Υπάρχει στο διεθνές δίκαιο προληπτικός πόλεμος;

Για την περίπτωση του Ιράν πρέπει να σημειωθεί ότι, ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας όπως και οι υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ (ODNI και CIA) βεβαίωναν ότι το Ιράν δεν βρίσκεται κοντά στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Πως δικαιολογείται επομένως αρχικώς η επίθεση του Ισραήλ στις 13 Ιουνίου 2025 και η ακατανόητη άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ, με βομβαρδισμό του Ιράν στις 22-6-2025;

Ο ισχυρισμός του Ισραήλ και των ΗΠΑ ότι το Ιράν είναι κοντά στην κατασκευή πυρηνικού όπλου καταπίπτει καθότι, πέραν των παραπάνω, στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν έχουν γίνει δεκάδες επιθεωρήσεις από τους ειδικούς της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (IAEE), άλλωστε στις εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου υπήρχαν κάμερες που μετέδιδαν, σε πραγματικό χρόνο, εικόνα στα κεντρικά της IAEE στη Βιέννη.

Η δικαιολογία για βομβαρδισμό του Ιράν από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ είναι: «Για να μην αποκτήσει το Ιράν πυρηνικά όπλα». Όμως η δικαιολογία αυτή ουδόλως αποτελεί πεδίο διεθνούς δικαίου, πέραν του ότι, όπως τούτο επιβεβαιώνει ο Ντ. Μετβέντεφ, απελευθερώνουν το Ιράν για να αποκτήσει έτοιμα πυρηνικά όπλα από τρίτες χώρες.

Ειρήσθω εν παρόδω ότι, πέρα από κάθε διεθνή νομιμότητα, το Ισραήλ έχει δεκάδες ή και εκατοντάδες πυρηνικές κεφαλές, διαθέτει ενεργό στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα και εκτός τούτου δεν έχει υπογράψει την Συνθήκη για τη μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων και δεν δέχεται καμία επιθεώρηση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του. Κατά τούτο η απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, να συρθεί στον βομβαρδισμό των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων, δυστυχώς έχει διαλύσει τη διεθνή νομιμότητα και το διεθνές δίκαιο και τούτο έχει αντικατασταθεί από δίκαιο της δυνάμεως κι “ο Θεός να βάλει το χέρι του”.

“Για να μην αποκτήσει το Ιράν πυρηνικά”

Εκτός των άλλων πρέπει να σημειωθεί ότι πριν προσδοθεί στον Τράμπ ο τίτλος του “ειρηνιστή” διέφυγε σε όλους να συνεκτιμήσουν ότι οι ΗΠΑ με απόφαση του Τραμπ αποχώρησαν από τη συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα (JCPOA) το οποίο διασφάλιζε χαμηλά επίπεδα εμπλουτισμού ουρανίου. Αυτό έπρεπε να ληφθεί σοβαρά υπόψη στις αναλύσεις για να μπορούν να αντιληπτή η sui generis λειτουργία του Τραμπ.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν είπε ότι κηρύττει πόλεμο κατά του Ιράν, παρά έκανε λόγο για μεμονωμένη απόφαση βομβαρδισμού των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων για καταστροφή των πυρηνικών όπλων του, ώστε να αποφύγει και τις συνέπειες του αμερικανικού Συντάγματος, αφού η κήρυξη πολέμου αποτελεί αρμοδιότητα του Κογκρέσου και όχι του Προέδρου.

Η ακατάληπτη αυτή απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ κατ’ ουσίαν είναι απόφαση κατά της διεθνούς νομιμότητας και μάλιστα κατά τρόπο παραπλανητικό της διεθνούς κοινωνίας, καθότι ο πρόεδρος Τραμπ, λίγες ώρες πριν την έναρξη ισραηλινής πυραυλικής επίθεσης κατά του Ιράν, είχε εμφανιστεί καθησυχαστικός προς τη χώρα αυτή, ενώ τρεις μέρες σχεδόν πριν ο ίδιος διατάξει βομβαρδισμό εναντίον του Ιράν δήλωνε, ότι: «Θα πάρει τις αποφάσεις του σε κανά δυο εβδομάδες».

Ο ισχυρός επιβάλλεται, ο ασθενής υπομἐνει

Κατά ακολουθία όλων των ανωτέρω, θα πρέπει να επαναξιολογηθεί ειλικρίνεια της υπόσχεσης του, ότι «οι ΗΠΑ δεν θα ξαναμπούν σε πόλεμο». Το οξύμωρο δε για την περίπτωση, είναι ότι το Ιράν ως κράτος εγκαλείται για τη μη τήρηση μιας διακρατικής συμφωνίας την οποία ήδη το έτερο συμβαλλόμενο κράτος, (οι ΗΠΑ) έχει εγκαταλείψει με την αιτιολογία, ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν αποτελεί κίνδυνο για την ανθρωπότητα. Στο ίδιο μήκος κύματος και η ΕΕ , όταν κατά τον ίδιο χρόνο το Ισραήλ διαπράττει το βαρύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, τη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα.

Μετά ταύτα: 1) Τίθεται ευθέως πλέον και καθαρά ότι στα κράτη δεν υπάρχουν φιλίες παρά μόνο συμφέροντα όπως και οφείλουμε σοβαρά να ενθυμούμεθα πάντα την αλήθεια του αποσπάσματος, στις Ιστορίες του Θουκυδίδη, από τον “Διάλογο των Μηλίων” (μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου): «Ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμις του και ο ασθενής (ο αδύναμος) ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του .

2) Στο πλαίσιο της συγκρούσεως του σύγχρονου καπιταλισμού δεν μένει καμία αμφιβολία πια, ότι πίσω από τις πολεμικές ενέργειες της δυτικής ολιγαρχικής ελίτ, με την ΕΕ και με την εθνική διάστασή, με τον Τραμπ στις ΗΠΑ, εναντίον του εθνικού καπιταλισμού της ανατολής (Ρωσία-Ιράν-Κίνα) ένας και μοναδικός φανερός στόχος υπάρχει, ο κατά το δυνατόν έλεγχος και η συρρίκνωση των περιφερειακών δυνάμεων με σκοπό τον παγκόσμιο έλεγχο και την παγκόσμια δικτατορία της διεθνούς Ελίτ.