Η Ελλάδα αντέχει 120.000.000 μετανάστες! – Τι λέει ξεχασμένη έκθεση της Κομισιόν

Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, μεταξύ άλλων, τροφοδοτούν το έτσι κι αλλιώς ισχυρό μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ευρώπη. Η Ελλάδα όμως φαίνεται να είναι η χώρα που θα πληρώσει το τίμημα. Η Τουρκία μέχρι τώρα διευκόλυνε, αλλά τώρα πλέον μεταφέρει στρατηγικά μετανάστες να μεταβούν στην Ευρώπη, εργαλειοποιώντας τους για να καταπονήσει την Ελλάδα και να εκβιάσει την ΕΕ.

Οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά σύνορα το αποδεικνύουν. Μετά το κλείσιμο του βαλκανικού διαδρόμου, έχει καταστεί σαφές πως χωρίς να το λέει, η ΕΕ για να λύσει το δικό της πρόβλημα, έχει εν μέρει μετατρέψει την Ελλάδα σε “αποθήκη ψυχών” και γι’ αυτόν τον ρόλο την προορίζει. Είναι γι’ αυτό που αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον μία ελάχιστα γνωστή έρευνα που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Κομισιόν το 2010.

Αυτή, λοιπόν, η έρευνα έχει αποφανθεί ότι η Ευρώπη μπορεί να δεχτεί πάνω από 3,8 δισεκατομμύρια μετανάστες! Η δε Ελλάδα μπορεί να “βολέψει” πάνω από 120 εκατομμύρια! Επειδή, όμως, το πόσα θα δεχτούν οι βορειοευρωπαϊκές χώρες εξαρτάται από τις ίδιες, το 3,8 δισεκατομμύρια έχει θεωρητική σημασία. Αντίθετα, τα 120 εκατομμύρια που “χωράει” η Ελλάδα έχει πολύ πρακτική αξία.

Την μελέτη είχαν πραγματοποιήσει για λογαριασμό της Κομισιόν από κοινού δύο φορείς: Ο συμβουλευτικός κολοσσός Ramboll που εδρεύει στη Δανία και η συμβουλευτική εταιρεία Εurasylum που ειδικεύεται στο μεταναστευτικό. Η Εurasylum και η Ramboll (έχει ως μότο “Λαμπρές Ιδέες-Βιώσιμη Αλλαγή”) παρουσίασαν μια μελέτη σχετικά με τις οικονομικές, πολιτικές και νομικές συνέπειες της μετεγκατάστασης των δικαιούχων διεθνούς προστασίας.

Το πεδίο της μελέτης κάλυπτε τις οικονομικές, πολιτικές και νομικές συνέπειες της μετεγκατάστασης προσφύγων, δικαιούχων επικουρικής προστασίας ή/και αιτούντων άσυλο. Πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν πρόκειται για μια πολιτική που υιοθέτησε επίσημα η Κομισιόν, αλλά σίγουρα έχει μεγάλη σημασία, διότι εντάσσεται στα σενάρια που η Κομισιόν λαμβάνει υπόψη όταν πρόκειται να λάβει σχετικές αποφάσεις, ή να εισηγηθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Η εν λόγω έρευνα ουσιαστικά αποπειράθηκε να απαντήσει στο ερώτημα, πόσους ανθρώπους χωράει το κάθε κράτος-μέλος. Η μεθοδολογία των ερευνητών, τους οδήγησε στα νούμερα του παρακάτω πίνακα, βασιζόμενη στο ΑΕΠ, στην πυκνότητα του πληθυσμού και στην έκταση του κάθε κράτους-μέλους. Βέβαια στις προτεινόμενες πολιτικές για την εγκατάσταση προσφύγων, η έρευνα αναφέρει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθούν και άλλα κριτήρια, ώστε να οριστεί ο αριθμός των νεο-εισερχόμενων.

Η μελέτη εκπονήθηκε σε μια περίοδο που τα πράγματα δεν είχαν φτάσει σε κρίσιμη κατάσταση. Τότε, εκ του ασφαλούς, πρότειναν διαθέσιμες επιλογές για την καλύτερη «προώθηση της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ για τη διαχείριση των αιτούντων άσυλο». Η έρευνα υποτίθεται αξιολόγησε κατά πόσο οι επιλογές της ΕΕ σχετικά με το μεταναστευτικό μπορούσαν να προσαρμοστούν στο κοινοτικό κεκτημένο, υπολογίζοντας και το κόστος τους.

Σε γενικές γραμμές, το οικονομικό κόστος που θα πρέπει να αναλάβει το κάθε κράτος μέλος για την μετεγκατάσταση θα είναι το 10% των συγχρηματοδοτούμενων με την ΕΕ προγραμμάτων. Ενδεικτικά, το κόστος για να μεταφερθεί ένα πρόσωπο ορίστηκε πάνω από 4.000 ευρώ.

Η Ελλάδα με το ΑΕΠ του 2008 και τον τότε πληθυσμό λοιπόν είχε δυνατότητες να δεχτεί 120.785.260 ανθρώπους! Όταν οι συμβουλευτικές εταιρείες έκαναν τους υπολογισμούς τους, το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 354.461 δισ. ευρώ, ενώ σήμερα αγκομαχά στα 218 δισ. ευρώ. Ακόμα, όμως, κι αν η Ελλάδα είχε διατηρήσει το ΑΕΠ του 2008 είναι απλώς γελοίο να ισχυρίζονται σοβαρά πως μπορεί να δεχτεί 120 εκατομμύρια μετανάστες, έστω κι αν θα τους βαφτίσουν πρόσφυγες.

