Η άγνωστη ιστορία των προδρόμων της Αλ Κάιντα – Οι τζιχαντιστές που ήθελαν να ρίξουν αεροπλάνο στον Πύργο του Άιφελ

Όλοι γνωρίζουν τις επιθέσεις τις 11^ης Σεπτεμβρίου 2001, όταν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης Αλ Κάιντα, κατέλαβαν δύο αεροπλάνα και τα έριξαν στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης. Η κατάρρευση των κτιρίων παρέσυρε στο θάνατο 3.000 ανθρώπους. Ο κόσμος τότε είχε φρίξει με την Αλ Κάιντα και το σατανικό μυαλό των μελών της, τα οποία συνέλαβαν και εκτέλεσαν ένα τόσο ειδεχθές τρομοκρατικό χτύπημα. Πόσο γνωστό είναι όμως ότι η εγκληματική αυτή ιδέα δεν ήταν εντελώς δική τους έμπνευση;

Το 1994, στην Αλγερία μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος του 1991-2002, ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και διάφορες ένοπλες ισλαμικές ομάδες. Οι αεροπορικές εταιρείες που συνέχιζαν να εκτελούν δρομολόγια στη χώρα το έκαναν με δική τους ευθύνη. Ο κίνδυνος από αδέσποτα βλήματα πυροβόλων, ρουκέτες και πυραύλους ήταν πολύ μεγάλος.

Την παραμονή Χριστουγέννων του 1994, το αεροσκάφος που θα εκτελούσε την πτήση 8969 της Air France με προορισμό το Παρίσι, ετοιμαζόταν να απογειωθεί από το αεροδρόμιο Χουαρί Μπουμεντιέν, στο Αλγέρι. Η αναχώρηση ήταν προγραμματισμένη για τις 11:15 π.μ. Ξαφνικά, τέσσερις οπλισμένοι άνδρες, με στολές της αλγερινής αστυνομίας, μπήκαν μέσα στο αεροπλάνο, λέγοντας ότι είχαν διαταγές να ελέγξουν τα διαβατήρια των επιβατών.

Οι αρχές όμως, δεν είχαν ενημερωθεί για κάτι τέτοιο και θεώρησαν ύποπτη την αναίτια καθυστέρηση της απογείωσης. Έτσι, πολύ σύντομα, το αεροπλάνο περικυκλώθηκε από στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων. Ήταν τότε, που οι τέσσερις άνδρες αποκάλυψαν ότι ήταν τρομοκράτες της εξτρεμιστικής οργάνωσης “Ένοπλη Ισλαμική Ομάδα της Αλγερίας” και είχαν μεταμφιεστεί σε αστυνομικούς.

Οι αεροπειρατές είχαν οπλιστεί με Καλάσνικωφ, υποπολυβόλα Ούζι, πιστόλια, δυναμίτες και αυτοσχέδιες χειροβομβίδες. Ο επικεφαλής τους, ο 25χρονος Αμπντούλ Αμπντουλάχ Γιάχια, δήλωνε προς όλους, μέσα από τον ασύρματο του αεροσκάφους: «Ο Αλλάχ μας επέλεξε για στρατιώτες του. Είμαστε εδώ για να πολεμήσουμε στο όνομά του». Ο υπουργός εσωτερικών της Αλγερίας κατέφθασε εσπευσμένα στον πύργο ελέγχου του Χουαρί Μπουμεντιέν για να διαπραγματευτεί με τους τρομοκράτες, μέσω του κυβερνήτη του αεροσκάφους. Λίγη ώρα αργότερα, η γαλλική κυβέρνηση άρχισε να συμμετέχει κι αυτή στην διαχείριση της κρίσης, εξ’ αποστάσεως.

Ο πραγματικός σκοπός των τρομοκρατών

Αρχικά, οι αεροπειρατές ζήτησαν την αποφυλάκιση δύο ισλαμιστών πολιτικών ηγετών. Όταν όμως οι αρχές έθεσαν ως όρο την απελευθέρωση των ηλικιωμένων και ανήλικων ομήρων, οι τρομοκράτες άλλαξαν αιτήματα. Δήλωσαν ότι σκοπός τους ήταν να πετάξουν μέχρι το αεροδρόμιο Ορλύ, στο Παρίσι, όπου θα έδιναν συνέντευξη Τύπου. Κάτι τέτοιο όμως ήταν αδύνατον γιατί μια σκάλα επιβίβασης βρισκόταν ακόμα τοποθετημένη στην άτρακτο του αεροσκάφους. Οι τρομοκράτες απαιτούσαν την αφαίρεσή της, προκείμενου να μπορέσουν να απογειωθούν. Οι αρχές αρνήθηκαν και τότε οι αεροπειρατές κατέφυγαν σε πιο βίαια μέσα.

