Υπό διεθνή πίεση το Ισραήλ – Ίσες αποστάσεις από την Αθήνα

Η τελευταία εξέλιξη του συνεχιζόμενου κατά κύματα πολέμου στη Γάζα, “εξανάγκασε” την ανεκτική διεθνή κοινότητα να εντείνει τις πιέσεις στο Ισραήλ. Το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε ότι θα αναστείλει τις εμπορικές συνομιλίες, λόγω της “ηθικά αδικαιολόγητης” στρατιωτικής κλιμάκωσης του Ισραήλ στη Γάζα. Εν τω μεταξύ, η επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Κάγια Κάλας, δήλωσε ότι το μπλοκ θα επανεξετάσει την εμπορική του συμφωνία με το Ισραήλ, εξ’ αιτίας των ενεργειών του στη Γάζα.

Επί πλέον οι ηγέτες της Βρετανίας, της Γαλλίας και του Καναδά προειδοποίησαν ότι οι χώρες τους “δεν θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια” απέναντι στις “σκανδαλώδεις ενέργειες” της κυβέρνησης του Νετανιάχου και θα αναλάβουν δράση, εάν το Ισραήλ δεν σταματήσει τη νέα στρατιωτική επιχείρησή του στη Λωρίδα της Γάζας και δεν άρει τους περιορισμούς στην είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας.

Οι τρεις χώρες χαρακτηρίζουν “απεχθή” την φρασεολογία μελών της κυβέρνησης του Ισραήλ και επισημαίνουν ότι η δια της βίας μετακίνηση των πληθυσμών, που βρίσκονται στην περιοχή της Γάζας, συνιστά παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Κανείς δεν μιλάει όμως για το πιο αποτελεσματικό μέτρο: Το εμπάργκο όπλων! Η διεθνής κοινότητα ανέχτηκε την εγκληματική πολιτική του Ισραήλ, με κυνική γεωπολιτική προσέγγιση. Όταν δολοφονούνται παιδιά και βρέφη, δεν υπάρχει “ανοχή”. Η ιστορία θα στιγματίσει και θα καταλογίσει συνενοχή, σε όσους υποκριτικά αρκούνται σε “ανέξοδες” δηλώσεις για την αιματοχυσία στη Γάζα.

Ίσες αποστάσεις από το Μαξίμου

Στα καθ’ ημάς, το Μαξίμου επέλεξε να διατηρήσει ίσες αποστάσεις και να μην καταδικάσει ευθέως το καθεστώς Νετανιάχου. Ενδεικτικό είναι πως η Αθήνα δεν στήριξε την πρόταση αναθεώρησης της συμφωνίας σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ, την οποία ενέκριναν 17 υπουργοί Εξωτερικών των κρατών-μελών. Παράλληλα, η Ελλάδα δεν συνυπέγραψε την πρόσφατη κοινή δήλωση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (EEAS), με την οποία 24 χώρες – ανάμεσά τους ισχυρά κράτη της Δύσης, όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ιαπωνία και η Βρετανία – καλούν σε άμεση αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα.

Η στάση του προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από την αντιπολίτευση και αλγεινή εντύπωση στην κοινή γνώμη, με αποτέλεσμα να αποπειράται το Μαξίμου να το “μαζέψει”, με τον πρωθυπουργό να χαρακτηρίζει σε σημερινή του συνέντευξη «απαράδεκτη» την κατάσταση στην Γάζα και να καλεί το Ισραήλ να επιτρέψει την ανθρωπιστική βοήθεια.

Ακόμη και στο εσωτερικό του Ισραήλ, είναι καταδικαστέα η πολιτική Νετανιάχου. Κόλαφος κατά της αιματοχυσίας στη Γάζα, ο ηγέτης του κόμματος της ισραηλινής αντιπολίτευσης καταγγέλλει ότι η χώρα μετατρέπεται σε “παρία μεταξύ των εθνών”, εξαιτίας της προσέγγισης της κυβέρνησης στον πόλεμο. Τα σχόλια του Γαΐρ Γκόλαν, στρατηγού εν αποστρατεία και ηγέτη των Δημοκρατικών, αποτελούν μια σπάνια κριτική από το εσωτερικό του Ισραήλ για τη συμπεριφορά του στη Γάζα. «Μια υγιής χώρα δεν εμπλέκεται σε μάχες εναντίον αμάχων, δεν σκοτώνει μωρά ως χόμπι και δεν θέτει για τον εαυτό της τους στόχους της εκδίωξης ενός πληθυσμού», δήλωσε ο Γκόλαν.

