“Io sono Giorgia!” – Η “μεταφασίστρια” που διεκδικεί την πρωθυπουργία

To κόμμα Αδελφοί της Ιταλίας, η ηγέτης του οποίου διεκδικεί την πρωθυπουργία, αντλεί την ονομασία του από την πρώτη στροφή του ιταλικού εθνικού ύμνου. Ιδρύθηκε στις αρχές του 2013, όταν η Μελόνι και δύο ακόμη στελέχη του κόμματος “Λαός της Ελευθερίας” αποχώρησαν από το κόμμα του Μπερλουσκόνι. Έδωσαν έτσι τη χαριστική βολή στο πολιτικό εγχείρημά του, το οποίο ήταν το αποτέλεσμα της συγχώνευσης της πρώην φασιστικής “Εθνικής Συμμαχίας” του Τζανφράνκο Φίνι με το “Forza Italia”, υπό τη δεσποτική εξουσία του Καβαλιέρε.

Λίγο αργότερα ο Μπερλουσκόνι αναγκάστηκε να παραιτηθεί, υπό το κράτος ευρωπαϊκών πιέσεων. Κατόπιν, καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή, ενώ οι ψηφοφόροι και τα στελέχη του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν, αφήνοντας στο Forza Italia με το τωρινό 7%. Από το 2013, οι δύο που αυτομόλησαν, ο Γκουίντο Κροζέτο και ο Ινιάτσιο Λα Ρούσα (πρώην υπουργός και στέλεχος με μακρά εμπειρία στο νεοφασιστικό MSI) αποφάσισαν να προωθήσουν και να επιβάλουν τη Μελόνι στην κορυφή των “Αδελφών της Ιταλίας” με “εργαλείο” την έμφαση στη νεότητα, την ωραία εμφάνιση και τη φαντασία της. Οι ίδιοι ανέλαβαν την πολιτική γραμμή και τα οργανωτικά του κόμματος.

Ως υποψήφια δήμαρχος της Ρώμης, η Μελόνι δεν είχε καταφέρει να κάνει πολιτικό θόρυβο. Αν και το 2018, παραμονές των εθνικών εκλογών, η κραυγή της «είμαι η Τζόρτζα! Είμαι γυναίκα! Είμαι μητέρα! Είμαι χριστιανή!» έγινε viral, οι “Αδελφοί της Ιταλίας”, σε συμμαχία με τη Λέγκα του Σαλβίνι και τον Μπερλουσκόνι, συγκέντρωσαν το ισχνό 4,3%. Τώρα, όμως, που φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός της Ιταλίας, η Μελόνι αναγκάζεται να διαχειριστεί το μεγάλο αγκάθι της σχέσης και της στάσης (της ίδιας και του κόμματος του οποίου ηγείται), απέναντι στον φασισμό.

Δεν μπορεί να δηλώσει ευθαρσώς ότι είναι φασίστρια: το απαγορεύει το Σύνταγμα. Έπειτα, ελάχιστοι Ιταλοί θα ψήφιζαν ένα ανοιχτά φασιστικό κόμμα. Επικαλείται, λοιπόν, “μεταφασισμό” και βολικά μονίμως υπεκφεύγει. «Με τον φασισμό έχω μια ήρεμη σχέση. Είναι μια περίοδος της εθνικής μας ιστορίας… Ο Μουσολινι; Μια προσωπικότητα που πρέπει να αξιολογηθεί ιστορικά», έχει δηλώσει κατά καιρούς.

Η αμφισημία για τον Μουσολίνι

Όταν, όμως, το 2021 δημοσιογραφική έρευνα απέδειξε πως οι Αδελφοί της Ιταλίας έχουν περιμαζέψει τα περισσότερα από τα μέλη νεοφασιστικών ομάδων και συνεργάζονται με κάποιες σε εκδηλώσεις που έχουν συχνά ρατσιστικό ή και αντισημιτικό περιεχόμενο, η Μελόνι ξεγλιστρά: «Ποτέ δεν αισθάνθηκα εναρμονισμένη με τον φασισμό. Συναισθηματικά, ήμουν πάντα κοντά στα ιδεώδη των νέων, οι οποίοι, μεταπολεμικά, επέλεξαν το δεξιό στρατόπεδο».

Πολύ βολικά, αναμασά συχνά-πυκνά και τον κοινό τόπο των Ιταλών ακροδεξιών, που διατυπώθηκε για πρώτη φορά επισήμως από τον Μπερλουσκόνι πρωθυπουργό: «Ο Μουσολίνι από ιστορική άποψη έκανε πολλά θετικά πράγματα, αλλά και μεγάλα λάθη: τη συμμαχία με τον Χίτλερ, τους νόμους εναντίον των Εβραίων, τη συμμετοχή του στον Πόλεμο».

