Η πολιτική πτυχή της τρομοκρατικής επίθεσης στο Σίδνεϊ

Από τη στιγμή που έγινε γνωστό το τραγικό συμβάν της ένοπλης επίθεσης στο Σίδνεϊ, το Ισραήλ άρχισε να επενδύει πολιτικά σε αυτό, με υπουργούς της κυβέρνησης και τον ίδιο τον Νετανιάχου να επιτίθενται ευθέως στην κυβέρνηση της Αυστραλίας. Η επίθεση στο Bondi πλαισιώθηκε ταχύτατα με τρόπο που αναβίωσε ισλαμοφοβικά αφηγήματα και επανέφερε στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου το ζήτημα της ασφάλειας των εβραϊκών κοινοτήτων, το οποίο βεβαίως δεν είναι ανύπαρκτο.

 

Ωστόσο, είναι φανερό ότι το Ισραήλ επιδιώκει να ανακτήσει πολιτικό και ηθικό κεφάλαιο που έχει απωλέσει διεθνώς λόγω της καταστροφής στη Γάζα. Είναι χαρακτηριστικό ότι συνδέει ευθέως την επίθεση με την απόφαση της αυστραλιανής κυβέρνησης να αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος, καθώς και με τη στάση της απέναντι στις φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις.

Επιχειρεί δε να κατευθύνει τις ευθύνες στο Ιράν και τη Χεζμπολάχ, εντάσσοντας τα περιστατικά αυτά σε ένα ευρύτερο αφήγημα κλιμάκωσης των περιφερειακών απειλών. Με τον τρόπο αυτό, φαίνεται να προετοιμάζει το έδαφος για διεθνή νομιμοποίηση μιας ευρύτερης σύγκρουσης, η οποία θα απαιτούσε διπλωματική στήριξη, συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας και σιωπηρή συναίνεση από συμμαχικά κράτη.

Το Ιράν καταδίκασε την επίθεση στο Σίδνεϊ

Η παρουσίαση μίας πράξης βίας ως τμήμα ενός ενιαίου εχθρικού άξονα λειτουργεί συσπειρωτικά: Εδραιώνει την παγκόσμια υποστήριξη, κανονικοποιεί το ενδεχόμενο ενός ακόμη πολέμου και μεταθέτει την ευθύνη για την περιφερειακή αστάθεια στην Τεχεράνη και τους συμμάχους της, ενώ ταυτόχρονα εμπλέκει βασικούς εταίρους στη σύγκρουση, των ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένων, της Αυστραλίας και ευρωπαϊκών κρατών. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Ιράν επισήμως καταδίκασε την επίθεση στο Bondi, όπως και οι κυριότερες μουσουλμανικές οργανώσεις της Αυστραλίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, ιδιαίτερη σημασία αποκτά και η προγραμματισμένη επίσκεψη του Μπενιαμίν Νετανιάχου στον Λευκό Οίκο στις 29 Δεκεμβρίου. Η συγκυρία δεν είναι τυχαία: Η αναζωπύρωση της βίας και η αναδιαμόρφωση του αφηγήματος περί ενιαίου άξονα απειλών ενισχύουν τη διαπραγματευτική θέση του Ισραηλινού πρωθυπουργού, προσφέροντάς του ένα ισχυρό πολιτικό πλεονέκτημα ενόψει της συνάντησής του με την αμερικανική ηγεσία, τόσο στο πεδίο της ασφάλειας, όσο και στο επίπεδο της διεθνούς νομιμοποίησης.