Γιατί η Μέι πυροδοτεί το νέο Ψυχρό Πόλεμο

Γράφει ο Δημήτρης Χρήστου  – 

Η απόπειρα δολοφονίας του Ρώσου πρώην διπλού πράκτορα Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του στη Βρετανία με νευροπαραλυτικό αέριο, προκαλεί σοβαρή επιδείνωση στις σχέσεις Δύσης-Ρωσίας σε σημείο που σχεδόν όλοι, μιλούν για επανεκκίνηση ενός νέου Ψυχρού Πολέμου.

Πόσο σοβαρές και κυρίως τεκμηριωμένες είναι οι κατηγορίες της Τερέζας Μέι και του υπουργού εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον, που έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να κατηγορήσουν τη Ρωσία για το περιστατικό; Να θυμίσουμε ότι ο Σκριπάλ δεν δραπέτευσε. Είχε συλληφθεί στη Μόσχα και είχε καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών, ως διπλός πράκτορας. Όταν τελείωσε η ποινή φυλάκισης, έγινε ανταλλαγή με κρατούμενους πράκτορες στην Βρετανία.

Το ερώτημα των αποδείξεων τέθηκε από τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά το Λονδίνο, δεν παρουσίασε επαρκείς, μέχρις στιγμής, αποδείξεις για τις κατηγορίες που χρέωσε στη Μόσχα. Το μέσο της απόπειρας δολοφονίας, δηλαδή το νευροπαραλυτικό αέριο, παράγεται σήμερα από επτά χώρες και σίγουρα δεν μπορεί να αποτελέσει από μόνο του, ακράδαντο στοιχείο ενοχής.

Ποιος είναι ο σκοπός που αγιάζει τα Μέσα;

Όμως, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες στην πολιτική, όπου ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Φερ πλέι στον κόσμο των κατασκόπων δεν υπήρξε, ούτε και θα υπάρξει από όλες τις πλευρές. Και ο σκοπός της Τερέζας Μέι με την ισχνή πλειοψηφία, είναι να δείξει στους Βρετανούς πολίτες αποφασιστικότητα επιπέδου Μάργκαρετ Θάτσερ και να οξύνει τις αντιθέσεις με τον αρχηγό του Εργατικού Κόμματος, το Τζέρεμι Κόρμπιν, που επιχειρούν να τον παρουσιάσουν σαν προδότη Ρωσόφιλο! Μάλιστα, ανώτεροι Βρετανοί στρατιωτικοί απείλησαν, ανωνύμως, στην αρχή της θητείας του Κόρμπιν, ότι θα κινηθούν εναντίον του, αν τυχόν τεθεί θέμα ανάληψης της εξουσίας στη χώρα, από το Εργατικό Κόμμα υπό την ηγεσία του!

Για να έχει απήχηση η κίνησή της Μέι, χρειάστηκε η υποστήριξη των ΗΠΑ όπου ο Τραμπ πιεζόμενος από το βαθύ σύστημα των αμερικανικών υπηρεσιών, προσέφερε υποστήριξη, έχοντας και ο ίδιος πολιτική ανάγκη να δείξει ότι δεν είναι εξαρτώμενος από τη Μόσχα και πως δεν χρωστάει τίποτα στον Πούτιν, που κατηγορείται για ανάμειξη στις αμερικανικές εκλογές υπέρ του σημερινού προέδρου. Παρ’ όλα αυτά, η δήλωση του Τραμπ περί αποχώρησης σύντομα όλων των αμερικανών από τη Συρία, έσκασε σαν βόμβα αιφνιδιάζοντας τους πάντες και το πεντάγωνο, καθώς ο μόνος «διαιτητής» που απομένει εκεί, είναι ο Πούτιν.

Και αφού μπήκε στο παιχνίδι η Αμερική και επειδή η Μέι ζήτησε τη συμπαράσταση της Ευρώπης, στην οποία οι ΗΠΑ διαθέτουν πολλούς προθύμους να στηρίξουν τη γραμμή της, οι περισσότερες χώρες ακολούθησαν και ανακοίνωσαν τις απελάσεις περιορισμένου αριθμού Ρώσων διπλωματικών υπαλλήλων. Για παράδειγμα η Γερμανία ανακοίνωσε την απέλαση τεσσάρων, η Γαλλία επίσης και η Ιταλία μόλις δύο. Οι υπόλοιπες χώρες ακολούθησαν ανακοινώνοντας μια ή δύο απελάσεις, με εξαίρεση την Πολωνία που ανακοίνωσε τέσσερις.