Σε αντίθεση, η σημερινή, κατ’ ευφημισμόν, ελληνική εξωτερική πολιτική, ούσα η χειρότερη της μεταπολίτευσης, παρ’ ότι στο Ουκρανικό ζήτημα υπερθεμάτισε και πρωτοστάτησε, μεταξύ των συμμάχων, κατά της ρωσικής εισβολής, κηρύσσοντας μάλιστα και τον “πόλεμο” στη Ρωσία, για την αιματοχυσία στη Γάζα κωφεύει. Απέφυγε να υπογράψει, ακόμη και την κοινή δήλωση για την άμεση αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα!

Η χώρα μας στην προσπάθεια της να μη διαταράξει τη στρατηγική σχέση της με το Ισραήλ, κρατά ίσες αποστάσεις, μόνο που η γεωπολιτική δεν δικαιολογεί την ανοχή στη συστηματική εξόντωση αμάχων. Και πώς άλλωστε να καταδικασθεί η γενοκτονική τακτική του Ισραήλ, όταν ο πρωθυπουργός απέφυγε στις πρόσφατες δηλώσεις του, να χαρακτηρίσει τον αφανισμό του ποντιακού Ελληνισμού ως γενοκτονία…

Στρατηγική ήττα του Ισραήλ

Ο πόλεμος, που βρίσκεται τώρα στον 20ό μήνα του, έχει μετατρέψει τη Γάζα σε ερείπια και εκτόπισε τον πληθυσμό της. Πρόθεση του Ισραήλ είναι η εκδίωξη του πληθυσμού προς τη νότια Λωρίδα της Γάζας. Με βάση την ανάλυση των διαρροών και των δηλώσεων στρατιωτικών αξιωματούχων, όλα φαίνεται να δείχνουν, ότι σχεδιάζεται η πραγματοποίηση εθνοκάθαρσης σε μεγάλη κλίμακα. Η πραγματική στρατηγική προφανώς είναι να υποβληθεί ο άμαχος πληθυσμός σε λιμοκτονία. Όσο για τους επίγειους ελιγμούς, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς τα ισραηλινά στρατεύματά θα μπορούσαν να ξεπεράσουν την παλαιστινιακή αντίσταση.

Επιπλέον, η εσωτερική πολιτική κατάσταση επιδεινώνεται μήνα με τον μήνα. Αυτοί οι παράγοντες, σε συνδυασμό με την οικονομική καταστροφή, που προκλήθηκε στην ισραηλινή οικονομία, έθεσαν το κράτος υπό πίεση, καθώς απαιτείται συνεχής προμήθεια πυρομαχικών από τις ΗΠΑ για τους καθημερινούς βομβαρδισμούς σε πολλαπλά μέτωπα. Όσο για τη δύναμη που συμμετέχει στη νέα μαζική επίθεση εναντίον της Λωρίδας της Γάζας, αποτελείται από 100.000 έφεδρους, ενώ 60.000 έχουν διαταχθεί να είναι έτοιμοι για ανάπτυξη.

Μέσα στην ομίχλη του πολέμου και τη σφαγή χιλιάδων παιδιών στη Γάζα, την ολοκληρωτική καταστροφή των υποδομών της περιοχής, τη δολοφονία βασικών ηγετών παλαιστινιακών πολιτικών κινημάτων και τις επιθέσεις στον Λίβανο, ακολουθούμενες από τη δολοφονία ανώτερων αξιωματούχων της Χεζμπολάχ, το Ισραήλ προσπάθησε να πείσει τον κόσμο, ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης. Ωστόσο, παρά την προπαγάνδα για την ήττα της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, καμία από τις δύο δεν έχει ηττηθεί. Και οι δύο έχουν αποδυναμωθεί, αλλά απέχουν πολύ από το να ηττηθούν. Όσο για τους Χούθι, όχι μόνο δεν έχουν αποδυναμωθεί, αλλά εντείνουν τις επιθέσεις τους.

Όσο για τον παλαιστινιακό λαό, το τραύμα που υπέστη δεν θα σβηστεί ποτέ. Στη Γάζα, όλοι έχουν χάσει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο, χωρίς εξαίρεση. Λίγοι άνθρωποι αποδέχονται την ιδέα ότι αυτοί οι θάνατοι ήταν μάταιοι. Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν τον αγώνα τους, ό,τι και να γίνει. Ερωτήματα δημιουργεί το γεγονός, ότι η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στην περιοχή, με την πλήρη υποστήριξη της κορυφαίας υπερδύναμης του κόσμου, διεξάγει πόλεμο εδώ και 20 μήνες και δεν έχει καταφέρει να νικήσει μία ένοπλη ομάδα, ενώ την πολιορκεί από όλες τις πλευρές. Αυτή η δύναμη παράλληλα χάνει τη διεθνή υποστήριξη, αντιμετωπίζει νομικές συνέπειες, καταστρέφει την οικονομία της, και βυθίζεται σε εσωτερικές διαμάχες. Αντικειμενικά, η πολιτική του Ισραήλ είναι κάτι παραπάνω από αδιέξοδη.

