Γιατί τρίβει τα χέρια της η Μόσχα με τον πόλεμο στη Γάζα

Το αιφνιδιαστικό νέο μέτωπο του Ισραήλ με τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, εάν αντιμετωπιστεί υπό την οπτική γωνία του πολέμου στην Ουκρανία, γίνεται εξαιρετικά ύποπτο, αναφορικά με το ενδεχόμενο να έχει παίξει κάποιον ρόλο η ρωσική διπλωματία στην υποδαύλιση της σύγκρουσης. Διότι η νέα αυτή σύγκρουση και η τρομακτική συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων δυτικών χωρών, στην προσπάθεια να αποτραπεί η επέκταση της σύγκρουσης, ή να αντιμετωπιστούν άμεσα οι συνέπειες μιας τέτοιας δυνητικής εξέλιξης, είναι εξαιρετικά βολική για τη Μόσχα, η οποία τρίβει τα χέρια της.

Κι αυτό προσεγγίζοντας την υπόθεση κυνικά, αμιγώς με όρους εθνικού συμφέροντος κάθε πλευράς, όχι με όρους άσπρο-μαύρο, καλός-κακός… Είναι, εξάλλου για πολλούς αναλυτές, αυτή ακριβώς η διάσταση του συμφέροντος που εξ ορισμού ενέτασσε τη Ρωσία στο κάδρο της σύγκρουσης Ισραήλ-Χαμάς. Ήδη, οι επιχειρήσεις στο ουκρανικό μέτωπο έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από τα δυτικά Μίντια, ή αναφέρονται ως δεύτερο και τρίτο θέμα στην ειδησεογραφία. Αυτό από μόνο του συνιστά επικοινωνιακή επιτυχία για τους Ρώσους, οι οποίοι αντιμετώπιζαν συντονισμένα επικοινωνιακά πυρά από την εισβολή στην Ουκρανία και εντεύθεν, έχοντας ξεκάθαρο επικοινωνιακό μειονέκτημα.

Εάν αυτό συνδυαστεί με τη δυτική κόπωση -σε πολλαπλά επίπεδα- από το ουκρανικό μέτωπο, την εξάντληση των πολεμικών αποθεμάτων και τις δυσκολίες αναπλήρωσής τους, την ενεργειακή και γενικότερα οικονομική κρίση, τότε η ανησυχία των Ουκρανών για το ενδεχόμενο να αλλάξει στάση η Δύση, είναι απολύτως εύλογη. Σε κάθε περίπτωση, η μετατόπιση της προσοχής των Δυτικών από την Ουκρανία, είναι εξαιρετικά σημαντική, ακόμα κι αν υποτεθεί ότι το Κίεβο δεν θα εγκαταλειφθεί, αλλά αυτή η προσοχή απλά θα διαιρεθεί ανάμεσα στα δυο μέτωπα. Οι δυνατότητες ακόμα και των υπερδυνάμεων δεν είναι ανεξάντλητες και αυτό έχει ήδη αρχίσει να απασχολεί πολλούς.

Ο Μπάιντεν αντιμετώπισε ήδη πρόβλημα στο Κογκρέσο για την έγκριση περαιτέρω βοήθειας στην Ουκρανία. Για να εγκριθούν νέα “πακέτα” χρειάζονται εντατικές διαπραγματεύσεις και ανταλλάγματα στο εσωτερικό του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, το οποίο όσο περνά ο καιρός, γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκο. Παρά την προσπάθεια της Ουάσινγκτον να πείσει ότι δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτε, όλα δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Ωστόσο, οι Αμερικανοί, εν μέσω της κρίσης στην Ανατολική Μεσόγειο, ενέκριναν ένα νέο εξοπλιστικό πακέτο για τους Ουκρανούς. Περιλαμβάνει επιπλέον πυραύλους για το σύστημα αντιαεροπορικής και αντιβληματικής προστασίας NASAMS, πυραύλους AIM-9M σε αντιαεροπορικό ρόλο, φορητά αντιαεροπορικά συστήματα βραχέος βεληνεκούς (MANPADS: Man-Portable Air Defence Systems) τύπου Stinger, επιπλέον πυραύλους για τα φονικά συστήματα πυροβολικού, πολλαπλής εκτόξευσης πυραύλων HIMARS, πυρομαχικά διαμετρημάτων 155mm και 105mm, αντιαρματικούς TOW, καθώς επίσης και επιπλέον αντιαρματικά συστήματα Javelin.

Ρωσία και Βόρεια Κορέα

Βέβαια, παρά τη βοήθεια, το αδιέξοδο στα μέτωπα της Ουκρανίας έχει καταστεί σχεδόν αυταπόδεικτο. Ο χειμώνας έρχεται και οι επιχειρήσεις αναμένεται να “παγώσουν” μαζί με τον καιρό. Λογικά θα επιχειρηθεί η συντήρηση του μετώπου, χωρίς πολλές αλλαγές και από την άνοιξη του 2024 βλέπουμε. Η κατάσταση μόνο εύκολη δεν είναι. Ο λόγος είναι απλός και έχει αναφερθεί ουκ ολίγες φορές: Η Ρωσία, είναι μια χώρα που λόγω μεγέθους και μόνο, έχει στη διάθεσή της πολλούς περισσότερους πόρους για την πολεμική προσπάθεια, παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τη φθορά που υφίσταται.

