Ήταν πράκτορας των Ρώσων ο Τραμπ; – Στο προσκήνιο πάλι οι σχέσεις του με τη Μόσχα

Οι σχέσεις του Τραμπ με τη Ρωσία δεν βγήκαν από τη δημόσια συζήτηση στις ΗΠΑ σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας του, ενώ αποτέλεσαν και αντικείμενο μακράς δικαστικής έρευνας, στη διάρκεια των οποίων ο Ρεπουμπλικάνος έχασε  αρκετούς στενούς συνεργάτες του. Η επιτροπή Μάλερ δεν βρήκε βέβαια στοιχεία για την παραπομπή του πρώην προέδρου, ωστόσο η υπόθεση δεν έφυγε ποτέ από το κάδρο.

Μέχρι το τέλος της προεδρίας του, ακόμα και ώρες πριν την αποχώρησή του από τον Λευκό Οίκο, εκφράζονταν αιχμές κατά του Ρεπουμπλικάνου ότι ήταν  “ελεγχόμενος” από τον Πούτιν, ο οποίος φερόταν, αν και το διέψευσε επανειλημμένως, να έχει στοιχεία εις βάρος του πρώην προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Κανείς, ωστόσο, δεν είχε αποκαλέσει, μέχρι τώρα, ανοιχτά τον Τραμπ ως «άνθρωπο των Ρώσων». Αυτό το έκανε πριν λίγες ημέρες ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Κρεγκ Άνγκερ.

Στο βιβλίο του με τίτλο “American Kompromat, How the KGB Cultivated Donald Trump, and Related Tales of Sex, Greed, Power and Treachery” (Η Ρωσική Απόδειξη, πώς η KGB αξιοποίησε τον Ντόναλντ Τραμπ, τις ιστορίες του σεξ, της απληστίας, της εξουσίας και της προδοσίας), ο Άνγκερ δεν επαναφέρει απλώς το θέμα των όποιων διασυνδέσεων του πρώην προέδρου. Αντιθέτως διατυπώνει μια βαρύτατη κατηγορία, υποστηρίζοντας ότι ο Τραμπ ήταν πράκτορας των Ρώσων επί σαράντα χρόνια.

Ο ρόλος του Έπσταϊν

Ο Άνγκερ υποστηρίζει επίσης ότι, όταν ο Ρεπουμπλικάνος πέρασε το κατώφλι του Λευκού Οίκου και εγκαταστάθηκε στο Οβάλ Γραφείο, κλήθηκε από τη Μόσχα να εξοφλήσει τα γραμμάτια που είχε υπογράψει μαζί τους. Παραθέτει μάλιστα σειρά αποδείξεων, οι οποίες έχουν χρονικό βάθος και ακουμπούν σε πρόσωπα που απασχόλησαν τις ΗΠΑ κατά την προεδρία του, όπως ο Τζέφρι Έπσταϊν.

Ο Άνγκερ υποστηρίζει ότι τα στοιχεία που παραθέτει βασίζονται σε μαρτυρίες υψηλόβαθμων αξιωματούχων, ανάμεσά τους στελέχη της CIA και του FBI, αλλά και Σοβιετικών που άλλαξαν στρατόπεδο. Ο ίδιος αποδίδει ρόλο κλειδί στην “στρατολόγηση” του Τραμπ στον Τζέφρι Έπσταϊν, τον άνθρωπο που, όπως αποκαλύφθηκε, τροφοδοτούσε σημαίνοντα μέλη της υψηλής κοινωνίας, διεθνώς, με νεαρές γυναίκες, ακόμα και ανήλικα κορίτσια. Η υπόθεση Έπσταϊν είναι βέβαια γνωστή, όπως και η κατάληξή της με την αμφισβητούμενη αυτοκτονία του μετά τη σύλληψη και την φυλάκισή του. Ο ίδιος είχε πει άλλωστε, μετά τη σύλληψή του, ότι είχε συστήσει στον Τραμπ και τη Μελάνια, ενώ είχε ισχυριστεί ότι ο Ρεπουμπλικάνος μετείχε στα «όργια» που οργάνωνε και ότι τον είχε βιντεοσκοπήσει.

Ο Άνγκερ αναφέρεται στο βιβλίο του, σύμφωνα με το αποκλειστικό ρεπορταζ της βρετανικής Daily Mail, (πηγή: Τα Νέα), και στις έρευνες που έκανε το FBI στα σπίτια του Έπσταϊν. Εκεί, όπως λέει, βρέθηκαν βίντεο και σκληροί δίσκοι που παρέπεμπαν στη Ρωσία και σχετίζονταν με την εμπλοκή μεγιστάνων «σε πράξεις παιδοφιλίας, βιασμού ανήλικων κοριτσιών και άλλων εγκληματικών πράξεων». Το δε όνομα του Τραμπ ήταν στο «μαύρο βιβλίο» του Έπσταϊν και συνδεόταν «με τουλάχιστον 16 ονόματα».

Πως …έμπλεξε ο Τραμπ

Σύμφωνα με τον Άνγκερ, η πρώτη διασύνδεση του Τραμπ με τη Ρωσία έγινε το 1976, όταν ο μεγιστάνας προμηθεύτηκε εκατοντάδες τηλεοπτικές συσκευές για το ξενοδοχείο Grand Hayatt της Νέας Υόρκης από την εταιρία δύο εμιγκρέδων από την ΕΣΣΔ. Πρόκειται για τον εβραϊκής καταγωγής Ουκρανό, Σέμιον «Σαμ» Κίσλιν, και Ταμίρ Σαπίρ, για τους οποίος ο συγγραφέας, επικαλούμενος τον πρώην πράκτορα της KGB, Γιούρι Σβετς, υποστηρίζει ότι δεν θα μπορούσαν να μην είναι συνεργάτες των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών.

