Γροθιά Ερντογάν στο στομάχι των Αμερικανών με Su-35

Η κουβέντα για την απόκτηση των ρωσικών μαχητικών SU-35 από την Τουρκία προκάλεσε πολλές συζητήσεις στην Ουάσινγκτον. Όμως, αυτό που δημιούργησε «κατάσταση σοκ» ήταν η εντυπωσιακή επίδειξη των ρωσικών αεροπλάνων πάνω από την Τουρκία. Η τριμερής της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ιράν στην Άγκυρα ήρθε και …έδεσε το γλυκό, καθώς αντιλαμβάνονται στα κέντρα αποφάσεων της Ουάσιγκτον, ότι όσο καλοπιάνουν τον Ταγίπ Ερντογάν τόσο περισσότερο αποθρασύνεται.

Αν έλεγε κάποιος ότι «τα θέλουν και τα παθαίνουν» οι Αμερικανοί θα είχε απόλυτο δίκιο. Διότι η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του ενοίκου του Λευκού Οίκου δεν φέρνει τα ποθητά αποτελέσματα. Εκτός αν πιστέψουμε αυτούς που αρέσκονται στις συνωμοσίες, οι οποίοι ισχυρίζονται πολλά και διάφορα. Από εκβιασμούς μέχρι και ότι ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ βασικά θα επιθυμούσε να ήταν στην παρέα αυτών των αυταρχικών ηγετών, που αποφασίζουν και διατάζουν. Όλα είναι πιθανά.

Όμως, το “βαθύ κράτος” της Αμερικής, οι γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, του Πενταγώνου και των μυστικών υπηρεσιών, που ανδρώθηκαν με το δόγμα ότι “η Ρωσία είναι ο θανάσιμος εχθρός” της Αμερικής, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι. Βλέπουν την Αμερική να βρίσκεται απομονωμένη σε διεθνές επίπεδο και εγκλωβισμένη σε παρωχημένες διακηρύξεις και θέσεις, οι οποίες είναι αδιέξοδες.

Αντιδρούν, αλλά πάντα τον τελευταίο λόγο έχει ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος σε κρίσιμες στιγμές βρίσκεται και πάλι χωρίς ένα ισχυρό σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, ο οποίος μέσα από τον Λευκό Οίκο θα μπορούσε να σώζει καταστάσεις και να αλλάζει λανθασμένες αποφάσεις του Αμερικανού προέδρου. Η αποχώρηση του Τζον Μπόλτον ήρθε στην χειρότερη στιγμή, διότι γνώριζε καλά τη διεθνή πολιτική σκηνή και δρούσε κατάλληλα όταν ο κ. Τραμπ λάμβανε –ως συνήθως– πολύ κακές αποφάσεις.

Η υπόθεση της Ρωσίας, αλλά και της Τουρκίας είναι χαρακτηριστικές για την αλλοπρόσαλλη πολιτική του Αμερικανού πλανητάρχη. Ενώ το «βαθύ κράτος» βρίσκεται απέναντι στον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Ταγίπ Ερντογάν, διότι θεωρούνται εχθρικοί προς τα αμερικανικά συμφέροντα, ο κ. Τραμπ τον μεν πρόεδρο της Ρωσίας τον σέβεται, τον δε ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας τον ακούει. Ίσως και να τον συμβουλεύεται.

Η στάση του προέδρου των ΗΠΑ είναι καταστροφική για την αμερικανική πολιτική διότι στέλνει λάθος μηνύματα. Επίσης, η υπόθεση του Ιράν είναι μία περίπτωση, όπου ο κ. Τραμπ αποδεικνύει ότι είναι ακατάλληλος για την αμερικανική προεδρία.