Επέλεξαν έναν επιβάτη, ο οποίος ήταν αξιωματικός της αλγερινής αστυνομίας, τον οδήγησαν στη σκάλα επιβίβασης και τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ, πυροβολώντας τον στο κεφάλι. Παρόλα αυτά, οι αρχές εξακολουθούσαν να κρατούν αδιάλλακτη στάση κι έτσι οι τρομοκράτες εκτέλεσαν με τον ίδιο τρόπο και δεύτερο όμηρο. Ήταν ο Μπούι Ζανγκ Το, εμπορικός ακόλουθος της πρεσβείας του Βιετνάμ στην Αλγερία. Μετά από αυτές τις εξελίξεις, η Γαλλία προσφέρθηκε να στείλει επίλεκτες δυνάμεις στο Χουαρί Μπουμεντιέν για την εξουδετέρωση των τρομοκρατών.

Η Αλγερία όμως δεν δεχόταν την παρουσία ξένων στρατευμάτων στο έδαφός της. Τα Χριστούγεννα, δηλαδή την δεύτερη ημέρα της αεροπειρατείας, το γαλλικό υπουργείο εσωτερικών έλαβε μια συνταρακτική πληροφορία. Ένας μυστικός πράκτορας, που είχε διεισδύσει στην οργάνωση “Ένοπλη Ισλαμική Ομάδα της Αλγερίας”, διαβεβαίωσε ότι ο πραγματικός σκοπός των τεσσάρων τρομοκρατών ήταν να ρίξουν το αεροπλάνο πάνω στον Πύργο του Άιφελ και να καταστρέψουν το πιο αναγνωρίσιμο σύμβολο της Γαλλίας. Η πληροφορία αυτή επιβεβαιώθηκε αργότερα και από έγγραφα που βρέθηκαν σε μια γιάφκα των τρομοκρατών, ύστερα από έφοδο της αστυνομίας.

Εντούτοις, οι αεροπειρατές φάνηκαν κάπως διαλλακτικοί εκείνη την ημέρα και απελευθέρωσαν 63 επιβάτες, κυρίως γυναίκες με μικρά παιδιά και άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας. Σύντομα όμως σκλήρυναν ξανά τη στάση τους, δηλώνοντας ότι αν οι αλγερινές αρχές δεν τους άφηναν να απογειωθούν μέχρι τις 21:30 το βράδυ, τότε θα εκτελούσαν έναν όμηρο κάθε μισή ώρα. Οι Γάλλοι επικοινώνησαν με τη μητέρα του Γιάχια και μέσω αυτής προσπάθησαν να τον πείσουν να ελευθερώσει τους επιβάτες. Το συγκεκριμένο σχέδιο όμως έφερε τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα, καθώς ο τρομοκράτης περισσότερο εξοργίστηκε παρά συγκινήθηκε.

Η υπόθεση στα χέρια της Γαλλίας

Στις 21:30 το βράδυ, οι αλγερινές αρχές εξακολουθούσαν να κρατούν το αεροσκάφος στο έδαφος κι έτσι οι τρομοκράτες εκτέλεσαν και τρίτο επιβάτη, Γάλλο αυτήν την φορά. Ύστερα από τις παραπάνω δραματικές εξελίξεις, το Παρίσι πίεσε και τελικά κατάφερε να επιτραπεί η απογείωση του αεροπλάνου, το οποίο όμως δεν διέθετε, τη στιγμή εκείνη, αρκετά καύσιμα για να φτάσει μέχρι το Ορλύ. Συνεπώς θα πραγματοποιούσε ενδιάμεση στάση στη Μασσαλία για ανεφοδιασμό. Το πρόβλημα πλέον θα αποτελούσε γαλλική υπόθεση.

Τα ξημερώματα της 26ης Δεκεμβρίου, στις 3:30 π.μ., το κυριευμένο αεροπλάνο έφτασε στη Μασσαλία. Εν αγνοία των αεροπειρατών, κοντά στο αεροδρόμιο, βρίσκονταν σε ετοιμότητα άνδρες της περίφημης GIGN (Groupe d’ Intervention de la Gendarmerie Nationale – Ομάδα Επέμβασης της Εθνικής Χωροφυλακής), που ειδικεύεται σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις και διασώσεις ομήρων. Στις 6:00 π.μ. οι αεροπειρατές ζήτησαν 27 τόνους καυσίμων για να πετάξουν μέχρι το Παρίσι, αλλά η συγκεκριμένη διαδρομή απαιτούσε το πολύ 10. Το στοιχείο αυτό επιβεβαίωσε τους φόβους ότι οι τρομοκράτες θα χρησιμοποιούσαν το αεροπλάνο ως ιπτάμενη βόμβα.

Οι γαλλικές αρχές προσπάθησαν να καθυστερήσουν όσο περισσότερο γινόταν τους αεροπειρατές. Προσφέρθηκαν να τους εφοδιάσουν με τρόφιμα και νερό, να τους δώσουν ηλεκτρικές σκούπες για τον καθαρισμό του αεροσκάφους και να αδειάσουν τις χημικές τουαλέτες του. Το προσωπικό του αεροδρομίου όμως που ανέλαβε τις παραπάνω ενέργειες ήταν μεταμφιεσμένοι άνδρες της GIGN, οι οποίοι, μπαίνοντας στο εσωτερικό του αεροπλάνου, έκαναν κρυφά αναγνώριση του χώρου και βεβαιώθηκαν ότι οι πόρτες δεν ήταν παγιδευμένες με εκρηκτικά. Ο δε ανεφοδιασμός με καύσιμα καθυστερούσε με διάφορες δικαιολογίες.