Κατά τον συγγραφέα, η KGB επένδυσε στον «νέο ματαιόδοξο, ναρκισσιστή και αδίστακτα φιλόδοξο επιχειρηματία του real estate» και αφορμή γι αυτό στάθηκαν δύο γεγονότα. Το πρώτο ήταν όταν “ξέπλυνε” πολλά εκατομμύρια δολάρια μέσω της ρωσικής μαφίας και το δεύτερο, ο γάμος του με την Τσέχα  Ιβάνα Ζελνίκοβα, το 1977, στην οποία εκμυστηρεύτηκε την επιθυμία του να γίνει κάποια ημέρα πρόεδρος των ΗΠΑ.

Η έρευνα του Άνγκερ οδηγεί στην κατεύθυνση ότι η Μόσχα έκανε ότι μπορούσε προκειμένου να βοηθήσει τον Τραμπ να εκπληρώσει το όνειρό του. Η έρευνα της Επιτροπής Μάλερ για τη ρωσική εμπλοκή στις προεδρικές εκλογές του 2016, δεν βρήκε όμως εκείνα τα στοιχεία που θα στοιχειοθετούσαν μια παραπομπή του Ρεπουμπλικάνου. Και αυτό παρά το γεγονός ότι υπήρξαν επαφές συνεργατών, αλλά και μελών της οικογενείας του, με Ρώσους.

Μάλιστα, πριν την διατύπωση αυτών των νέων κατηγοριών, η επίσημη θέση στις ΗΠΑ φαίνεται ότι ήταν, πως ναι μεν υπήρξε ρωσική ανάμιξη στις προεδρικές εκλογές, όχι όμως και προσωπική εμπλοκή του τότε υποψηφίου και μετέπειτα προέδρου Τραμπ. Πάντα, ωστόσο, υπήρχαν οι αιχμές των Δημοκρατικών, ότι η στάση του απέναντι στη Μόσχα χαρακτηριζόταν από μια “ενδοτικότητα”, η οποία δημιουργούσε υποψίες.

Οι “γκρίζες ζώνες”

Στη διάρκεια της προεδρίας Τραμπ υπάρχουν πάντως και μερικά γεγονότα, τα οποία έχουν αφήσει σκιές και γκρίζες αποχρώσεις σχετικά με το θέμα. Αποκορύφωμα αυτών υπήρξε η Σύνοδος του Ελσίνκι, στην οποία ο τότε Αμερικανός πρόεδρος πήγε την ώρα που κορυφωνόταν και η έρευνα της Επιτροπής Μάλερ. Για εκείνη τη συνάντηση, ο Ρεπουμπλικάνος είχε επίσης κατηγορηθεί για ενδοτικότητα απέναντι στον Πούτιν, ενώ οι δηλώσεις του, ότι εμπιστεύεται περισσότερο τον Ρώσο πρόεδρο από τις αμερικανικές Υπηρεσίες, είχαν προκαλέσει πολύμηνες αντιπαραθέσεις στις ΗΠΑ.

Από την Σύνοδο του Ελσίνκι και μετά είχε αρχίσει να διαφαίνεται όμως και μια περιορισμένη αμερικανική εμπλοκή σε διάφορες περιφερειακές συγκρούσεις, κυρίως στη Συρία, αλλά και αλλού. Παραλλήλως, ενεργότερο ρόλο αναλάμβανε ο Ερντογάν, ο οποίος διεύρυνε και διευρύνει την σχέση του με τη Μόσχα, παραμένοντας άμεσος συνομιλητής του Τραμπ. Κάτι που κράτησε μέχρι το τέλος της προεδρίας του.

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, τον Δεκέμβριο, ο απερχόμενος πρόεδρος υποβάθμισε και την μεγάλη κυβερνοεπίθεση που είχε ως στόχο τις ΗΠΑ, για την οποία τεχνοκράτες αποφάνθηκαν ότι παρέπεμπε σε κρατική οντότητα και ο Πομπέο υποστήριξε ότι προήλθε πιθανότατα από Ρώσους. Επίσης, ώρες πριν εγκαταλείψει το Οβάλ Γραφείο, διέταξε τον αποχαρακτηρισμό εγγράφων που σχετίζονται με την έρευνα που έκανε το FBI για τη Ρωσία και είχε οδηγήσει στην εισαγγελική έρευνα της Επιτροπής Μάλερ.

Το βιβλίο του Άνγκερ έρχεται πάντωςσε μια περίοδο που ο Τραμπ έχει φύγει από τον Λευκό Οίκο, ενώ είναι σε εξέλιξη διαδικασίες για τη δίκη του στο Κογκρέσο, με αφορμή τα φονικά επεισόδια της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο. Οι νέες κατηγορίες διατυπώνονται επίσης την ώρα που η κυβέρνηση Μπάιντεν δείχνει να συζητάτην επέκταση της συμφωνίας Start για τη μείωση των πυρηνικών, μέσα όμως στο βαρύ κλίμα που έχει διαμορφώσει υπόθεση Ναβάλνι.