Η Δύση κάνει πόλεμο και οι Ουκρανοί πληρώνουν τον λογαριασμό…

Εάν το πραγματικό μέλημα της Δύσης είναι η σωτηρία της Ουκρανίας και οι ζωές των Ουκρανών, τότε η Δύση οφείλει να επιδιώξει τον τερματισμό του πολέμου, τώρα. Όσο ενθαρρύνονται οι Ουκρανοί να συνεχίσουν, απλώς θα επιτείνουν την καταστροφή της χώρας τους. Σε αντίθεση με πολιτικούς ηγέτες που έχουν έλλειψη πολιτικής σκέψης, υπάρχουν προσωπικότητες που δεν είναι στην πολιτική αλλά αποτυπώνουν με πολιτική οξύνοια την πραγματικότητα.

Ένας απ’ αυτούς είναι ο Ρότζερ Γουότερς, μέλος του ροκ συγκροτήματος Pink Floyd δήλωσε: «Εάν με τον όρο υποστήριξη της Ουκρανίας εννοείτε τη συνεχιζόμενη προμήθεια όπλων στον στρατό της κυβέρνησης του Κιέβου, τότε φοβάμαι ότι μπορεί να κάνετε τραγικό λάθος. Η ρίψη εύφλεκτης ύλης με τη μορφή όπλων δεν βοήθησε ποτέ στον τερματισμό ενός πολέμου στο παρελθόν και δεν θα βοηθήσει ούτε τώρα. Ειδικά επειδή σε αυτή την περίπτωση το μεγαλύτερο μέρος του λαδιού ρίχνεται στη φωτιά από την Ουάσιγκτον, που είναι σε μια σχετικά ασφαλή απόσταση από την εστία του πολέμου και επειδή αυτοί που ρίχνουν λάδι έχουν ήδη εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους, ο πόλεμος να διαρκέσει όσο το δυνατόν περισσότερο».

Η Ουκρανία είναι “νικήτρια” στο ότι –σύμφωνα με το ΔΝΤ– το ΑΕΠ της είναι μειωμένο κατά 35% το 2022, ενώ –σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα– ο πληθωρισμός έχει ξεπεράσει το 30% και δεν επιβραδύνεται. Τέλος, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα το 2023 το 55% των Ουκρανών θα είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, ζώντας με λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα.

Η ανεργία έχει φτάσει το 30% και –σύμφωνα με τον Ουκρανό πρωθυπουργό– το κράτος δεν θα μπορέσει να πληρώσει συντάξεις και μισθούς χωρίς άμεση ξένη βοήθεια. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, 7.822.309 Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 και ένα 33% είναι εσωτερικά εκτοπισμένο. Από αυτούς 4.969.914 έχουν καταφύγει στη Δύση και 2.852.395 έχουν καταφύγει στη Ρωσία.

Εν τω μεταξύ, η Ρωσία εμφανίζεται νικημένη, παρότι –σύμφωνα με το Reuters– το ρωσικό ρούβλι είναι το ισχυρότερο νόμισμα στον κόσμο. Επίσης, –σύμφωνα με τον Guardian– ο Πούτιν είναι πιο ισχυρός και δημοφιλής από ποτέ. Σύμφωνα δε με το ρωσικό υπουργείο Γεωργίας η φετινή συγκομιδή σιτηρών ξεπερνά τα 150 εκατομμύρια τόνους, εκ των οποίων 50 εκατομμύρια προορίζονται για εξαγωγή. Σύμφωνα με τον Economist η Ρωσία βγαίνει από την ύφεση την ώρα που η Δύση εισέρχεται σε ύφεση. Τέλος, σύμφωνα με την Goldman Sachs ο δείκτης οικονομικής δραστηριότητας στη Ρωσία είναι πλέον υψηλότερος από ό,τι στη Δύση.

