Η αντι-ισλαμοφοβική “σταυροφορία” του Ερντογάν

6Παρά το γεγονός ότι στην Μόσχα, στην Τεχεράνη και μάλλον και στο Πεκίνο, που έχει πλέον ζωτικά συμφέροντα στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας, αντιλαμβάνονται πως επιβάλλεται να μεθοδεύσουν διαδικασίες ελέγχου του επικίνδυνου Ερντογάν, στις Βρυξέλλες επικρατεί διαφορετικό κλίμα. Κι αυτό, παρότι το καθεστώς Ερντογάν προωθεί μία παγκόσμια εκστρατεία θυματολαγνείας, σύμφωνα με την οποία οι απανταχού μουσουλμάνοι αποτελούν τα αθώα θύματα ισλαμοφοβίας.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, όσοι ασκούν κριτική στο ακραίο Ισλάμ κατά κανόνα διώκονται και ενίοτε δολοφονούνται. Στον Καύκασο η Τουρκία υποστηρίζει ανεπιφύλακτα το Αζερμπαϊτζάν κατά της Αρμενίας, με την προσδοκία της δημιουργίας ενός τουρκο-ισλαμικού διαδρόμου μεταξύ Τούρκων, Αζέρων και Τατάρων της Ουκρανίας. Τελικά τα γεγονότα επέτρεψαν στο Κρεμλίνο να δημιουργήσει ένα ρωσικό προτεκτοράτο, στο εναπομείναν υπό αρμενικό έλεγχο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Από το 1989, με την κήρυξη της fatwa (απόφαση με βάση την Σαρία) εναντίον του Πέρση συγγραφέα Salman Rushdie, καμία χώρα της Δύσης δεν έχει αντιδράσει με κάτι πέραν των γνωστών ανούσιων δηλώσεων. Θεωρούν προφανώς ότι οι δηλώσεις ενέχουν την απαιτούμενη ισχύ εξορκισμού του κακού! Με τον νέο-σουλτάνο να επεκτείνει την επιρροή του στην Συρία, στην Λιβύη, στον Καύκασο και στην Ανατολική Μεσόγειο, οι Ευρωπαίοι λάμπουν με την αδιαφορία και την απουσία τους. Μάλιστα στο ζήτημα της Ανατολικής Μεσογείου, εμφανίζονται πεπεισμένοι ως προς το ότι η θάλασσα εμπεριέχει κινδύνους, μόνον όταν μετατρέπεται σε αγωγό μεταφοράς προσφύγων και λαθρομεταναστών.

Το γεγονός ότι το καθεστώς Ερντογάν επιχειρεί, κατά τον σχολιαστή του Europe1.fr, Michel Sifaoui, να αξιοποιήσει την τουρκική διασπορά στην Ευρώπη με την μορφή ενός Δουρείου Ίππου, δεν προβληματίζει ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους, εκτός ίσως από τους Γάλλους. Στην Τουρκία τα σχολικά βιβλία, παραποιούνται, εμφανίζοντας χριστιανούς και ιουδαίους με την ιδιότητα του gavur, δηλαδή του απίστου, ενώ κατά το σχετικά πρόσφατο παρελθόν οι άνθρωποι αυτοί αναφέρονταν με την έκφραση “Λαοί της Βίβλου”.

Η 24η Ιουλίου 2020

Η εκπαίδευση στην Τουρκία αποκτά πλέον σαφέστατα αντιαμερικανικό χαρακτήρα, επιδεικνύοντας μάλιστα και τάσεις συμπάθειας για τα κίνητρα του ISIS και της Αλ Κάιντα, όπως προειδοποιεί τον Μάρτιο το Ινστιτούτο για την Ειρήνη και την Πολιτιστική Ανεκτικότητα στην Παιδεία (Institute for Monitoring Peace and Cultural Tolerance in School Education-IMPACT-se). Όσον αφορά τον Τούρκο πρόεδρο, επαναλαμβάνει συνεχώς πως οι κάτοικοι της χώρας του ανήκουν σε μία τουρκική οικογένεια περισσότερων από 300 εκατομμυρίων ανθρώπων, που κατοικούν σε μία έκταση που εκτείνεται από την Αδριατική έως το Σινικό Τείχος.

Σύμφωνα με τον Γάλλο επικεφαλής της ομάδας των ειδημόνων στα θέματα του Ισλάμ, Gilles Kepel, η αποφασιστική ημέρα για το καθεστώς Erdoğan έρχεται στις 24 Ιουλίου του 2020. Η περίοδος χαρακτηρίζεται από το ετήσιο προσκύνημα στην Μέκκα, που αναβάλλεται όμως λόγω της πανδημίας. Ταυτόχρονα αποτελεί την επέτειο της Συνθήκης της Λωζάννης, αφετηρία της νέας Τουρκίας και των εδαφικών ορίων της.

