Η παραδοσιακή στρατηγική απέτυχε, χρειαζόμαστε νέα

Αυτό το έργο το έχουμε παρακολουθήσει πολλές φορές. Συνέρχεται το Συμβούλιο Αρχηγών για να ενημερωθεί από τον πρόεδρο Αναστασιάδη για το Κυπριακό. Το σκηνικό το ίδιο και επαναλαμβανόμενο. Ο Πρόεδρος τους ενημερώνει για τα όσα είπε και συζήτησε με την απεσταλμένη των Ηνωμένων Εθνών, Τζέιν Χολ Λουτ. Ενδεχομένως να μεταφέρει και τα όσα είπαν Τσίπρας και Ερντογάν στην Άγκυρα.

Και μετά; Μετά θα αρχίσουν οι τοποθετήσεις. Οι αντιπαραθέσεις αφήνονται για τη δημόσια σφαίρα. Το Κυπριακό δεν μπορεί να περιορίζεται στις ενημερώσεις και στους μονολόγους των αρχηγών των κομμάτων. Για να προχωρήσουμε μπροστά θα πρέπει να διεξαχθεί μια μακρά ανοικτή συζήτηση. Για να τεθούν όλα τα ζητήματα επί τάπητος.

Το εθνικό θέμα έχει φθάσει σε κομβικό σημείο. Τα μηνύματα που έρχονται από διάφορες πλευρές είναι πως πολλά ενδεχομένως να αλλάξουν μετά τον Ιούνιο, τότε που θα συζητηθεί εκ νέου η ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Αυτά τα μηνύματα είναι εκβιαστικά και επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από τη Λευκωσία. Θα πρέπει, όμως, να αντιμετωπιστούν οι απειλές και οι εκβιασμοί και όχι να συρθεί η ελληνική κυπριακή πλευρά στην παγίδα τους.

Για να μπορέσει μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση να θεωρηθεί ολοκληρωμένη, θα πρέπει να εξεταστούν όλες οι εκδοχές μιας πορείας στο Κυπριακό. Ξεκινώντας με το πιο σημαντικό ερώτημα: Έχει αποδώσει η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πολιτική; Όταν απαντηθεί αυτό το ερώτημα, χωρίς περιστροφές και μισόλογα, θα πρέπει να προχωρήσουν να συζητήσουν κι άλλες επιλογές.

Διάφορες φήμες

Και επειδή, εσχάτως ακούγονται διάφορες φήμες για προώθηση ενός μοντέλου δυο κρατών, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί από την αρχή πως μια τέτοια επιλογή ισούται με αυτοχειρία. Κυρίως εάν τελικώς οδηγηθεί η ελληνική πλευρά στη διαχρονική επιδίωξη της Άγκυρας για λύση συνομοσπονδίας δυο κρατών. Ένα σενάριο, που θα διασφαλίσει τον εσαεί στρατηγικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου από την Τουρκία.

Υπάρχουν δυνατότητες για αλλαγή πορείας. Για να καταστεί αυτό εφικτό θα πρέπει να στραφεί η ελληνοκυπριακή πλευρά προς την τουρκοκυπριακή με στόχο να πεισθεί να εγκαταλείψει τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της από την Τουρκία. Αυτό θα απελευθερώσει δυνάμεις για να μπορέσει η Κύπρος να καταστεί κανονική χώρα. Από τη στιγμή που δεν θα είναι στόχος η οικοδόμηση ενός μέλλοντος στη βάση του εθνικού διαχωρισμού, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι πρέπει να λειτουργήσουν και να τοποθετηθούν με βάση τις ιδεολογικές-πολιτικές αντιλήψεις τους.

Στην περίπτωση που οι πολίτες θα τοποθετούνται ιδεολογικά-πολιτικά και όχι με βάση την εθνική τους προέλευση και καταγωγή, η δημοκρατία και η ισονομία θα λειτουργήσει καλύτερα. Ξεπερνιέται έτσι και η όποια στρεβλωτική προσέγγιση μπορεί να δοθεί στην «πολιτική ισότητα». Δεν θα χρειάζονται βέτο και ειδικές πλειοψηφίες. Για να γίνουν αυτά πρέπει να συζητηθούν και να τύχουν επεξεργασίας με τους Τουρκοκύπριους. Διαφορετικά θα βράζουμε στο ζουμί μας, η κατοχή θα εδραιώνεται και η Τουρκία θα βολεύεται.