Το τέλος του πολέμου

Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να σταματήσει ο πόλεμος γρήγορα και κανένας απ’ αυτούς δεν είναι επιθυμητός από τους δυτικούς ηγέτες. Ο ένας τρόπος θα ήταν η εμπλοκή το ΝΑΤΟ, με στόχο να επιφέρει ένα γρήγορο και αποφασιστικό χτύπημα στις δυνάμεις εισβολής της Ρωσίας. Εδώ, όμως, εμπεριέχεται ο άμεσος κίνδυνος ενός νέου Παγκόσμιου Πολέμου και γι’ αυτό η Δύση αρνείται να επέμβει άμεσα. Η άλλη επιλογή είναι να αποδεχθούν οι Ουκρανοί την απώλεια εδαφών και να πειστεί παράλληλα ο Πούτιν να εφαρμόσει μια άμεση κατάπαυση του πυρός, με την πρόσκληση της Ρωσίας σε συνολικές ειρηνευτικές συνομιλίες.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό από τους δυτικούς ηγέτες ότι όσο η Ουκρανία στο πεδίο προσεγγίζει τη νίκη, τόσο εγγύτερα η υφήλιος βαδίζει στο κατώφλι ενός πυρηνικού ολέθρου… Μία πυρηνική δύναμη του μεγέθους της Ρωσίας δεν είναι δυνατόν να ηττηθεί. Η τακτική της Δύσης να στηρίζει με όπλα τους Ουκρανούς, απλά θα διαιωνίζει τον πόλεμο έως ότου οι εσωτερικές πολιτικές πιέσεις εξαναγκάσουν τη Δύση και κυρίως τους Ευρωπαίους να αλλάξουν πολιτική. Να μη μας διαφεύγει ότι οι πρόσφατα διεξαχθείσες εκλογές σε χώρες της ΕΕ ενισχύουν κόμματα που έχουν σκεπτικισμό σ’ αυτόν τον έξωθεν επιβληθέντα πόλεμο.

Η δήλωση του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Όστιν, ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν παράταση του πολέμου, για να «εξασθενίσει η Ρωσία», δίνει απάντηση για τις πραγματικές προθέσεις των Αμερικανών. Δήλωση που δεν είναι συνακόλουθη με το πνεύμα της αλληλεγγύης και οδύνης για το δράμα του ουκρανικού λαού, που έχει προσφέρει την κάλυψη προφανών γεωπολιτικών συμφερόντων. Η καταστροφή της χώρας επιτείνεται, χάρη στην χωρίς προηγούμενο παροχή στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία από τις ΗΠΑ και από το σύνολο σχεδόν των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ.

Η Αμερική είναι η μοναδική χώρα που ευνοείται, μέχρις ενός σημείου, από τον ουκρανικό πόλεμο και επιδιώκει την παράταση αυτού του πολέμου, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στον δύσμοιρο ουκρανικό λαό. Η Ουάσιγκτον θα προσθέσει μία ακόμη λανθασμένη επιλογή στην εξωτερική της πολιτική. Ορθότερη γεωπολιτικά, θα ήταν η σύμπλευση με τη Ρωσία, πολιτική που ακολούθησε ο Τραμπ και η επικέντρωση στον Ινδο-Ειρηνικό όπου αναμένεται η μεγάλη σύγκρουση…

Βαριές απώλειες έχουν οι Ουκρανοί

Με μία πρόχειρη εκτίμηση η χρηματοδότηση της ανάκαμψης της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ουκρανίας θα κοστίσει 750 δισ. δολάρια. Η ιστορία, όμως, δείχνει πως οι πρώιμες εκτιμήσεις είναι πιθανό να απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Το κόστος κλιμακώνεται. Η διαφθορά μπορεί να σημαίνει ότι θα υπάρξει διαρροή κεφαλαίων, κυρίως από τη διεθνή αρωγή. Η ανάκαμψη, ειδικά για τα διεφθαρμένα κράτη, μπορεί να διαρκέσει δεκαετίες. Κατά μέσο όρο, όπως υπολογίζει ο ΟΟΣΑ, χρειάζονται 22 χρόνια για να επανέλθουν οι οικονομίες στα προπολεμικά επίπεδα εισοδήματος.

Η απώλεια ζωής, που είναι η μεγαλύτερη τραγωδία στον πόλεμο, είναι αναντικατάστατη. Τα σπίτια, τα σχολεία και οι υποδομές, μπορούν να ανοικοδομηθούν. Η αιματοχυσία στην Ουκρανία, όταν ακόμη και Ουκρανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι υφίστανται μέχρι και 1.000 απώλειες (νεκροί και τραυματίες) καθημερινά, είναι μια πραγματικότητα που θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό στους “ευαίσθητους” ηγέτες της Δύσης, κινητοποιώντας τους προς τον άμεσο τερματισμό του πολέμου. Αντ’ αυτού, συνεχίζονται οι αποστολές οπλικών συστημάτων για τη συνέχιση του πολέμου μέχρι και το θάνατο του τελευταίου Ουκρανού! Σύμφωνα με τον Guardian, η υποστήριξη που παρέχεται δεν είναι η σωστή επιλογή για να διατηρηθεί το ουκρανικό έθνος, Ο πόλεμος όμως “πρέπει” να συνεχισθεί και όλα δείχνουν ότι θα συνεχισθεί!

