Η Τουρκία πολιορκεί την Λιβύη – Ελλάδα και Κύπρος προσδοκούν στην Αίγυπτο

Η αντίδραση της Αιγύπτου στην αναγγελία της κατοχικής δύναμης Τουρκίας και της βυθισμένης, στον εμφύλιο, Λιβύης, για τη συμφωνία τους για τις θαλάσσιες ζώνες, είναι οπωσδήποτε καλοδεχούμενη. Σίγουρα, αν αποδεχόταν την ελληνική πρόταση για οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου, θα ήταν ακόμα πιο καλά τα πράγματα. Και περιμένουμε αυτή τη σημαντική δήλωση από το Κάιρο, που βρίσκεται σε ένα πραγματικό πόλεμο επιρροής με την Άγκυρα.

Όπως είναι γνωστό, ο Αιγύπτιος πρόεδρος αλ Σίσι, ακύρωσε τα σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν και τον έδιωξε από την Αίγυπτο όταν ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση του Μόρσι και των Αδελφών Μουσουλμάνων, τους οποίος έλεγχε απόλυτα η Τουρκία. Μέχρι τώρα πιστεύεται ότι ο χρυσός της Αιγύπτου έχει κλαπεί και έχει μεταφερθεί από τότε στην Άγκυρα. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς ότι το απύθμενο μίσος του αλ Σίσι για τον Ερντογάν θα τον έστρεφε ολοκληρωτικά προς την Ελλάδα και την Κύπρο.

Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι και ορθοί δεοντολογικά πρέπει να σημειώσουμε ότι η Αίγυπτος σταμάτησε ψηφίσματα στην Ισλαμική Διεθνή υπέρ του παράνομου μορφώματος των κατεχομένων, ενώ συμμετέχει ενεργά και στις τριμερείς. Όμως, η οριοθέτηση της ΑΟΖ δεν έχει πραγματοποιηθεί και θα ήταν μία κίνηση, που θα δημιουργούσε πραγματικό πρόβλημα στην Τουρκία. Ο Σίσι και ο Ερντογάν είναι εχθροί, χωρίς αμφιβολία.

Την ίδια στιγμή είναι φίλοι του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Αυτή η περίεργη σχέση του Αμερικανού πλανητάρχη με τους προέδρους της Αιγύπτου και της Τουρκίας μπορεί να είναι και ο λόγος που ο αλ Σίσι δεν επιτρέπει την οριοθέτηση της ΑΟΖ Αιγύπτου και Ελλάδας. Είναι κάτι που απομένει να επιβεβαιωθεί. Η επιθετική κίνηση της Τουρκίας και της Λιβύης για τις θαλάσσιες ζώνες, μπορεί να μην σημαίνει και τίποτα από νομικής άποψης, αλλά ας μην τρέφουμε αυταπάτες: Η κατοχική δύναμη δεν θα σταματήσει να προκαλεί στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Και ο καθένας εξάγει τα συμπεράσματά του.

Η Τουρκία δεν θα ηρεμήσει

Σίγουρα η παθητική στάση της Αθήνας και της Λευκωσίας δεν είναι η πρέπουσα. Και η ελίτ των δύο χωρών που επιμένει στην πολιτική των χαμηλών τόνων, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Το τουρκικό θηρίο δεν θα ηρεμήσει εάν ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο Κύπριος Πρόεδρος το χαϊδεύουν. Το ανάποδο γίνεται. Κάνει και κάτι άλλο η ελίτ. Κινδυνολογεί.

Μας λένε ότι θα ηττηθούμε στο Αιγαίο. Ξέρουν ότι αυτή, δεν είναι αλήθεια. Και ηθελημένα ή άθελα εξυπηρετούν την τουρκική επεκτατικότητα. Πρέπει να την ξαναδούν τη …δουλειά, ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Αναστασιάδης. Διότι η Τουρκία δεν κρύβεται. Απαιτεί νησιά, απαιτεί την κυριαρχία στον κυπριακό κατεχόμενο βορρά και τον έλεγχο των ελεύθερων περιοχών. Μία καλή δικαιολογία που έχουν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο πρόεδρος της Κύπρου είναι η στάση του Ντόναλντ Τραμπ. Όσο καλύπτει τον Ερντογάν, τα πράγματα δυσκολεύουν για την Αθήνα και τη Λευκωσία.

Αλλά είναι βέβαιο πως ο Αμερικανός πρόεδρος δεν θα τους ζητήσει να πουληθούν στην Τουρκία. Μην τρελαθούμε κιόλας. Είναι αυτός που είναι, αλλά δεν έχει τρελαθεί εντελώς. Διότι γνωρίζει πως η Ελλάδα και η Κύπρος παραμένουν πιστές στη Δύση και δεν ερωτοτροπούν με κανένα στη Μόσχα και στην Τεχεράνη. Επίσης προσφέρουν βοήθεια όποτε το ζητήσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ. Αντίθετα η Τουρκία έχει παγώσει τη συνεργασία, άσχετα τι λένε οι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου και ο ίδιος ο κ. Τραμπ.

Διαβάστε την συνέχεια στο hellasjournal.com