Η Τουρκία εξάγει "Αττίλες" και οι Αμερικανοί κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου!

Έγιναν πολλές συζητήσεις στην Αθήνα με αφορμή την τοποθέτηση του πρέσβη των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ για τη συμμετοχή της κατοχικής δύναμης Τουρκίας στο East Med Gas Φόρουμ (Φόρουμ για το Φυσικό Αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο), το οποίο αποτελούν χώρες που διαθέτουν φυσικό αέριο. Δικαιολογημένα… Όταν ομιλούν οι αντιπρόσωποι της Αμερικής οι πάντες δίνουν σημασία. Διότι μπορεί να “βήξει” ο εκάστοτε πρόεδρος και να κρυολογήσει ο κόσμος όλος! Επηρεάζει όλη την ανθρωπότητα για τους γνωστούς λόγους, που δεν χρειάζεται να εξηγηθούν.

Ως γνωστό, σ’ αυτό το Φόρουμ, συμμετέχουν η Αίγυπτος, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ιορδανία, η Παλαιστινιακή Αρχή, το Ισραήλ και η Κύπρος. Η συμμετοχή της Παλαιστινιακής Αρχής και του Ισραήλ, αλλά και άλλων χωρών της Μέσης Ανατολής που βρίσκονται απέναντι στο Εβραϊκό Κράτος, “ερεθίζει” την Ουάσιγκτον, η οποία θα ήθελε και τη συμμετοχή της Τουρκίας, ελπίζοντας πως με τον τρόπο αυτό “θα ημερέψει το θηρίο”.

Ποιος θα απέκλειε την κατοχική δύναμη από το Φόρουμ αν δήλωνε δημόσια και επίσημα ότι τερματίζει τις προκλήσεις και επιθυμεί τη γνήσια συνεργασία; Κανένας. Διότι οι πάντες επιδιώκουν την ειρήνη, εκτός από τους Αττίλες. Το μόνο στο οποίο διακρίνεται η Τουρκία τούτη τη στιγμή, είναι η εξαγωγή πολεμικών συγκρούσεων, με στόχο να επιβληθεί δια της δύναμης των όπλων στη Μεσόγειο.

Αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει. Η Μεσόγειος θα γίνει κόκκινη από το αίμα που θα χυθεί! Και οι σύμμαχοι Αμερικανοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Η αιματοχυσία δεν εξυπηρετεί τις ΗΠΑ, αλλά τους εχθρούς της υπερδύναμης.

Θέλουν την Τουρκία οι Αμερικανοί

Είναι περιττό να σημειώσουμε ότι η Τουρκία δεν έχει -μέχρι της στιγμής, ούτε προβλέπεται να βρει- ενεργειακούς πόρους. Και αυτό τη θυμώνει σε σημείο που εξελίχθηκε σε μία πολύ επικίνδυνη χώρα. Και είναι επικίνδυνη, και για τα συμφέροντα των μεσογειακών χωρών, αλλά και για τη στρατηγική της Αμερικής και της Ρωσίας στην ευρύτερη γειτονιά μας.

Απλά στην Ουάσιγκτον κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, και στη Μόσχα ευτυχώς ξεκίνησαν να τον παρακολουθούν, διότι ίσως χρειαστεί να τον αντιμετωπίσουν. Ο Ερντογάν, πάνω απ’ όλα είναι άφιλος. Χρησιμοποιεί χώρες και ηγέτες όσο τους χρειάζεται. Η περίπτωση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ είναι η πιο χαρακτηριστική.

Παραδοσιακά οι Αμερικανοί πιστεύουν, ακόμα και τώρα που η Τουρκία έχει απομακρυνθεί σημαντικά από τη Δύση, ότι η κατοχική δύναμη πρέπει να παραμείνει στη σφαίρα επιρροής τους. Και αυτός είναι ο λόγος που και σήμερα συνεχίζουν την προσπάθεια να επαναφέρουν τον Ταγίπ Ερντογάν στο δυτικό “μαντρί”.

Ούτε ο πιο αισιόδοξος Αμερικανός γραφειοκράτης πιστεύει ότι με τον Τούρκο πρόεδρο στα ηνία της χώρας, θα συμβεί η “μεγάλη επιστροφή”. Και εστιάζουν το πρόβλημα προσωπικά στον Ερντογάν, ο οποίος είναι έντονα προβληματικός. Και επαναλαμβάνω, είναι και επικίνδυνος στον υπερθετικό βαθμό.