Το απόγευμα, οι αεροπειρατές άρχισαν να γίνονται ανυπόμονοι. Στις 16:45 το αεροσκάφος τροχοδρόμησε φτάνοντας πολύ κοντά στο κεντρικό κτίριο του αεροδρομίου. Η χωροφυλακή τοποθέτησε ελεύθερους σκοπευτές στην οροφή. Ο Γιάχια ανακοίνωσε ότι αν το αεροσκάφος δεν απογειωνόταν σε ένα τέταρτο θα εκτελούσε κι άλλον όμηρο. Στις 17:08 οι τρομοκράτες άρχισαν να πυροβολούν μέσα από το παράθυρο του πιλοτηρίου προς τον πύργο ελέγχου, σπάζοντας τα τζάμια του. Στις 17:17, η GIGN πήρε διαταγή να επέμβει στο αεροπλάνο με τρεις ομάδες σε ισάριθμες σκάλες επιβίβασης.

Η πρώτη, αποτελούμενη από οκτώ άνδρες, θα πραγματοποιούσε έφοδο από την μπροστινή δεξιά πόρτα ενώ οι υπόλοιπες, αποτελούμενες από 11 άτομα η καθεμιά, θα εισέβαλλαν από τις δύο πισινές πόρτες. Βλέποντας οι τρομοκράτες τις σκάλες επιβίβασης να μετακινούνται προς το αεροσκάφος με μεγάλη ταχύτητα, συνειδητοποίησαν ότι δέχονταν επίθεση.

Ο απολογισμός της εφόδου

Ένας από αυτούς άρχισε να πυροβολεί μέσα από το παράθυρο του πιλοτηρίου εναντίον των ανδρών της πρώτης ομάδας, που σκόπευε να εισβάλει στο μπροστινό τμήμα της ατράκτου. Όταν οι σκάλες επιβίβασης τοποθετήθηκαν, τα μέλη της GIGN έσπασαν τις πόρτες, εξαπολύοντας καταιγιστικά πυρά. Επίσης, χρησιμοποιήθηκαν και χειροβομβίδες, οι οποίες γέμισαν με καπνό το εσωτερικό του αεροσκάφους. Οι τρομοκράτες ανταπέδωσαν τα πυρά και η σύγκρουση γενικεύτηκε.

Ένας αεροπειρατής σκοτώθηκε αμέσως ενώ οι υπόλοιποι κουφάθηκαν και τυφλώθηκαν για λίγες στιγμές, από τις χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Αυτό έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στους άνδρες της GIGN να σταθεροποιήσουν τη θέση τους μέσα στο αεροσκάφος. Οι τρομοκράτες απάντησαν με μια από τις αυτοσχέδιες χειροβομβίδες τους, η οποία όμως δεν έκανε μεγάλη ζημιά. Παράλληλα, οι ελεύθεροι σκοπευτές από τον πύργο ελέγχου άρχισαν να πυροβολούν προς το πιλοτήριο.

Όσο διαρκούσε η σύγκρουση, κάποιοι άνδρες της GIGN φυγάδευαν τους ομήρους από το πίσω μέρος του αεροσκάφους, με φουσκωτές τσουλήθρες. Είχαν εξάλλου εξ αρχής διατάξει τους επιβάτες και το πλήρωμα να πέσουν κάτω με τα χέρια στο κεφάλι, να κρυφτούν κάπου και να μείνουν ακίνητοι. Μέσα σε λίγα λεπτά από την έναρξη της επίθεσης οι περισσότεροι επιβάτες είχαν φυγαδευτεί ενώ τρεις αεροπειρατές κείτονταν νεκροί. Ο ένας όμως που είχε απομείνει ζωντανός, ήταν αποφασισμένος να πουλήσει ακριβά την ζωή του.

Για αρκετά λεπτά κατάφερνε να απωθεί τους άνδρες της GIGN, μέχρι που ξέμεινε από πυρομαχικά και δέχτηκε μια θανατηφόρα βολή. Στις 17:35 όλα είχαν τελειώσει. Με την λήξη της σύγκρουσης, 13 επιβάτες και 3 μέλη του πληρώματος ήταν τραυματίες. Κανένας όμως δεν είχε πεθάνει κι αυτό υπήρξε μεγάλη επιτυχία. Από τους 30 άνδρες της GIGN είχαν τραυματιστεί 9, ο ένας εκ των οποίων σοβαρά. Ο Γιάχια είχε αποτύχει στην αποστολή του και ο πύργος του Άιφελ παρέμεινε άθικτος. Η απόπειρά του όμως, έθεσε το πρότυπο για κάποιους άλλους ομοϊδεάτες του, οι οποίοι, επτά χρόνια μετά, θα κατέστρεφαν τα κτίρια-σύμβολα της Νέας Υόρκης, σκοτώνοντας χιλιάδες αθώους και αλλάζοντας την ιστορία του κόσμου για πάντα.