Για την ακρίβεια, θα ήταν γελοίο, εάν δεν ήταν εφιαλτικά επικίνδυνο, αφού καταδεικνύει προθέσεις. Προθέσεις, οι οποίες μπορεί να μην υλοποιηθούν ποτέ απολύτως, αλλά θα επηρεάσουν αποφάσεις. Είναι προφανές πως η Ελλάδα δεν χρειάζεται 120 εκατομμύρια μετανάστες για να τελειώσει ως έθνος και κράτος. Αρκεί το ένα εκατοστό από τον αριθμό που αναφέρει η μελέτη για να απειληθεί δραστικά η εθνική συνοχή, η κοινωνική ομαλότητα και βέβαια η εθνική ασφάλεια.

Κι άλλοι κι άλλοι μετανάστες!

Στην έκθεσή της Κομισιόν υπάρχει και ένα “εύρημα” που απαντά στο ερώτημα σε ποια μέρη μιας επικράτειας θα εγκατασταθούν αυτοί οι άνθρωποι; Οι συντάκτες της προτείνουν πως τα «κράτη-μέλη μπορούν να δεσμευτούν να δεχτούν (προς εγκατάσταση) και μεγαλύτερο αριθμό εάν η ομάδα που πρόκειται να μετεγκατασταθεί περιλαμβάνει μέλη κοινοτήτων που είναι ήδη εγκατεστημένες σε μια περιοχή, όπως π.χ. να μιλάνε την ίδια γλώσσα». (“Member States might be able to pledge a higher number for relocation if the group to be relocated includes members of previously settled communities, or co-language groups, for example..”). Οπότε η Ελλάδα, για χάρη της κοινοτικής αλληλεγγύης, επιφυλάσσει έναν γεωγραφικό παράδεισο για πρόσφυγες μουσουλμάνους στη Θράκη;

Οι δε Κύπριοι, των οποίων ο πληθυσμός τότε ήταν όσο η Θεσσαλονίκη, έχουν δυνατότητα, σύμφωνα με την έρευνα, να αντέξουν επιπλέον σχεδόν 8.500.000 ανθρώπους! Δηλαδή άλλη μια Ελλάδα με διαφορετική θρησκεία, πολιτισμό, κουλτούρα, συνήθειες και όλοι αυτοί να συμβιώσουν όταν η βόρεια Κύπρος βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή. Η έρευνα μάλιστα φέρνει ως παράδειγμα την πρακτική Καναδά, όπου η κυβέρνηση εγκαθιστά μετανάστες σε περιοχές που έχουν τους πόρους για να ενσωματώσουν τους μετανάστες «δίχως να σηκώνουν το βάρος οι πόλεις».

Και μόνο το γεγονός ότι επικαλούνται το παράδειγμα του Καναδά καταδεικνύει ότι οι συντάκτες αδυνατούν να κατανοήσουν ποιοτικές διαφορές. Πρώτον, ο Καναδάς δεν είναι εθνικό κράτος, είναι κράτος που συγκροτήθηκε από μετανάστες διαφορετικής εθνικής προέλευσης. Δεύτερον, ο Καναδάς είναι τεράστιος σε έκταση και λόγω του ψυχρού κλίματος εξαιρετικά αραιοκατοικημένος.

Η ανύπαρκτη κοινοτική αλληλεγγύη

Να σημειώσουμε εδώ ότι μέρος της μεθοδολογίας της έρευνας ήταν συνεντεύξεις και με αντιπροσώπους των κρατών-μελών. Για λογαριασμό της Ελλάδας, μίλησε τότε ο σημερινός γενικός πρόξενος στη Νέα Υόρκη Κωνσταντίνος Κούτρας, ο οποίος τότε είχε αναλάβει χρέη επικεφαλής της Οργανικής Μονάδας Δικαιοσύνης & Εσωτερικών Υποθέσεων της Μόνιμης Αντιπροσωπείας στην ΕΕ. Έχει ενδιαφέρον να μαθαίναμε ποια ήταν η στάση του και ποια η στάση της Αθήνας γι’ αυτή την έρευνα.

Στην εισαγωγή της, η έρευνα επισημαίνει τον «τρόπο, με τον οποίο τα κράτη-μέλη μπορούν να επιδείξουν αλληλεγγύη μεταξύ τους σε περιπτώσεις όπου ένα κράτος-μέλος υπόκειται σε ειδική και δυσανάλογη πίεση στις αιτήσεις ασύλου». Δέκα χρόνια μετά, η κοινοτική αλληλεγγύη απέναντι στην Ελλάδα φάνηκε καθαρά πόσο ανύπαρκτη είναι.

Εάν στην Κομισιόν πληρώνουν με κοινοτικούς πόρους και αντιμετωπίζουν σοβαρά τέτοιες μελέτες μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί η ΕΕ δεν έχει μέλλον, γιατί οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, που την είχαν αγκαλιάσει τώρα πλέον έχουν αρχίσει να της στρέφουν την πλάτη. Η Βρετανία μπορεί να έκανε ήδη το άλμα εξόδου, αλλά είναι και άλλες χώρες-μέλη που έχουν εισέλθει σε τροχιά σύγκρουσης με το διευθυντήριο των Βρυξελλών.