Η Ιερουσαλήμ, τα ιερά και ο γόρδιος δεσμός

του Μένιου Τασιόπουλου  – 

Με την απόφασή του για τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, ο πρόεδρος Τραμπ προκάλεσε διπλωματικούς κλυδωνισμούς σε διεθνές επίπεδο. Προφανώς, τους ανέμενε. Ανέλαβε, ωστόσο, το όποιο κόστος, επιδιώκοντας να δημιουργήσει με την απόφαση του μία νέα τάξη πραγμάτων στην περιοχή, χωρίς, μάλιστα, τη χρήση στρατιωτικής ισχύος.

Όσοι αποδίδουν την επίμαχη απόφαση σε κάποια ιδιορρυθμία του Αμερικανού προέδρου κάνουν λάθος. Ήταν μια χρονίζουσα ως προς την εφαρμογή της απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου. Ο Τραμπ δρομολογεί την εφαρμογή της, δίνοντας έξι μήνες περιθώριο για διαπραγματεύσεις  μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων προκειμένου να καταλήξουν ή να μην καταλήξουν σε  συμφωνία για δύο κράτη. Αν η συμφωνία επιτευχθεί ενδεχομένως πρωτεύουσα της Παλαιστίνης να ορισθεί η Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Εάν συμβεί αυτό, τα ιερά Εβραίων και Χριστιανών, που βρίσκονται στην ανατολική πλευρά της πόλης, δεν θα είναι προσβάσιμα με ασφάλεια από τους πιστούς τους. Η πείρα δείχνει ότι το κύμα του ισλαμικού φανατισμού ενδεχομένως να εγείρει εμπόδια. Η Ιερουσαλήμ χαρακτηρίζεται “ιερή πόλη”, επειδή εκεί έχουν ιερά τους οι τρεις κύριες μονοθεϊστικές θρησκείες: η εβραϊκή, η χριστιανική και η μουσουλμανική, αν και τα βασικά ιερά του Ισλάμ είναι στη Μέκκα και στη Μεδίνα.

Οι Εβραίοι μπορεί να επανίδρυσαν κράτος μετά από αιώνες, αλλά δεν είναι στρατός κατοχής στην περιοχή. Εκεί ήταν η γη τους πολλούς αιώνες πριν. Το αναφέρουν οι ίδιες οι «ιερές γραφές» και όλα τα ιστορικά κείμενα. Το δε Ισραήλ, ως σύγχρονο δημοκρατικό κράτος, εξασφαλίζει την πρόσβαση όλων στα ιερά τους. Έχει δικαίωμα να ορίσει την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσά του. Γιατί τέτοια μανία λοιπόν;