει με τους τρομοκράτες (όπως ο Ερντογάν) και μπόρεσε να τους πείσει ότι τα προβλήματά τους δεν θα λυθούν με τη διαιώνιση της βίας μέσα και έξω από την Τουρκία, αλλά τώρα καλείται από τον Σινάν Ογάν (τον εθνικιστή προεδρικό υποψήφιο που με το 5% κρατά το ”κλειδί” της επόμενης ημέρας στην Τουρκία) να τους ”πουλήσει”, αν θέλει τη στήριξή του στον δεύτερο γύρο. Πράγμα απίθανο, κατ’ εμέ, γι’ αυτό και το HDP θα στηρίξει το AKP και τον Ταγίπ Ερντογάν στο τέλος.

Οι ελπίδες του Κιλιτσντάρογλου θα στηριχτούν και πάλι στους Τούρκους της Ανατολικής Θράκης, τους ”πολιτισμένους” σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικούς της ευρωπαϊκής Τουρκίας και την μεγάλη πλειοψηφία των Τούρκων του εξωτερικού, οι οποίοι του έδειξαν στον πρώτο γύρο την εμπιστοσύνη τους.

Με κάθε αποτέλεσμα, ασφαλώς, Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να είναι σε επιφυλακή. Σε περίπτωση νίκης του Ταγίπ Ερντογάν (πράγμα πολύ πιθανόν, εκτός κι αν κάνει την επικοινωνιακή έκπληξη ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου που παίρνει στα χέρια του την μάχη της αντιπολίτευσης εναντίον του στον β’ γύρο), ο ”σουλτάνος” θα έρθει καβάλα στο άλογο του αναθεωρητισμού για να ζητήσει αλλαγή συνόρων αμφισβητώντας τη Συνθήκη της Λωζάνης η οποία χάραξε τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Κι αυτό θα το κάνει (με τους εθνικιστές στο πλευρό του), για να ενισχύσει την θέση του στο τιμόνι της Προεδρίας μετά τον καταστροφικό σεισμό, αν και ο Ερντογάν δεν σταμάτησε ποτέ να λειτουργεί διαδραστικά με τις τουρκικές μάζες και να μεταδίδει σ’ αυτές τη φαντασίωση μιας πανίσχυρης Τουρκίας.

Ο μόνος τρόπος ωστόσο για να αντιμετωπίσει την διογκούμενη κρίση λόγω πολλών αιτιών (πρόγραμμα στέγασης σεισμοπλήκτων, εκτός ελέγχου πληθωρισμός και πλήρης απαξίωση της τουρκικής λίρας, 13 υποθέσεις διαφθοράς, οικονομία στο κατώφλι του ΔΝΤ, αποκαλύψεις των Wikileaks για οκτώ δικούς του τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία) είναι να βάλει σαν στόχο τις ”χώρες-λάφυρο”, για να επεκτείνει τα σύνορα της Τουρκίας επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης των 100 χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Κατά τον Αμερικανό οικονομολόγο Νουριέλ Ρουμπινί, οι χώρες στο στόχαστρο του Ταγίπ Ερντογάν είναι η Ελλάδα, η Κύπρος, η Συρία, το Ιράκ ή η Αρμενία. Παρ’ όλα αυτά, λόγω σταθερής ροής του εθνικισμού (αν όχι του φασισμού) στην Τουρκία, δεν αποκλείεται να επανέλθουν δριμύτερες οι τουρκικές προκλήσεις και επιχειρήσεις για τις δύο πρώτες.

Γι’ αυτό ας έχουν τον νου τους οι φύλακες των Θερμοπυλών του Ελληνισμού σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση για αντιμετώπιση τυχόν τουρκικών υβριδικών απειλών (στην ”αρχή του αιώνα της Τουρκίας”, όπως μας προειδοποιεί ο Ερντογάν), γιατί οι κινήσεις κάποιων βουλευτών ανοίγουν κερκόπορτες στην Άμυνα δια των συνεντεύξεών τους σε τουρκικά μέσα (βλ. δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Οζγκιούρ Φερχάτ στο TRT Haber), την ώρα που απαιτείται ενότητα και αρραγές μέτωπο έναντι του επιβουλέα των εδαφών μας.