Άλμα στο παρόν, για να δούμε τί λένε η Μελόνι και οι “Αδελφοί της Ιταλίας” για τη σύγχρονη κατάσταση. Σε προεκλογική συγκέντρωση του ισπανικού ακροδεξιού Vox, η φιλόδοξη ηγέτης ολοκλήρωσε την ομιλία της με τον προσφιλή της τρόπο: κραυγάζοντας. «Όχι στο λόμπυ ΛΟΑΤΚΙ! Όχι στην ισλαμιστική βία! Όχι στους μετανάστες! Όχι στους μεγαλοτραπεζίτες! Ναι στη φυσική οικογένεια! Όχι στο λόμπυ ΛΟΑΤΚΙ! Ναι στη βιολογική ταυτότητα! Όχι στον αυτοπροσδιορισμό φύλου! Ναι στην κουλτούρα της ζωής, όχι στην κουλτούρα του θανάτου! Ναι στις πανανθρώπινες χριστιανικές αξίες!». Στον ενθουσιασμό της, ωστόσο, λησμόνησε ότι τα περί χριστιανικών αξιών η ίδια δεν τα τηρεί στην προσωπική και οικογενειακή της ζωή.

Το επεισόδιο που επικαλείται η Μελόνι

Η επιλεκτική ή, ακόμη και η δημιουργική μνήμη συνέθεταν ανέκαθεν τη φαντασία την οποία διέβλεπαν στη Μελόνι οι άλλοι δύο ιδρυτές του κόμματος. Το 2008, ημέρες μετά τον διορισμό της στη θέση υπουργού Νεολαίας από τον Μπερλουσκόνι, η μετέπειτα ηγέτης των “Αδελφών της Ιταλίας”, θυμήθηκε δημοσίως μια πολύ συγκινητική ιστορία για την ένταξή της στο Μέτωπο Νεολαίας του φασιστικού MSI. Τον Ιανουάριο 1978, στη λαϊκή ρωμαϊκή συνοικία Άππιο Λατίνο άγνωστοι είχαν στήσει ενέδρα σε πέντε μέλη της νεοφασιστικής νεολαίας που έφευγαν από τα γραφεία της οργάνωσης. Από τους πέντε, σκοτώθηκαν οι δύο.

Η επίθεση εκείνη ήταν η μοναδική μιας άγνωστης ένοπλης οργάνωση της άκρας Αριστεράς, που έκτοτε εξαφανίστηκε. Ακολούθησε μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας, ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία και τον θάνατο ενός ακόμη νεοφασίστα. Όλη αυτή η τραγωδία, οι τρεις νεκροί, συγκίνησαν τη νεαρή Τζόρτζα τόσο που έσπευσε να γίνει μέλος του “Μετώπου Νεολαίας”. Στην πραγματικότητα, το 1978 η Μελόνι ήταν ενός έτους. Ίσως γι’ αυτό η λυπηρή ανάμνηση δεν περιλαμβάνεται στην αυτοβιογραφία της “Io sono Giorgia”, πρώτη σε πωλήσεις επί αρκετούς μήνες το 2021.

Στις 6 Αυγούστου η Μελόνι υπέκυψε στις πιέσεις των συμμάχων της για τις επερχόμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου, του Μπερλουσκόνι και του Σαλβίνι. Ως επίδοξη πρωθυπουργός επιχείρησε να αποσείσει τη βαριά σκιά του φασισμού. Έστειλε στους ξένους ανταποκριτές βίντεο στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα ισπανικά, διευκρινίζοντας τις σχέσεις της με τον φασισμό: «Η ιταλική Δεξιά παρέδωσε τον φασισμό στην ιστορία εδώ και πολλές δεκαετίες, καταδικάζοντας χωρίς διφορούμενα την καταστολή της δημοκρατίας και τους διαβόητους νόμους εναντίον των Εβραίων».

Η ίδια και το κόμμα της «δεν αποτελούν κίνδυνο για τη δημοκρατία» και δεν επιδιώκουν «αυταρχική καμπή». Δεν έχει πρόθεση να απειλήσει την «ιταλική, την ευρωπαϊκή ή τη διεθνή σταθερότητα», δεν θα ζητήσει έξοδο από την Ευρωζώνη, δεν θα προσπαθήσει να διαλύσει την ΕΕ. Θα τοποθετηθεί με κρυστάλλινη καθαρότητα στο δυτικό στρατόπεδο, «αρχής γενομένης με την καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία». Δεν διέφυγε της προσοχής των πολιτικών αναλυτών και σχολιαστών το γεγονός ότι οι Ιταλοί δεν είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τις παραπάνω (περίπου) προγραμματικές δηλώσεις. Μάλλον, οι Ιταλοί ψηφοφόροι θεωρούν ότι δεν υπάρχει χειρότερο από όσα πέρασαν τις τελευταίες δεκαετίες και, δυστυχώς, θα διαψευστούν και πάλι.