Η επικίνδυνη μοναξιά του Πούτιν και η… αδελφή ψυχή του

Υπάρχει ο πρόεδρος Πούτιν; Η ρητή απάντηση στην ερώτηση της ρωσικής… γοργόνας, έτσι για να ξαναζωντανέψουμε λίγο τους θρύλους των ελληνορωσικών δεσμών, πρέπει να είναι “ναι”, δίχως καμία καθυστέρηση. Προχθές γιόρτασε τα 70ά του γενέθλια. Αν όμως η ρωσική γοργόνα επανέλθει και ρωτήσει “πού”; Εκεί δεν υπάρχει απάντηση. Όποιος απαντήσει έχασε, ό,τι και αν πει. Γιατί ο αδελφός της γοργόνας του Βόλγα, υπάρχει και δεν υπάρχει… κάπου.

Υπάρχει στις ανακοινώσεις που εκδίδουν καθημερινά οι συνεργάτες του, στο Κρεμλίνο και δεν υπάρχει γιατί αυτές οι ανακοινώσεις καθίστανται ανύπαρκτες μόλις δοθούν στη δημοσιότητα. Υπάρχει γιατί απειλεί, αλλά την ίδια ώρα οι απειλές του είναι ανύπαρκτες γιατί ακόμα και το χαρτί του ολέθρου που έχει ρίξει με τα πυρηνικά όπλα δεν μπορεί να τρομοκρατήσει, επειδή η εικόνα της Μόσχας είναι τραγελαφική στα μάτια όσων την παρακολουθούν με επαγγελματική ευλάβεια, έως ότου πέσει η Πούλια και βγει ο Αυγερινός και… φανεί τί έγινε στην περίφημη γέφυρα Κερτς.

Ο Πούτιν ξεκίνησε τον πόλεμο στην Ουκρανία για να την βγάλει από το υπαρξιακό της αδιέξοδο (αυτός ήξερε καλύτερα τις ανάγκες της χώρας) και προχθές έκανε πανηγύρι για την προσάρτηση τεσσάρων περιοχών, που αντιπροσωπεύουν σε έκταση το 18% (για τον άμαχο πληθυσμό κανείς δεν ξέρει πια ποιος ζει και ποιος πέθανε). Αλλά, ούτε οι κυβερνήτες του σε αυτές τις κατεχόμενες περιοχές γνωρίζουν τί γίνεται. Η ισχύς, στην τελική, δεν συναρτάται μόνον με την στρατιωτική υπεροχή. Εξάλλου, πάνω από κάποιον ισχυρό, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να αναδειχθεί ένας ισχυρότερος, συνεργώντας με άλλους ισχυρούς.

«Ο Πούτιν είναι ο αρχιστράτηγος», επαναλαμβάνει καθημερινά ο καλός του εκπρόσωπος Ντμίτρι Πεσκόφ, σε έναν πόλεμο που δεν είναι πόλεμος, αλλά ειδική επιχείρηση και αυτό είναι ένα ακόμα πρόβλημα. Ο Πούτιν κατά τον Πεσκόφ ενημερώνεται καθημερινά και δίνει εντολές (το ορθό είναι διαταγές αφού είναι αρχιστράτηγος) και μετά του φταίνε τα λάθη στη Ζαπορίζια και στη Χερσώνα, όπου σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις έχουν τραπεί σε άτακτη υποχώρηση οι ρωσικές δυνάμεις για να μην βρεθούν εγκλωβισμένες.

Στο Λουγκάνσκ και στο Ντονέτσκ λίγο ακόμα θα χάσουν και τις πρωτεύουσες και οι επιστρατευμένοι, όταν πάνε με το καλό, θα είναι μάλλον αργά. Για την επιστράτευση, παρεμπιπτόντως, έβγαλε νέο διάταγμα για να διορθώσει τα λάθη που έγιναν με το πρώτο διάταγμα περί μερικής κινητοποίησης, στις 21 Σεπτεμβρίου. Και επειδή η μερική επιστράτευση δεν πρόκειται να αποφέρει παρά μόνον μερικές επιπλέον απώλειες και εσωτερική δυσαρέσκεια, βγαίνει στην ημερήσια διάταξη το πυρηνικό οπλοστάσιο, με την υπογράμμιση ότι δεν είναι μπλόφα.