Γκρίνια στη Γερμανία

Όμως η αλληλεγγύη χωρίς απτά στοιχεία για τις κατηγορίες, προκάλεσε πολλές διαφωνίες στις μεγάλες χώρες και ειδικότερα στη Γερμανία. Οι Γερμανοί πολιτικοί από την αριστερά και τη δεξιά, έχουν ασκήσει κριτική κατά της κυβερνητικής απόφασης να απελάσει τέσσερις Ρώσους διπλωμάτες, λόγω της επίθεσης με νευροτοξική ουσία, κατά του Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του Γιούλια στο Ηνωμένο Βασίλειο, λέγοντας ότι δεν υπήρξε αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι η Ρωσία ήταν πίσω από τη δηλητηρίαση.

Ο Rolf Mützenich, ανώτερος βουλευτής των Σοσιαλδημοκρατών, περιέγραψε την απέλαση ως «πολύ βιαστική», λέγοντας στην εφημερίδα Die Welt ότι «δεν πληρούνται τα πολιτικά κριτήρια που έπρεπε» στην περίπτωση της δηλητηρίασης του κ. Σκριπάλ. Ωστόσο και άλλοι πολιτικοί του SPD εξέφρασαν τις διαφωνίες τους με τις απελάσεις. «Γενικά, οι κυρώσεις πρέπει να βασίζονται σε γεγονότα και όχι σε υποθέσεις», είπε ο Günter Verheugen, πρώην Επίτροπος της EΕ, στην εφημερίδα Augsburger Allgemeine.Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε, ότι σε ότι αφορά την Ευρώπη οι αντιδράσεις ήταν περισσότερο συμβολικής αλληλεγγύης, παρά ουσίας.

Οι οικονομικοί δεσμοί της Γερμανίας αλλά και της Γαλλίας, με τον πρόεδρο Μακρόν να επισκέπτεται τον επόμενο μήνα τη Μόσχα, δεν διαλύονται τόσο εύκολα μόνο για τις εσωτερικές πολιτικές ανάγκες της Μέι και του Τραμπ. Μάλιστα γκρίνια υπάρχει και στο Λονδίνο, καθώς ένα μεγάλο μέρος των συναλλαγών στην αγορά ακινήτων του Λονδίνου προέρχεται από Ρώσους. Πολλές τράπεζες του City, κτηματομεσίτες και προμηθευτές υπηρεσιών πολυτελείας πλουτίζουν από τα ρωσικά χρήματα.

Η Ρωσία ως ενεργειακή πύλη και αγορά

Όταν λοιπόν έχεις ως ΝΑΤΟ ή Αμερική, έχει αποσπάσει με πραξικόπημα την Ουκρανία, έχεις ως προκεχωρημένες βάσεις τις Βαλτικές χώρες, έχεις την Πολωνία και την Τσεχία, έχεις και τη Ρουμανία, όταν δηλαδή έχεις περικυκλώσει σχεδόν από παντού στην Ευρώπη τη Ρωσία και στήνεις πυραύλους που στοχεύουν τη Μόσχα, πως θα πείσεις ότι είσαι αντικειμενικός, ψύχραιμος και καλοπροαίρετος;

Μπορεί η κλασσική αμερικανική αρχιτεκτονική, όπως έχει περιγραφεί από τον Κίσιντζερ και τον Μπρεζίνσκι να έχει στόχο την απόλυτη απομόνωση της Ρωσίας από την ΕΕ, αλλά αυτό, όταν πλήττει κυρίως ή μόνο τα συμφέροντα των ευρωπαίων, δεν μπορεί να δουλέψει αποτελεσματικά. Και τουλάχιστον ενεργειακά, η Ευρώπη θα είναι επί μακρόν εξαρτημένη από το φυσικό αέριο που προσφέρει ασφαλή και φτηνή ενέργεια στις Γερμανικές βιομηχανίες, ενώ η Ρωσική αγορά που εισάγει από τις χώρες της ΕΕ προϊόντα υψηλής τεχνολογίας αλλά και διατροφικά αγαθά, είναι αρκετά μεγάλη για να υποτιμηθούν οι συνέπειες.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τη συνέχεια. Ήδη ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ παρενέβη για να αποκατασταθεί κανάλι διαλόγου μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας ώστε να αποτραπεί η διολίσθηση σε ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο. Μέχρι στιγμής το μόνο σίγουρο και ορατό είναι, ότι τα πολιτικά κέρδη για εσωτερική κατανάλωση πηγαίνουν στην Μέι και τον Τραμπ.