Και επισήμως οι ΗΠΑ εναντίον Ρωσίας και Κίνας

Το νέο στρατηγικό δόγμα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων ανακοίνωσε δημόσια στην Ουάσινγκτον ο υπουργός άμυνας των ΗΠΑ, Τζέιμς Μάτις. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η πολιτική εθνικής ασφάλειας της χώρας του θα επικεντρωθεί πλέον στον ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και όχι στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

 

Παράλληλα, ο Αμερικανός υπουργός, κάλεσε το Κογκρέσο να διευκολύνει την χρηματοδότηση των ενόπλων δυνάμεων από τον προϋπολογισμό και να μην προχωρήσει σε αδιάκριτες περικοπές δαπανών. Η έκκληση αυτή συμβαδίζει με την πρόθεση του προέδρου Τραμπ να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες της χώρας κατά 54 δισ δολάρια. Σύμφωνα με τα σχέδια του Αμερικανού ηγέτη, κάτι τέτοιο θα καταστεί δυνατό με περικοπές από άλλα κονδύλια, όπως αυτό της βοήθειας σε άλλες χώρες.

Ο Μάτις κατονόμασε ευθέως την Ρωσία και την Κίνα ως βασικούς αντιπάλους των ΗΠΑ, χαρακτηρίζοντάς τες ως χώρες που επιθυμούν την ανατροπή των σημερινών παγκόσμιων ισορροπιών. «Οι ΗΠΑ δέχονται ολοένα και μεγαλύτερες απειλές από διάφορες αναθεωρητικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, έθνη που επιδιώκουν να δημιουργήσουν έναν κόσμο σύμφωνο με απολυταρχικά μοντέλα διακυβέρνησης», τόνισε χαρακτηριστικά.

Εντύπωση δε προκάλεσε η σχεδόν κινηματογραφική φράση που είπε ο Αμερικανός υπουργός, και μάλιστα σε δεύτερο πρόσωπο, αναφερόμενος εμμέσως πλην σαφώς στην Ρωσία και τους ισχυρισμούς για ανάμιξή της στις τελευταίες αμερικανικές εκλογές: «Αν μας προκαλέσετε, θα είναι η μεγαλύτερη και χειρότερή σας μέρα».

Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος

Μετά τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους, το 2001, ο αμερικανικός στρατός εισέβαλε στο Αφγανιστάν, για να πολεμήσει τους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν συμμάχους της. Ας μην ξεχνάμε ότι η Σοβιετική Ένωση, προκειμένου να θέσει το Αφγανιστάν υπό τον έλεγχό της, διεξήγαγε επί δέκα περίπου χρόνια χρόνια (1979-1989) έναν αιματηρό πόλεμο, τον οποίο και έχασε. Η παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων σε αυτήν την περιοχή, σίγουρα δεν ήταν κάτι που οι Ρώσοι είδαν με καλό μάτι.

Το 2003, πάλι με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ο στρατός των ΗΠΑ εισέβαλε στο Ιράκ. Το κράτος αυτό συνορεύει με το Ιράν, παραδοσιακό εχθρό των Αμερικανών, το οποίο επίσης βρίσκεται κατά μία έννοια στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Το Ιράκ, μάλιστα, βρέθηκε σε μία ιδιάζουσα θέση. Από την μία πλευρά, βρίσκεται υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ και από την άλλη υπό τον έλεγχο του Ιράν, το οποίο έχει ενισχύσει τη θέση του στην περιοχή.

Σήμερα, μία σχετικά μικρή αμερικανική δύναμη βρίσκεται στην Συρία για να εξουδετερώσει τους τζιχαντιστές του ISIS. Στο ίδιο, όμως, κράτος και για τον ίδιο τυπικά λόγο, διατηρεί ισχυρότερη στρατιωτική παρουσία και η Ρωσία. Κατά γενική ομολογία, ο ρόλος της Μόσχας στην σταθεροποίηση του καθεστώτος Άσαντ ήταν αποφασιστικός, γεγονός που, βεβαίως, μεταφράζεται σε γεωπολιτική επιρροή.

Μήπως η αλλαγή στρατηγικής που εξήγγειλαν οι ΗΠΑ δεν είναι τελικά και τόσο μεγάλη; Μήπως το μόνο αξιοσημείωτο στη δήλωση του Μάτις είναι απλώς η ευθύτητά της; Μήπως ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας δεν ήταν παρά μία ακόμα φάση του νέου Ψυχρού Πολέμου με άλλο όνομα; Η απάντηση είναι θετική. Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος διεξάγεται όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά και στη Συρία και σε άλλα μέτωπα.

Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει πως ο πόλεμος της Δύσης εναντίον των τζιχαντιστών ήταν φαινομενικός. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα ήταν πραγματικός, παρότι και οι Ηνωμένες Πολιτείες και η μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την άνδρωση του ISIS. Είναι αποδεδειγμένο ότι το διευκόλυναν, εάν δεν το βοήθησαν άμεσα να γίνει αυτό που είχε γίνει πριν αρχίσει η φάση της δραστικής συρρίκνωσής του.