Η λιμοκτονία ως όπλο

Το Ισραήλ χρησιμοποιεί την πείνα δύο εκατομμυρίων Παλαιστινίων στην αποκλεισμένη και κατεστραμμένη Λωρίδα της Γάζας, ως τακτική. Στις 23 Απριλίου, το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών (OCHA), περιέγραψε την τρέχουσα ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα, ως «τη χειρότερη που έχει παρατηρηθεί ποτέ σε όλο τον πόλεμο». Παρά τη σοβαρότητα αυτών των δηλώσεων, αυτές φαίνεται να αντιμετωπίζονται από τη διεθνή κοινότητα, ως συνηθισμένες ειδήσεις, προκαλώντας ελάχιστη δράση ή ουσιαστική συζήτηση.

Ο πληθυσμός της Γάζας συνεχίζει να υφίσταται τεράστια δεινά, έχοντας βιώσει την απώλεια περίπου του 10% του συνολικού αριθμού του. Περιορίζεται σε μια μικρή, σε μεγάλο βαθμό κατεστραμμένη περιοχή, περίπου 365 τετραγωνικών χιλιομέτρων, αντιμετωπίζοντας θανάτους από θεραπεύσιμες ασθένειες και χωρίς πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, ακόμη και σε καθαρό νερό. Παρά τις συνθήκες αυτές, το Ισραήλ συνεχίζει να λειτουργεί ατιμώρητα, καθώς ενώ μεγάλο μέρος του κόσμου, με ιδιαίτερη αναφορά στον αραβικό κόσμο, παρακολουθεί με ποικίλους βαθμούς θυμού ή πλήρους αδιαφορίας.

Ο υποκριτικός ρόλος της διεθνούς κοινότητας επέτρεψε τη στρατηγική “οπλοποίησης της ανθρωπιστικής βοήθειας”, εκ μέρους του Ισραήλ. Δεν ασκήθηκε απαραίτητη πίεση για να επιτραπεί σε έναν πληθυσμό που αντιμετωπίζει λιμοκτονία, να έχει πρόσβαση σε βασικές ανάγκες όπως τρόφιμα και νερό. Ο ισχυρισμός ότι η “οπλοποίηση” των τροφίμων είναι μια σκόπιμη ισραηλινή τακτική, δεν απαιτεί εξωτερική απόδειξη. Το ίδιο το Ισραήλ το δήλωσε. Ο τότε Ισραηλινός υπουργός Άμυνας, Γιοάβ Γκάλαντ, ανακοίνωσε δημόσια, στις 9 Οκτωβρίου 2023, μια “πλήρη πολιορκία” της Γάζας, μόλις δύο ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου.

Η δήλωση του Γκάλαντ: «Επιβάλλουμε πλήρη πολιορκία στη Γάζα. Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, χωρίς καύσιμα. Πολεμάμε ανθρώπινα ζώα και ενεργούμε αναλόγως», δεν ήταν ένα παρορμητικό ξέσπασμα, αλλά μια πολιτική, που βασίζεται σε απανθρωποποιητική ρητορική και εφαρμόζεται με ακραία βία. Προς επίτευξη του στόχου, ο ισραηλινός στρατός, βομβάρδιζε αρτοποιεία, εγκαταστάσεις αποθήκευσης βοήθειας και εθελοντές διανομής βοήθειας. Η πρόθεση ήταν να λιμοκτονήσουν οι Παλαιστίνιοι, σε βαθμό που θα τους εξανάγκαζε σε καταναγκαστική διαπραγμάτευση και ενδεχομένως να οδηγούσε σε εθνοκάθαρση του πληθυσμού.

Η “χρήση της λιμοκτονίας των αμάχων ως μεθόδου πολέμου” χαρακτηρίζεται ως έγκλημα πολέμου, βάσει του διεθνούς δικαίου, όπως αναφέρεται ρητά στο Καταστατικό της Ρώμης. Ωστόσο, η σημασία τέτοιων νομικών πλαισίων στις πολεμικές συγκρούσεις, κατά κανόνα, καταστρατηγείται. Η αδράνεια της διεθνούς κοινότητας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του τεράστιου ανθρώπινου πόνου, έχει υπονομεύσει σημαντικά τη σημασία του διεθνούς δικαίου. Οι πιθανές συνέπειες αυτής της αδύναμης δράσης είναι σοβαρές, καθώς εκτείνονται πέρα από τον παλαιστινιακό λαό και επηρεάζουν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Παρά ταύτα, εξακολουθεί να υπάρχει η ελπίδα, ότι η ανθρώπινη συμπόνια θα επιβάλει την παροχή βασικών προμηθειών στη Γάζα. Η αδυναμία διασφάλισης αυτής της βασικής βοήθειας θα αμφισβητήσει βαθιά την κοινή μας ανθρώπινη φύση στις επόμενες γενιές…