Η Σύνοδος της Κουάλα Λουμπούρ – Ο Ερντογάν βάζει μπροστά το Ισλάμ

Στην ετήσια Σύνοδο του ΟΗΕ, αρχές Σεπτεμβρίου του 2019, συναντήθηκαν ο Πρωθυπουργός του Πακιστάν Ιμρ Καν, ο πολυπράγμων Ερντογάν και ο Πρωθυπουργός της Μαλαισίας Μαχαθίρ, οι οποίοι και συμφώνησαν να βρεθούν στη σύνοδο την οποίαν οργάνωνε στην Κουάλα Λουμπούρ ο τελευταίος ως νεοεκλεγείς Πρωθυπουργός και θερμός ισλαμιστής, για την κρίση και κατάσταση του Ισλάμ σήμερα.

Σε αυτή είχαν κλιθεί όλες οι ισλαμικές χώρες μέλη του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (57 τον αριθμό), διανοούμενοι και ακαδημαϊκοί του Ισλάμ. Απ’ αυτούς μόνο 20 κράτη παρευρέθησαν με εκπροσώπους και τέσσερα με τους ηγέτες τους (Μαλαισία, Τουρκία, Ιράν και Κατάρ). Προς μεγάλη δυσφορία του οργανωτή δεν εμφανίστηκε ο Πακιστανός Ιμρ Καν, ο οποίος ακύρωσε την εμφάνισή του, παρόλο που ήταν από τους πρώτους που υποκίνησε τη συνάντηση.

Για τον Καν η συνοδός αυτή θα ήταν μια προσπάθεια να προβάλει το πρόβλημα του Κασμίρ μετά την απόφαση της Ινδίας να επιβάλει κατ’ ευθείαν διοίκηση από το Δελχί, ακυρώνοντας την αυτονομία της περιοχής. Για όλους η αιτία αυτής της απουσίας είναι η παρέμβαση της Σαουδικής Αραβίας με την πολιτική του “καρνέ επιταγών”. Ο βασιλιάς Σαλμάν αισθάνθηκε πως παρακάμπτεται η πρωτοκαθεδρία της Σαουδαραβίας στον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας σε θέματα του μουσουλμανικού κόσμου και απειλείται η θέση της χώρας του ως ο φύλακας των δύο ιερών πόλεων του Ισλάμ.

Ο Καν δεν μπορούσε ως επαίτης να παρακούσει τις διαταγές του οικονομικού του μέντορα, ο οποίος κρατά όρθιο το Πακιστάν που πλέει στα βαθιά νερά της χρεωκοπίας. Ο πρόεδρος Ερντογάν, στη συνέντευξή του κατά το πέρας της συνόδου, έκανε ξεκάθαρο ότι η Σαουδική Αραβία ανάγκασε το Πακιστάν να απέχει και πως το ίδιο έκανε και με την Ινδονησία.

«Οι Μουσουλμάνοι δεν εκπροσωπούνται»

Ανοίγοντας τη σύνοδο ο Μαχαθίρ είπε: «Το Ισλάμ, οι Μουσουλμάνοι και οι χώρες τους βρίσκονται σε μια κατάσταση κρίσης, αβοήθητοι και ανάξιοι για αυτήν την μεγάλη θρησκεία, η οποία θεωρείτο να είναι καλή για την ανθρωπότητα». Και σε άλλο σημείο είπε: «Τα μουσουλμανικά κράτη έχουν χάσει το σεβασμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης, λόγω της ανεξέλεγκτης τρομοκρατίας και της ασέβειας προς τα ανθρώπινα δικαιώματα». Είπε ακόμα πως η σύνοδος δεν έγινε για να συζητήσουμε τη θρησκεία, αλλά την κατάσταση των υποθέσεων του μουσουλμανικού κόσμου.

Ο Ερντογάν μιλώντας στην σύνοδο είπε: «Περίπου το 94% των ανθρώπων που
σκοτώνονται σε συγκρούσεις είναι μουσουλμάνοι, αλλά τα δεινά των μουσουλμάνων μπορούν να σταματήσουν με συνεργασία και σωστή ηγεσία… Ένα στα τρία όπλα που πωλούνται διεθνώς πηγαίνει στη Μέση Ανατολή… Το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει με πλατφόρμες, οι οποίες φέρνουν μαζί κάτω από μια στέγη τον Ισλαμικό Κόσμο, είναι το ζήτημα της εφαρμογής (των αποφάσεων). Γι’ αυτό δεν έχουν κάνει καμία πρόοδο στο Παλαιστινιακό, είμαστε ανίκανοι να σταματήσουμε την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών και δεν μπορούμε να πούμε στοπ στη ρητορική του σεχταρισμού που διαλύει την περιοχή μας».