Όσο θα μαίνεται αυτός ο πόλεμος, τόσο περισσότεροι Ουκρανοί θα εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και τόσο περισσότερες καταστροφές θα προκληθούν στα σπίτια, στις πόλεις, στη βιομηχανία και στην οικονομία τους. Το χειρότερο είναι ότι όσο καταστρέφονται πόλεις και χωριά, γίνεται λιγότερο πιθανό να επιστρέψουν οι Ουκρανοί που έχουν καταφύγει σε άλλες χώρες, καθώς θα έχουν χάσει τα σπίτια τους και τις δουλειές τους. Πόσοι Μαριουπολίτες θα επιστρέψουν στην πόλη τους;

Παραχωρήσεις στον Πούτιν

Αυτή η επιχείρηση ήταν ιδιαίτερη, επειδή οι περισσότερες χερσαίες επιχειρήσεις επρόκειτο να πραγματοποιηθούν σε μια αδελφή χώρα και σε περιοχές όπου ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού δεν ήταν εχθρικό προς τη Ρωσία. Η εισβολή της Ρωσίας δεν ήταν μια κλασική επιχείρηση όπου εφαρμόζεται η τεχνική του ρωσικού οδοστρωτήρα, που ισοπεδώνει τις εχθρικές δυνάμεις, τις υποδομές και τους πληθυσμούς με το πυροβολικό.

Είχε σαν στόχο την απελευθέρωση κυρίως του Ντονμπάς, με πληθυσμό φιλικά διακείμενο προς τους Ρώσους, που υφίστατο καταπίεση, επί οκτώ χρόνια. Συνεπώς, η επιχείρηση αυτή ήταν πραγματικά ιδιαίτερη και εξαιρετικά δύσκολο να διεξαχθεί από το ρωσικό στρατό που έπρεπε να καταλαμβάνει έδαφος, αλλά παράλληλα να προφυλάσσει τον άμαχο πληθυσμό, τις υποδομές και τις ζωές των στρατιωτών. Είναι μία από τις πολλές αιτίες των αρχικών αποτυχιών του και της καθυστέρησης των πολεμικών επιχειρήσεων.

Για να καθίσει ο Πούτιν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα έπρεπε να τεθούν προς συζήτηση τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των συνόρων της Ουκρανίας, των διαχρονικών ανησυχιών της Ρωσίας για την εθνική τη; ασφάλεια. Ακόμη και η λογική βάσει της οποίας χαράχτηκαν τα εσωτερικά σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης, διεθνή σήμερα, από κομμουνιστές ηγέτες ακριβώς για να μην μπορούν οι σοβιετικές Δημοκρατίες να γίνουν βιώσιμα ανεξάρτητα κράτη.

Εάν οι δυτικοί ηγέτες πιστεύουν ότι η ενθάρρυνσή τους προς την Ουκρανία θα φέρει μια ουκρανική στρατιωτική νίκη, τότε μοιραία παρεξηγούν τις προθέσεις και την αποφασιστικότητα του Πούτιν. Για χάρη της Ουκρανίας, η διεθνής κοινότητα πρέπει να σταματήσει τον πόλεμο τώρα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προτού δεν μείνει τίποτα όρθιο από τη χώρα που θέλει να προστατεύσει. Πάντως, βλέποντας δυτικούς αξιωματούχους σε επισκέψεις τους στο Κίεβο, να πίνουν σαμπάνια χαμογελαστοί ή να βγάζουν φωτογραφίες πασιχαρείς, δεν φαίνεται ούτε κατ’ ελάχιστο να συναισθάνονται το δράμα που βιώνει ο ουκρανικός λαός.

Η Ουάσιγκτον είναι ο ενορχηστρωτής και η Ουκρανία το πειθήνιο όργανο. Ο κατ’ επίφαση ανθρωπισμός έστω και την ύστατη ώρα πρέπει μα μετουσιωθεί σε εργώδη προσπάθεια εξεύρεσης λύσης, που θα θέση τέλος στο δράμα του ουκρανικού λαού, ο οποίος πληρώνει βαρύτατο φόρο αίματος, όντας αμέτοχος στα γεωπολιτικά παίγνια που παίζονται εις βάρος του…