Η Τουρκία στo κέντρο της ευρωπαϊκής άμυνας

Πρόκειται για την πλέον ουσιαστική συμφωνία συνεργασίας, από την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ το 2020,  μια ιστορική κίνηση, που, χωρίς να αναιρεί το Brexit, σηματοδοτεί σαφή στροφή στην πορεία των ευρωβρετανικών σχέσεων, ιδίως στους τομείς της ασφάλειας και του εμπορίου.

Την ίδια στιγμή, από την ανατολική πλευρά της Ευρώπης, η Τουρκία, έχει καταφέρει να εδραιωθεί, ως εξαγωγική δύναμη στο χώρο της αμυντικής βιομηχανίας. Από χώρα εισαγωγέας οπλικών συστημάτων, μετατράπηκε σε σημαντικό προμηθευτή ευρωπαϊκών κρατών, προσφέροντας ανταγωνιστικά και συχνά οικονομικότερα, εξοπλιστικά συστήματα, σε μια περίοδο που η ζήτηση αυξάνεται και οι τιμές πιέζονται προς τα κάτω.

Με τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιδιώκουν σταδιακή απεμπλοκή από την ευρωπαϊκή ασφάλεια και με την ΕΕ να αναζητά τρόπους ενίσχυσης των αμυντικών της δυνατοτήτων –ανεξαρτήτως της πορείας του πολέμου στην Ουκρανία– διαμορφώνεται ένα νέο τοπίο. Σε αυτό, δύο ισχυροί παίκτες εκτός ΕΈ, το Ηνωμένο Βασίλειο από τον βορρά και η Τουρκία από την ανατολή, έρχονται να καλύψουν ένα στρατηγικό κενό και να διαδραματίσουν ρόλο-κλειδί στην αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ασφάλειας.

Τόσο η Άγκυρα όσο και το Λονδίνο, αποκτούν λόγο και επιρροή σε έναν τομέα που, θεωρούνταν υπόθεση των Βρυξελλών. Η Ευρώπη δείχνει να στρέφεται, εκ των πραγμάτων, σε «έξωθεν» συμμάχους για την ασφάλειά της, μια δυναμική που ενδεχομένως προαναγγέλλει ένα νέο υπόδειγμα στρατηγικής αυτονομίας, όπου η ένταξη στην ΕΕ δεν θα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάληψη ηγετικού ρόλου.