Μίλησε επίσης για την αδικία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ όπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της γης (οι μουσουλμάνοι) δεν εκπροσωπούνται. Οι λόγοι και του Μαχαθίρ και του Ερντογάν πρέπει να μελετηθούν σοβαρά από τους ηγέτες της Δύσης, αλλά και της Ρωσίας και της Κίνας. Ο Μαχαθίρ, στα 94 του χρόνια, θέλει να αφήσει τη σφραγίδα του ως ένας ειλικρινής μουσουλμάνος που δίνει μεγάλη βαρύτητα στο Ισλάμ.

Από την πλευρά του, ο Ερντογάν εξαγγέλλει προγράμματα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, τα οποία προσπαθούν να τον αναγορεύσουν στον μόνο ικανό ηγέτη, ο οποίος θα εφαρμόσει αποτελεσματικές πολιτικές και δεν θα κουβεντιάζει για να περνάει η ώρα, όπως οι κάνουν άλλοι μουσουλμάνοι ηγέτες, δίχως θέληση και όραμα.

Γιατί σύνοδος ισλαμικών χωρών; 

Δεν υπάρχει οργανισμός συνεργασίας χριστιανικών χωρών, ούτε βουδιστικών, ούτε ινδουιστικών, ούτε άλλων θρησκευτικών ομάδων. Υπάρχει όμως ισλαμικός. Γιατί αυτή η διαφορά; Γιατί η θρησκεία αποτελεί την ειδοποιό διαφορά μεταξύ των χωρών του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας και των χωρών της Νοτίου Αμερικής ή της Νοτίου Αφρικής, ή της Ρωσίας ή της Ελλάδος; Το ζήτημα είναι από τα πιο σημαντικά το οποίο οι θεωρίες τω διεθνών σχέσεων όπως και οι κοινωνικές θεωρίες οι οποίες έχουν τη χροιά της επιστημονικής δυτικής σκέψης δεν ήθελαν να διερευνήσουν μέχρι πρότινος.

Το θέμα έκαναν αδόκιμο για σοβαρή διερεύνηση η αντίληψη πως ο Θεός πέθανε, μια καθαρά φιλοσοφική σύλληψη του Νίτσε για το θάνατο των αποδεκτών ως αληθινών σημασιών των λέξεων από νέες μεταφορές. Το έκανε αδόκιμη και η συνεχής απομυθοποίηση που επέφερε η επιστημονική (μετρήσιμη) ερμηνευσιμότητα του κόσμου από τη Δυτική σκέψη.

Πώς, όμως, μπορούμε να διαχωρίσουμε τη Σύνοδο της Κουάλα Λουμπούρ από άλλες Συνόδους κρατών; Διαχωρίζεται μόνο από το κατηγόρημα “ισλαμική”, δηλαδή από έναν όρο αναφερόμενο σε μια συγκεκριμένη θρησκεία και τρόπο ζωής. Ο Μαχαθίρ είπε πως δεν πήγαν όλοι αυτοί στη Σύνοδο για να συζητήσουν για θρησκεία. Δεν έγινε όντως θρησκευτική ανάλυση.

Πήγαν όμως για να συζητήσουν την κατάσταση των χωρών που η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων τους είναι μουσουλμάνοι. Τι θα συζητούσαν; Το γιατί οι μουσουλμανικές χώρες βρίσκονται σε συνεχή κρίση και αναταραχή, ή ακόμη και διάλυση, χωρίς να αναφερθούν στο γιατί διαφέρουν από τις άλλες χώρες; Αν λοιπόν δεν μιλήσουν για το πολιτιστικό και κοινωνικό είναι και γίγνεσθαι του ισλαμικού κόσμου, για ποιο πράγμα θα μιλήσουν;

Η παρουσία του Ερντογάν

Ο Ερντογάν σε συνέντευξή του δήλωσε πως η Τουρκία αναγνωρίζει την εποχή των Τεσσάρων Ορθά Καθοδηγούμενων Χαλίφηδων, μεταξύ των οποίων είναι και ο ανιψιός του Αγγελιοφόρου του Θεού, Αλί, ο οποίος θεωρείται ο ιδρυτής του Σιιτισμού. Αποδέχεται, λοιπόν, το Ιράν στην ομάδα του ισλαμικού κόσμου και ο ίδιος αποποιείται τον δαίμονα του θρησκευτικού σεχταρισμού.

Έχει επανειλημμένως μιλήσει ως de facto εκπρόσωπος των μουσουλμάνων, αρνούμενος πως υπάρχει καν ισλαμική τρομοκρατία. Έχει πει: «με αυτήν την ευκαιρία είχαμε την τύχη να ρωτήσουμε γιατί ο ισλαμικός κόσμος που ήταν το σύμβολο των επιστημών, της γνώσης, της κουλτούρας, της τέχνης και της κοινωνικής φροντίδας έφτασε σε αυτή την κατάσταση;».

