Η Ευρώπη δεν πρέπει να παρασυρθεί στη γερμανική άβυσσο

Τώρα που ετοιμαζόμαστε να ψηφίσουμε για το Ευρωκοινοβούλιο, ας θυμηθούμε και ας είμαστε ρεαλιστές. Οι Αμερικανοί έσωσαν δύο φορές την Ευρώπη από την γερμανική μπότα με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χρηματοδότησαν την ασφάλεια της Ευρώπης, την ανασυγκρότησή της, και της Γερμανίας ιδιαίτερα, την οποία στήριξαν παντοιοτρόπως. Ακόμα και στο ψυχαναλυτικό επίπεδο αφήνοντάς της έτσι αέρα για να ιαθεί από το βαρύ τραύμα της ήττας και της ενοχής.

Στη συνέχεια, χρηματοδότησαν την ανάπτυξη της Ευρώπης και της Γερμανίας, ανοίγοντας την αμερικανική αλλά και την παγκόσμια αγορά στα προϊόντα τους. Επέτρεψαν και την γερμανική ενοποίηση. Είναι μια γενναιόδωρη πολιτική. Αντ΄ αυτού εισέπραξαν τον ευρωπαϊκό εγωισμό (Ντε Γκολ), την ύποπτη στρατηγικά ostpolitik (Μπραντ) και πρόσφατα την ειρωνεία του Βερολίνου που αντί να προσαρμόσει επιτέλους τις δαπάνες για το ΝΑΤΟ στο 2% του ΑΕΠ, δήλωσε ότι θα τις αυξήσει από 1,1% σε 1,2% (Μέρκελ).

Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ έγινε ουσιαστικά για την διόρθωση και την αναθεώρηση των πολιτικών που στήριξαν την παγκόσμια ανάπτυξη μεν, αλλά δημιούργησαν ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα 800 δισ. δολαρίων, με δραματικές συνέπειες στην απασχόληση και στο αμερικανικό χρέος. Δεν μπορούν πια οι ΗΠΑ να πληρώνουν για το ΝΑΤΟ (4% του αμερικάνικου ΑΕΠ) και η Ευρώπη να έχει 151 δισ. δολάρια πλεονάσματα, είπε το 2018 ο Τραμπ στη σύνοδο των G7.

Ή, δεν μπορεί οι ΗΠΑ να φορολογούν με 2,5% τα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα και η Ευρώπη με 10% τα αμερικανικά, με αποτέλεσμα η Γερμανία να πουλάει τρεις φορές περισσότερα αυτοκίνητα πολυτελείας στις ΗΠΑ (έχει το 40% της αγοράς), σε σχέση με τις αμερικανικές εξαγωγές.

Και όμως έχει δίκιο

Η καγκελάριος Μέρκελ ψέλλισε ότι ο Τραμπ «δεν διευκολύνει την κατάσταση» και απείλησε πως «η Ευρώπη πρέπει να πάρει την τύχη της περισσότερο στα χέρια της και να υπερασπιστεί τις αξίες της». Εδώ τίθεται ένα μείζον πολιτικό και υπαρξιακό ζήτημα. Προφανώς ο Τραμπ αποτελεί προσβολή στην ευρωπαϊκή αισθητική μας και οι αποφάσεις του είναι brutal, αλλά στο εμπορικό κομμάτι έχει δίκιο, όπως και στο ζήτημα του ΝΑΤΟ.

Είναι πρόεδρος των ΗΠΑ για να εξισορροπήσει τις καταστάσεις που θέτουν την Ευρώπη μπροστά στον καθρέπτη της ωρίμανσης. Ναι, θα πληρώσουν δασμούς οι Ευρωπαίοι, αλλά ούτε ηθικά, ούτε λογικά πρέπει να παρασυρθούν σε ένα εμπορικό πόλεμο. Και κυρίως δεν πρέπει να στοιχηθούν πίσω από την Γερμανία της Μέρκελ, διότι το Βερολίνο επιδιώκει να εκμεταλλευτεί την δυσφορία των Ευρωπαίων απέναντι στην Ουάσιγκτον και να πάρει την τύχη της Ευρώπης στα χέρια του, υπό τον μανδύα των ευρωπαϊκών αξιών.

Η μάχη για την αποτροπή της οριστικής γερμανοποίησης της Ευρώπης εισέρχεται σε κρίσιμη φάση και οι Ευρωπαίοι πρέπει να είναι προσεκτικοί. Η Ευρώπη δεν πρέπει να παρασυρθεί στη γερμανική άβυσσο. Ένα νέο κύμα αντιαμερικανισμού θα ήταν αυτοκτονικό τόσο για την Ευρώπη, όσο και για τη Δύση. Η Γερμανία πήρε πολλά. Τώρα πρέπει να δώσει και κυρίως να χωνέψει πως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ηγηθεί την Ευρώπης. Η Ευρώπη που χρειαζόμαστε δεν χρειάζεται «ηγεσία» αλλά δημοκρατία, κουλτούρα συνεννόησης και σύστημα αναδιανομής.