Αλλά την ημέρα αυτή επιλέγει συμβολικά ο Τούρκος πρόεδρος για να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τέμενος, περιφρονώντας βάναυσα την παρακαταθήκη του Κεμάλ, που αναδεικνύει την βυζαντινή βασιλική σε μουσείο και μνημείο του κόσμου. Στο νέο του βιβλίο με τίτλο Le Prophete et la pandemie (Ο Προφήτης και η Πανδημία), ο Γάλλος ειδήμων, επισημαίνει ότι για τον Ερντογάν σηματοδοτεί την απόπειρά του να αναδειχθεί στον νέο ηγέτη της umma, δηλαδή της παγκόσμιας μουσουλμανικής κοινότητας, ακριβώς όπως ο Αγιατολάχ Χομεϊνί το1989 για τους σιίτες μουσουλμάνους.

Τόσον ο Χομεϊνί όσον και ο Ερντογάν εμφανίζονται στην εποχή τους αποφασισμένοι να εξαφανίσουν το κοσμικό κράτος και να διαρρήξουν κάθε δεσμό με την Δύση. Ταυτόχρονα συγκρούονται με την Σαουδική Αραβία για την επικράτησή τους στον κόσμο του Ισλάμ και επιχειρούν βίαια να εξισλαμίσουν τον πληθυσμό των χωρών τους. Η εμφάνιση γυναικών με καλυμμένα τα βασικά χαρακτηριστικά του προσώπου τους, είχε αποτελέσει σπάνιο φαινόμενο για την Τεχεράνη, πριν από την άνοδο του Χομεϊνί, με ένα αντίστοιχο να εξελίσσεται πλέον στην Τουρκία.

Η παγίδα της ισλαμοφοβίας

Οι Ιρανοί μουλάδες είχαν επίσης επιτύχει να εισάγουν στην διεθνή πολιτική σκηνή την αποκαλούμενη ισλαμοφοβία, αλλά η Τουρκία ηγείται πλέον του αγώνα της ιδεολογικής δίωξης της ισλαμοφοβίας. Μάλιστα υπό την αιγίδα του Τούρκου διπλωμάτη Volkan Bozkir, προέδρου της 75ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ο ΟΗΕ τιμά για πρώτη φορά την “Ημέρα κατά της Ισλαμοφοβίας” και ο Γενικός Γραμματέας του Αντόνιο Γκουτέρες καταδικάζει με σφοδρότητα αυτή την “επιδημία”.

Ο Ερντογάν από την πλευρά του προωθεί την παγκόσμια εκστρατεία για την προστασία των θυμάτων της ισλαμοφοβίας, αν και στην πραγματικότητα οι επικριτές των ακραίων ισλαμιστικών ομάδων αποτελούν στόχους και συχνά δολοφονούνται. Συγκαλείται, μάλιστα, ειδική διάσκεψη από τον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας (Organisation of Islamic Cooperation-OIC), έναν φορέα που απαρτίζεται από 56 χώρες συν την Παλαιστίνη.

Κανείς πάντως δεν διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι σε μέλη του Οργανισμού, όπως το Πακιστάν, η αποκαλούμενη “βλασφημία” τιμωρείται με ποινή θανάτου, στην Σαουδική Αραβία οι φιλελεύθερες φωνές, όπως ο Raif Badawi, τιμωρούνται με μαστίγωση και φυλάκιση, ενώ στην Τουρκία, το καθεστώς φροντίζει να φυλακίζει συγγραφείς και δημοσιογράφους για τις απόψεις τους.

Στις 24 Ιουλίου 2020, ο Ερντογάν προκαλεί την Δύση, αλλοιώνοντας την φύση ενός μουσείου του χριστιανικού κόσμου, με φήμη σε ολόκληρη την υδρόγειο. Οι αντιδράσεις από τη χριστιανική Δύση είναι υποτονικές, γεγονός που τον πείθει πως ακολουθεί την σωστή τακτική, στην κατάλληλη στιγμή. Στην τελευταία έκδοση της γνωστής επιθεώρησης Reveue des Mondes, ο Γάλλος φιλόσοφος Michel Onfray παρατηρεί πως ο Ερντογάν προωθεί μία σύγκρουση πολιτισμών, ώστε να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου, σε μία επανάληψη των γεγονότων του 1989 με την fatwa εναντίον του Salman Rushdie.

Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν αντιδρά ουσιαστικά, με εξαίρεση κάποιες ανούσιες δηλώσεις, αν και με τον αποκεφαλισμό του καθηγητή Γάλλου Samuel Paty καθίσταται προφανές πως υπάρχει πρόθεση εξόντωσης χριστιανών και ιουδαίων. Ειδικά στην Αρμενία βάλλονται μερικές από τις αρχαιότερες χριστιανικές κοινότητες της Ευρώπης. Οι Ευρωπαίοι εμφανίζονται να τρομοκρατούνται από τον Ερντογάν και την δυνατότητά του να προκαλεί αλόγιστα καταστροφές, θεωρώντας πως αντιμετωπίζουν έναν νέο Ταμερλάνο που απειλεί, προσβάλλει, επιτίθεται και υποστηρίζει τον οποιονδήποτε απειλεί την Ευρώπη.