Τίποτα δεν σταματάει τον Ερντογάν να ταυτίζει την άνθιση του αραβικού πολιτισμού από τον 7ο έως τον 10ο αιώνα με την έλευση, κατάκτηση και καταστροφή αυτού του θνήσκωντος τότε πολιτισμού από τους Τούρκους, με την κατάλυση του Χαλιφάτου της Αιγύπτου του 1517. Συνέχισε τη συνέντευξή του, μιλώντας για τη βοήθεια της Τουρκίας στη Σομαλία, ενώ κανένα άλλα ισλαμικό κράτος δεν έχει βοηθήσει τη χώρα αυτή. Τέλος, αναφέρθηκε στη συμφωνία του με τη Λιβύη και τη βοήθεια που θα δώσει στην αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Τρίπολης εναντίον της παράνομης του στρατηγού Χαφτάρ. Κατηγόρησε δε τη Ρωσία πως χρησιμοποιώντας της εταιρεία Wagner, διοχετεύει Ρώσους μισθοφόρους στον πλευρό του στρατηγού Χαφτάρ.

Οι επικίνδυνες φιλοδοξίες του Ερντογάν

Η ανακοίνωση της συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης για την μεταξύ τους ΑΟΖ και οι επιπτώσεις της στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι ένα μέτωπο το οποίο ο Ερντογάν άνοιξε, βλέποντας την ευκαιρία που του έχει δοθεί από την αδυναμία της Ευρώπης και από την δυσκολία που έχουν οι Αμερικανοί να διαμορφώσουν μια λειτουργική πολιτική στη Μέση Ανατολή.

Ήδη στις 21/12/2019 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση επικύρωσε τη στρατιωτική βοήθεια προς την κυβέρνηση της Τρίπολης και πια μπορεί να σταλεί τουρκικός στρατός στη Λιβύη. Ο Ερντογάν και το όραμά του για την ισχυροποίηση του Ισλάμ, πιο συγκεκριμένα για την επανεμφάνισή του στο προσκήνιο της ιστορίας μέσω Τουρκίας, δημιουργεί μια πρόσθετη δυσκολία να αντιμετωπισθεί από τη στρατηγική της Δύσης.

Έχει καταφέρει, εν μέρει, να μετακινήσει τη συζήτηση από την προβληματική συμπεριφορά της Τουρκίας στα προβλήματα του Ισλάμ. Δηλαδή κατά πόσο είναι σημαντικό για το Ισλάμ να αντιμετωπισθεί το κάθε πρόβλημά του ενιαία από ένα μέτωπο 1,7 δισεκατομμυρίων μουσουλμάνων. Είναι προφανές πως η τακτική αυτή αλλάζει τα δεδομένα για όλους, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ισραήλ, αλλά και για το μπλοκ της Σαουδικής Αραβίας.

Η αντίληψη που προσπαθεί να δημιουργήσει με πράξεις και διακηρύξεις όπως αυτή της Κουάλα Λουμπούρ, είναι ενός ηγέτη μιας παγκόσμιας κίνησης σωτηρίας του Ισλάμ. Μια τέτοια αντίληψη του προσφέρει κύρος και δημιουργεί φόβο πως κάθε ουσιαστική αντιπαράθεση μαζί του θα έχει πολύ δυσάρεστες επιπτώσεις στους επισπεύδοντες τις κινήσεις κατά της Τουρκίας, φέρνοντάς τους σε αντιπαράθεση με τον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο.

Όπως ο Αδόλφος Χίτλερ

Η αναδιάταξη στονχάρτη του παγκόσμιου καταμερισμού ισχύος θα οδηγήσει τις διεθνείς σχέσεις σε νέες περίπλοκες καταστάσεις. Σε αυτήν την νέα τάξη πραγμάτων η Ελλάς δεν έχει πολλά περιθώρια παρά να κάνει σαφές πως δεν θα δεχθεί τετελεσμένα κατά των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Επ’ ουδενί δεν πρέπει η Ελλάς να δεχθεί οποιαδήποτε διευθέτηση, πέραν του να δηλώσει την ΑΟΖ της βάσει του διεθνούς δικαίου.

Αν η Τουρκία θέλει να πάει σε διεθνή δικαστήρια τότε ας συζητήσουμε τους όρους. Η μέχρι σήμερα πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων υπήρξε τραγικά ανεπιτυχής και αντιπαραγωγική. Η εντύπωση για μας στη διεθνή σκηνή είναι πως δεν είμαστε σοβαροί, ούτε διαθέτουμε τη θέληση για να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία. Αυτό που ο Ερντογάν απειλεί, δηλαδή μια σύγκρουση, είναι μια καλοστημένη παγίδα αλά Χίτλερ.

Από την Αυστρία πήγαμε στη Σουδητία, στη συνέχεια πήγαμε στη Τσεχοσλοβακία και τέλος στην Πολωνία. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως αν η Ελλάς αναγκαστεί να παραχωρήσει κυριαρχικά της δικαιώματα στο πλαίσιο μίας πολιτικής κατευνασμού, αυτό δεν θα σταματήσει την όρεξη της νέοοθωμανικής Τουρκίας για επικυριαρχία σε Βαλκάνια, Συρία, Παλαιστίνη, Ιράκ, και πετρέλαια. Το αποτέλεσμα θα είναι μια ανεξέλεγκτη σύγκρουση.