Ήταν υπέρ ή κατά του Ισραήλ η απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου;

«Ορθώς η δικαστής Joan Donoghue ηρνήθη ν’απαγορεύσει στο Ισραήλ να διεξάγει τις εν λόγω επιχειρήσεις κατά της Χαμάς. Επί δε υποθέσει τέτοιας απαγορεύσεως, το Ισραήλ δικαίως θα την αγνοούσε. Αντ’αυτού, το Δικαστήριο εξέπεμψε στο Ισραήλ κίτρινο φως, καλόν τούτο να δώσει αναφορά εντός μηνός περί των προσπαθειών του ν’αποτρέψει το έμψυχο δυναμικό του να διαπράξει γενοκτονία.

Ωστόσο, οι Ισραηλινοί στρατιώτες δεν διαπράττουν γενοκτονία. Πολεμούν όπως οι ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία σε αστικές ζώνες κατά της τρομοκρατίας. Οι Ισραηλινοί στρατιώτες, το ήθος των οποίων είναι υποδειγματικό παγκοσμίως, δεν χρήζουν διαλέξεων επί πράξεων που επ’ουδενί θα διέπρατταν. (…) Ο αυξημένος αριθμός απωλειών αμάχων στην Γάζα [-κατά το Υπουργείο Υγείας της Χαμάς περί τις 23.000-], έγκειται στην δολία χρήση αυτών υπό της Χαμάς έμπροσθεν αυτής ως εμψύχων ασπίδων.

»Παρά δε τους τίτλους των εφημερίδων, ο αριθμός των θανόντων αμάχων, (…), είναι ο χαμηλότερος συγκριτικώς με κάθε άλλον πόλεμο στην σύγχρονη Ιστορία. Διεθνής κοινότης που ετήρησε σχετική σιγή περί αληθινούς γενοκτονίας [7η Οκτωβρίου], δεν είναι εις θέσιν να δίδει μαθήματα σε έθνος που υπέστη την δραματικοτέρα γενοκτονία παγκοσμίως. Το Ισραήλ οφείλει να συνεχίσει τον αγώνα του, ήτοι να επιτίθεται κατά στόχων της Χαμάς, εξοντώνον τους ηγέτες και καταστρέφον τις σήραγγες αυτής, αποτρέπον τους πολίτες του ν’αποτελούν στόχους των ρουκετών που εξαπολύει η ιδία η Χαμάς, επί αποτέρω σκοπώ την νίκη κατά της τρομοκρατίας.

Αντιθέτως, η επίπληξη [του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου] έδει να στρέφεται κατά της Χαμάς, δια τα υπ’αυτής ενεργούμενα πολλαπλά εγκλήματα πολέμου: Χρήση νοσοκομείων, σχολείων και τζαμιών προς προστασία μαχητών, πυρομαχικών και σηράγγων. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (Δ.Π.Δ.) δεν διέταξε την Χαμάς να παύσει τις ανωτέρω πράξεις. H απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου ενεγράφη υπό ακεραίου δικαστού, που δεν λαμβάνει εντολές υπό του κράτους που την εδιόρισε. Άλλοι δικαστές αποτελούν πιόνια της εξωτερικής πολιτικής της χώρας τους. (…) Τα ράσα δεν κάμουν τον παπά. (…)

»Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο επ’ουδενί δύναται όπως χαρακτηρισθεί ως πραγματικό δικαστήριο όσον οι διαδικασίες διορισμού και απομακρύνσεως των δικαστών επαφίενται στα Κράτη-Μέλη. (…) Κατόπιν τούτων, ν’αφεθεί το Ισραήλ να συνεχίσει την έντιμη προσπάθειά του να δικαιωθεί επί των τελευταίων φρικαλεοτήτων και αποτρέψει μέλλουσες (…). Ευχόμεθα, όταν το Ισραήλ παρουσιασθεί εντός 30 ημέρων ενώπιον του Δ.Π.Δ., ότι η κρίση θα έχει εκτονωθεί και ολιγότεροι άμαχοι θα έχουν απωλεσθεί. Ήδη, ο αριθμός των θανόντων αμάχων βαίνει αισθητά μειούμενος. Ωστόσο, κάλλιο θα ήταν η Διεθνής Κοινότης να επιβάλλει το Διεθνές Δίκαιο, προς απαγόρευση χρήσεως αμάχων ως ασπίδων υπό της Χαμάς. Μόνον εφ’όσον το Δ.Π.Δ. επιληφθεί των εγκλημάτων πολέμου της Χαμάς θα κερδίσει τον προσήκοντα σεβασμό».

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (Χάγη) επέπληξε δριμύτατα το Ισραήλ δια τον θάνατο Παλαιστινίων αμάχων, όλως παραγνωρίζον τις υπό του Ισραήλ άοκνες προσπάθειες απομακρύνσεως αυτών του πεδίου των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ωστόσο, δεν προέβη σε κατά μέτωπο αντιπαράθεση μετά του Ισραήλ, αποφεύγον να διατάξει την εκτέλεση μονίμων επαχθών μέτρων κατά των Ισραηλινών Δυνάμεων Αμύνης (IDF), αναγνωρίζον τις κτηνωδίες τις 7ης Οκτωβρίου και επιβεβαιώνον το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, εν οιαδήποτε περιπτώσει απορρίπτον τις εκκλήσεις περί καταπαύσεως πυρός και αποσύρσεως των IDF της Λωρίδος της Γάζας, ως σκανδαλωδώς αιτείτο η Δημοκρατία της Νοτίου Αφρικής. Συνεπώς, η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου είναι δηλωτική, ήτοι συμβουλευτική – Declarative Law –  και όχι ενεργητική, περιλαμβάνουσα κυρώσεις –  Operative Law.

