Η Τουρκία και ο Ερντογάν παραμένουν οι μόνες έγνοιες του Τραμπ
24/12/2019
Δεν μπορεί να καταλάβει κανείς την κατάσταση του αμερικανικού έθνους, εάν δεν ζει από κοντά αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Διαβάζω κείμενα σημαντικών Ευρωπαίων αναλυτών που περιγράφουν με φρικτό τρόπο αυτή την κατάσταση από μακριά. Είναι όμως η πραγματικότητα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μία πολύ διχασμένη χώρα και η υπερδύναμη θα διχαστεί περισσότερο όταν πραγματοποιηθεί η δίκη του Ντόναλντ Τραμπ, στη Γερουσία. Ο Αμερικανός Πρόεδρος παρουσίασε ξανά τον αλλοπρόσαλλο εαυτό του, πυροδοτώντας περαιτέρω τα μίση και πάθη.
Έφτασε στο σημείο να τα βάλει και με τους …νεκρούς, με τον ισχυρισμό για ένα βουλευτή, ο οποίος βρίσκεται στην …κόλαση, που προκάλεσε τους δικούς του οπαδούς, τους φανατικούς χριστιανούς του νότου, που τον εξέλεξαν Πρόεδρο της Αμερικής. Σε ότι αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο και γενικά τη γειτονιά της Ανατολικής Μεσογείου, ο κ. Τραμπ -ως ένας απρόβλεπτος ηγέτης με εμμονές- δεν είναι ο Πρόεδρος στον οποίο μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη.
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες σε διάφορες πρωτεύουσες προσπαθούν απεγνωσμένα να εξηγήσουν ότι οι ΗΠΑ σέβονται και τιμούν τις συμμαχίες τους, αλλά η δράση του κ. Τραμπ -ιδιαίτερα σε ότι αφορά την Τουρκία- δυσκολεύει πολύ το έργο τους. Ακούνε συχνά την ίδια δικαιολογημένη ερώτηση: Είναι όλα καλά και ωραία όσα μας λέτε, αλλά τι λέει ο Πρόεδρος σας; Και αυτή η ερώτηση είναι το ίδιο ενοχλητική και για τους Αμερικανούς διπλωμάτες, διότι στην ουσία υπονομεύεται το έργο τους. Χωρίς να φταίνε…
Πολύ σοβαροί άνθρωποι, κυρίως εκτός πολιτικής, εκφράζουν μεγάλη ανησυχία για την πορεία των Ηνωμένων Πολιτειών, υπό τον κ. Τραμπ. Όποιοι έχουν ελάχιστη γνώση της διεθνούς πολιτικής, εύκολα αντιλαμβάνονται ότι η σημερινή Αμερική είναι περίγελος σε όλο τον κόσμο. Εκτός μερικών εκ των αυταρχικών ηγετών, ουδείς την υπολήπτεται.
Βεβαίως, ο σημερινός πρόεδρος της Αμερικής, εκμεταλλεύθηκε τα άπειρα λάθη των νεοφιλελεύθερων, που χρησιμοποίησαν τις προηγούμενες δεκαετίες την Αμερική, αλλά και λαούς σε πολλές χώρες του κόσμου. Δυστυχώς, όσο και να μην το παραδέχονται, η ακροδεξιά ανδρώθηκε διότι μπόρεσε να αποδείξει -με λανθασμένο τρόπο- την εκμετάλλευση των πολιτών από μία νεοφιλελεύθερη κάστα πολιτικών, που δυστυχώς ξεκινά από τη Δεξιά αλλά καταλήγει στις παρυφές της Αριστεράς.
Το ζήσαμε και στη χώρα μας. Το ΠΑΣΟΚ, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει αποτυχημένες πρακτικές της Δεξιάς, ενώ και στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα επικράτησε κάποια στιγμή, επειδή η εξουσία είναι γλυκιά, μία τάση «αμερικανοποίησης» των αριστερών ριζοσπαστών, μερικοί εκ των οποίων ακούνε για την Πατρίδα και βγάζουν …σπυριά.