Από τις εφεδρείες στα… πυρηνικά

Ειδήμονες περί των πυρηνικών δεν είμαστε, ούτε εγώ ούτε εσείς, αλλά και οι ειδήμονες που εντρυφούν σε μπλόφες τρόμου, δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα τί θα κάνει ο Πούτιν. Θα ρίξει το νέο πυρηνικό που λέγεται “Petrel” ή “Skyfall” και είναι ένας υπερηχητικός πύραυλος “Cruise” που παρουσιάζεται σε εκθέσεις όπλων, με vodka και χαβιάρι, αλλά μπορεί και να μην έχει δοκιμαστεί επαρκώς; Και πού; Εκεί που είναι οι γραμμές των Ουκρανών ή πάνω από το Κίεβο, να τελειώνει με τους «ναζί και τους ναρκομανείς του Ζελένσκι»…

Να προσευχηθούμε, οι φίλοι αλλά και οι γιατροί που παρακολουθούν τον Πούτιν να μην είναι και αυτοί υπό παρακολούθηση από άλλους και, μακάρι, να υπάρχουν θεσμικές δικλείδες ασφαλείας. Η Δύση, δε, να έχει διπλωματικά εργαλεία αποτροπής μίας… τελικής λύσης. Εκστομίζει, λέει, την απειλή για να συνθηκολογήσει χωρίς άλλο αίμα και πόνο η Ουκρανία, η άλλη οπτική προσέγγισης των ανακοινώσεων του Πούτιν, με βάση τα εγχειρίδια διπλωματικού πολέμου. Το έκανε και με τις στρατιωτικές ασκήσεις στις αρχές του έτους στα σύνορα με την Ουκρανία, όπου κουβάλησε ό,τι είχε και δεν είχε ο ρωσικός στρατός και δεν έπιασε.

Μπορεί, λέει, μία τρίτη προσέγγιση να μην ρίξει το υπερόπλο, αλλά λίγα μικρότερα πυρηνικά (τακτικά) και έτσι θα αναχαιτίσει την επίθεση των ουκρανικών δυνάμεων (άπαξ δια παντός) και οι ρωσικές δυνάμεις να ανακαταλάβουν τις περιοχές που έχουν προσαρτηθεί, αλλά δεν έχουν κατακτηθεί. Και μετά πώς θα κατακτηθούν από ειδικές στον πυρηνικό πόλεμο δυνάμεις, με ειδικό εξοπλισμό; Εδώ δεν είχαν στολές για τους επιστρατευμένους τυφεκιοφόρους να δώσουν στη Μόσχα! Και οι έρμοι απελευθερωμένοι ρωσόφωνοι τί θα κάνουν; Γιορτή νίκης στις στάχτες;

Που πήγαν οι φίλοι του Πούτιν

Ας θυμηθούμε, στην υποστήριξη ποιων δυνάμεων προσέβλεπε ο Πούτιν στην αρχή της ειδικής του επιχείρησης: Της Κίνας, της Ινδίας, του Ιράν, των Brics, των… Mrics και όποιων άλλων “Ιcs” μπορεί να φαντασιωθεί κανείς στον σύγχρονο κόσμο απέναντι στις ΗΠΑ. Όμως, ούτε η Κίνα, ούτε η Ινδία μπορούν να κάνουν κάτι, στην κατάσταση που έχουν φθάνει τα πράγματα στην Ουκρανία. Και ο Κιμ ακόμα, της Βόρειας Κορέας, είναι πολύ μακριά για να ρίξει έναν-δύο από τους πυρηνικούς τενεκέδες που ρίχνει στον Ειρηνικό. Λευκορωσία, Αζερμπαϊτζάν και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις της περιοχής δεν αρκούν. Συνεπώς, πώς μπορεί να ανακοπεί η φορά των πραγμάτων πριν γίνει κατολίσθηση;

Μόνον ένας ηγέτης μπορεί να βοηθήσει τον Πούτιν στην κατάσταση που έχει περιέλθει. Ο Ερντογάν, είναι το πιο αποτελεσματικό χαρτί του προέδρου της Ρωσίας, αποτελεσματικότερο και από τα πυρηνικά όπλα, καθώς μπορεί να τινάξει στον αέρα ολόκληρη την Δύση, με ό,τι η έννοια αυτή μπορεί να περιλαμβάνει στον ανταγωνισμό με την Ανατολή και ό,τι επίσης αυτή η έννοια περιλαμβάνει.

Καμία Κίνα και καμία Ινδία, δεν θα προστρέξουν να πάρουν το μέρος ενός ανθρώπου, που διακηρύττει ότι θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα σε έναν πόλεμο επιθετικό, που ο ίδιος ξεκίνησε. Θα στραφεί μετά εναντίον τους. Ο Ερντογάν, όμως, δεν έχει ενδοιασμούς και ήδη κινείται επάνω στην φρασεολογία (και την ιδεολογία του Πούτιν) και μένει να δούμε αν θα κινηθεί και επάνω στα χνάρια του. Όμως, αυτή η άσκηση είναι για το επόμενο σημείωμα.