Τί σημαίνει η απόφαση

Eίναι ηλίου φαεινότερο, ότι εσφαλμένως απεδόθησαν στο Ισραήλ οι των διατάξεων του άρθρου 2 της Συμβάσεως περί Προλήψεως και Καταστολής του Εγκλήματος της Γενοκτονίας των Ηνωμένων Εθνών πράξεις – εκ προθέσεως:

• Φόνος Παλαιστινίων.
• Πρόκληση σ’εκείνους σοβαρά σωματική και ψυχική βλάβη ή/και συνθήκες προς φυσική εξόντωση αυτών.
• Επιβολή μέτρων σκοπούντων την αποτροπή γεννήσεων – καθ’ότι πάσα ποινικώς κολάσιμος πράξη – ιδία κακουργηματικής φύσεως, ως η Γενοκτονία – κρίνεται βάσει της προθέσεως που διέπει τον δράστη.

Οι IDF δεν επιχειρούν στην Γάζα επιδιώκοντες την εξόντωση των Παλαιστινίων, παρά σκοπούν:

• Την εξάρθρωση της Χαμάς,
• Την αποστρατιωτικοποίηση της Γάζας.
• Την αποριζοσπαστικοποίηση της Παλαιστίνης.

Τούτο, δε, διεμήνυσαν επανειλημμένως, έως και ότι δεν ενεργούν στην Γάζα δια να την εποικήσουν. Κατά συνέπεια, από πάσης πλευράς, είτε επί των πραγματικών περιστατικών, είτε σε ό,τι αφορά το δίκαιο, οι ισχυρισμοί της Δημοκρατίας της Νοτίου Αφρικής είναι παντελώς αβάσιμοι. Λεκτέο, ότι δεν αρκεί όπως το Ισραήλ απόσχει πράξεων γενοκτονίας˙ πρέπει και οι σύμμαχοι αυτών ΗΠΑ (1987, 2014) να τηρούν σταθερά, συνεπή εξωτερική πολιτική, όπερ δεν ήταν η περίπτωση της παρούσης αμερικανικής Διοικήσεως. Είναι πρόδηλο, ότι η 7η Οκτωβρίου δεν θα είχε λάβει χώρα άνευ της, ανευθύνου , ενθαρρύνσεως των ΗΠΑ.

Τραμπ και Μπάιντεν

Oσον ο πρόεδρος Τραμπ ετήρει ακραία στάση έναντι των άκρων, άλλο τόσον ειρηνοποιός υπήρξε έναντι των μετριοπαθών, εξ ου και επί των ημερών του, όχι μόνον ουδείς πόλεμος έλαβε χώρα, αλλά μόλις προετάθη ως υποψήφιος δια την απονομή του Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, επαξίως, εκ της υπ’αυτού συλλήψεως τούτων των Συμφωνιών Αβραάμ. Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής James Vance ευστόχως γράφει (ένθ’άνωτ.): «Δια πολλούς, πολιτική σημαίνει κοσμία παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως και αναπέταση συνθημάτων περί “ελευθερίας” και ”δημοκρατίας”, ενώ συμβαίνουν κοσμοϊστορικές καταστροφές στην Μέση Ανατολή. Προτιμώ πολιτική τού είδους του στέκεσθαι ευθυτενώς έναντι του πλήθους, υπογραμμίζουσα (…), ότι το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ δέον όπως υπηρετείται άνευ οιουδήποτε δισταγμού, πλην όμως μετά προσοχής, με λόγο ηχηρό και συνάμα εγκρατή. Η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ έθεσε ένα οριστικό τέρμα σε μίαν αποτυχημένη σειρά συναινέσεων, περιλαμβανομένων των εξ αυτής απορρεουσών δραματικών συνεπειών».

H πασίδηλη ασθενής εξωτερική πολιτική επί προεδρίας Μπάιντεν, βασίμως έδωσε λαβή στον Ρώσο πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν να δείξει ευθέως σ’αυτήν τον δάκτυλο του υπαιτίου περί του «μοιραίου χάους» στην Μέση Ανατολή, τούτου περαιτέρω επισημαίνοντος: «Πρέπει να γίνει σαφώς κατανοητό, ότι στην πραγματικότητα, υπαίτιοι περί της τραγωδίας που υφίστανται οι λαοί της Μέσης Ανατολής σήμερα (…) είναι πρωτίστως το ελιτίστικο κατευθυντήριο των ΗΠΑ και οι δορυφόροι αυτών».

Στις ΗΠΑ, επιφανή ΜΜΕ χαρακτηρίζου τον πρόεδρο Μπάιντεν ως «αποτρόπαιο σύμμαχο του Ισραήλ», είτε δια την αναβίωση της πυρηνικής συμφωνίας μετά του Ιράν (JCPOA), είτε διά την έμμεσο χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, είτε δια την πρόσληψη ακατάλληλου προσωπικού διατηρούντος σχέσεις μετά του Ιράν, είτε δια την αδέξιο αποχώρηση των ΗΠΑ από του Αφγανιστάν, είτε δια την απομόνωση της Σαουδαραβίας, είτε δια την αρχική περιφρόνηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου,  είτε δια την μετά πάροδο 3ημέρου καταδίκη της Χαμάς, είτε δια την άρση κυρώσεων έναντι των Χούθι, είτε δια την στήριξη της τασσομένης υπέρ της Χαμάς Σομαλίας, είτε δια την στήριξη της αρνητού του Ολοκαυτώματος Παλαιστινιακής Αρχής, που στηρίζει την φονεύσασα στελέχη της Χαμάς (2006-7) κ.α. Το Ισραήλ πράττει ό,τι θα έπρεπε η Ελλάς στην Κύπρο. Το Ισραήλ εμμένον διδάσκει!