Τα προβλήματα επιβεβαιώνονται και από την προσφυγή των Ρώσων στη Βόρεια Κορέα του Κιμ Γιονγκ Ουν για την προμήθεια πολεμικού υλικού. Αν και γνωστές για τις επιδόσεις τους και στον τομέα σκόπιμης διαστρέβλωσης της πραγματικότητας που βλέπει το φως της δημοσιότητας, δεν μπορεί να παρακαμφθεί η δημοσιοποίηση από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες του ισχυρισμού περί 1.000 κοντέινερ με πολεμικό υλικό, που φέρονται να παρέλαβαν πρόσφατα οι Ρώσοι από τους Βορειοκορεάτες.

Δεν είναι σαφές το είδος των ανταλλαγμάτων που έχει εξασφαλίσει, μετά από διαπραγματεύσεις, η Πιονγκ Γιανγκ. Εικάζεται όμως, ότι η έμφαση δίνεται στον ευρύτερο οικονομικό, αλλά και στον τεχνολογικό τομέα, με έμφαση τις στρατιωτικές και διαστημικές εφαρμογές. Αυτό δεν μπορεί παρά να καταγραφεί ως άλλη μια “μεγάλη επιτυχία” της δυτικής υψηλής στρατηγικής, στο μέτρο που οι αντισυσπειρώσεις όλων όσοι θίγονται από τις επιλογές της Ουάσινγκτον (και των ακολούθων της) είναι μαζικές.

Το αν από την τακτική αυτή οι αντισυσπειρώσεις θα περάσουν και στο στρατηγικό επίπεδο, μένει να αποδειχθεί. Από τη Ρωσία και την Κίνα, μέχρι τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν (υπάρχουν και άλλοι) είχαν προβλήματα στις διμερείς σχέσεις τους, αλλά αυτά έχουν περάσει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Αυτό που τους φέρνει κοντά είναι η αμεσότητα της απειλής που βλέπουν για την εθνική τους ασφάλεια.

Κι αν αυτό δεν προσεχθεί αρκούντως από τη Δύση, τότε, σε βάθος χρόνου, η αντισυσπείρωση μπορεί να μετεξελιχθεί σε συμμαχία. Τότε, θα έχει επέλθει η μεγάλη -και ανεπιθύμητη για τα δυτικά συμφέροντα αλλαγή, η τακτικού χαρακτήρα συσπείρωση απέναντι στην κοινή απειλή, θα προσλάβει στρατηγική διάσταση. Η Δύση που παγίως συμπεριφέρεται κοντόφθαλμα, ούτε τώρα δείχνει να ασχολείται με αυτή την προοπτική.

Το δόγμα “βλέποντας και κάνοντας”

Το δόγμα “βλέποντας και κάνοντας” έχει οδηγήσει σε ουκ ολίγες τραγωδίες. Οι μουτζαχεντίν που έδιωξαν τους Σοβιετικούς από το Αφγανιστάν, εξοπλισμένοι από τους Αμερικανούς, μετεξελίχθηκαν σε εχθρούς της Δύσης με τα γνωστά αποτελέσματα. Ποιος έχει ξεχάσει τον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” την επαύριον της 11ης Σεπτεμβρίου 2001; Στο δε θέμα της Χαμάς, η βιβλιογραφία αναφέρει ότι εμμέσως ενισχύθηκε από τους Ισραηλινούς, στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να υπονομεύσει τον τότε μεγάλο αντίπαλό τους, την PLO του Γιάσερ Αραφάτ.

Όταν όμως εργαλειοποιούνται δυνάμεις οι οποίες έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό της ταυτότητάς τους τη θρησκευτική πίστη, εν προκειμένω το φονταμενταλιστικό Ισλάμ, οι συνέπειες είναι σοβαρότατες. Αυτός ο θρησκευτικός φανατισμός έστρεψε τους Ταλιμπάν κατά των άθεων εισβολέων στο Αφγανιστάν. Ο ίδιος έστρεψε τη Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ εναντίον τoυ Ισραήλ. Όταν βγει όμως το τζίνι από το μπουκάλι, το πρόβλημα γίνεται πολύ χειρότερο.

Η δε μετάστασή του είναι δεδομένη. Κάπου εδώ εντάσσεται και διά της παράνομης και μη μετανάστευσης, η διόγκωση του προβλήματος του ισλαμικού φονταμενταλισμού στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Στο δε μέτωπο της Ασίας, οι εντάσεις στη Νότια Σινική Θάλασσα αυξάνονται, ενώ και στη γεμάτη με υπερσύγχρονα αμερικανικά οπλικά συστήματα μεσανατολική περιοχή του Κόλπου, το επίπεδο της απειλής προσεγγίζει επικίνδυνα την κόκκινη ζώνη…