Κλίμα έντασης στην Μόσχα μετά την αποχώρηση από τη Χερσώνα

Αντιπαράθεση έχει ξεσπάσει στη Μόσχα, για την απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων από τη Χερσώνα μετά την εκκένωση της πόλης από τους άμαχους. Οι επικρίσεις εστιάζονται για την ώρα στο πρόσωπο του στρατηγού Σουροβίκιν, διοικητή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία. Όπως προκύπτει από άρθρα και αναλύσεις Ρώσων δημοσιογράφων, όμως, η αμφισβήτηση στρέφεται και κατά του Κρεμλίνου.

Ο Σουροβίκιν επικρίνεται για την εγκατάλειψη της Χερσώνας με σχόλια, αλλά και δηλώσεις και χρειάστηκε να σπεύσουν να τον υπερασπιστούν μερικοί από τους πιο στενούς φίλους του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ραμζάν Καντίροφ και ο Γεβγκένι Πριγκόζιν, ιδιοκτήτης ομίλου εταιρειών και εκ των ιδρυτών της παραστρατιωτικής μονάδας Wagner. Ο Πριγκόζιν είναι ένας εκ των έμπιστων συνομιλητών του Πούτιν, ωστόσο η δήλωση που έκανε για τον Σουροβίκιν, μόνον θετική δεν ήταν για τον στρατηγό.

Ο Πριγκόζιν, είπε ότι ο Σουροβίκιν πήρε μία δύσκολη απόφαση. Τόνισε όμως ότι ο ίδιος (την Wagner εννοούσε) και οι μαχητές του «μένουν στη Χερσώνα και ετοιμάζονται για μάχη». Και τούτο, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας, Σεργκέι Σοϊγκού, με δήλωσή του τόνισε ότι ενέκρινε την αποχώρηση από την Χερσώνα, προκειμένου να ανασυνταχθούν οι μονάδες.

Σε πολλά ρωσικά μέσα δημοσιεύονται πληροφορίες περί διεξαγωγής αντάρτικου πόλης από τους μισθοφόρους της Wagner μέσα στη Χερσώνα. Φυσικά, τέτοιες πληροφορίες είναι αδύνατο να διασταυρωθούν και μένει να φανεί στο πεδίο εάν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή πρόκειται για άλλο ένα παιχνίδι πληροφοριών. Σε κάθε περίπτωση, στο εσωτερικό της Ρωσίας λειτουργούν σε αντίστιξη με τις αποφάσεις Σοϊγκού-Σουροβίκιν για την αποχώρηση των τακτικών δυνάμεων.

Την κρισιμότητα της κατάστασης στη Μόσχα, αντικατοπτρίζει το άρθρο του αναλυτή του πρακτορείου RIA Novosti Πιότρ Ακόποφ, που φθάνει στο σημείο να παραλληλίσει τις επικρίσεις που διατυπώνονται κατά του Σουροβίκιν (κατ’ επέκταση του υπουργού Άμυνας Σοϊγκού, αλλά σε τελική ανάλυση και κατά του Πούτιν που ως πρόεδρος είναι και αρχιστράτηγος) με την εμφυλιοπολεμική ατμόσφαιρα της Ρωσίας το 1916. Τότε ο πρωθυπουργός Μπόρις Στούρμερ είχε κατηγορηθεί για μυστικές διαπραγματεύσεις με την Γερμανία για την υπογραφή συμφώνου ειρήνης. Ο Στούρμερ οδηγήθηκε σε παραίτηση, η Ρωσία μπήκε σε πόλεμο και το 1917 ακολούθησε η οκτωβριανή επανάσταση.

Αναφορές στο 1916 και τον Ρασπούτιν

Γράφει μεταξύ άλλων ο Ακόποφ: «Η απόσυρση του στρατού μας από τη Χερσώνα, προς την ανατολική όχθη του Δνείπερου προκάλεσε την αναμενόμενη αντίδραση ενός μέρους της κοινωνίας που βλέπει αυτή την κίνηση με φρίκη, σαν να έχουν τελειώσει όλα. Επαναλαμβάνουν επίσης ορισμένοι, μια από τις πιο διάσημες φράσεις στη ρωσική ιστορία: “Είναι βλακεία ή προδοσία;” Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν πριν από 106 χρόνια, στις 14 Νοεμβρίου 1916, στη συνεδρίαση της Δούμας, από τον ηγέτη του Συνταγματικού Δημοκρατικού Κόμματος, Πάβελ Μιλιούκοφ, για την “επαίσχυντη ειρήνη”, όπως είχε πει, της Ρωσίας με την Γερμανία.

»Ο Μιλιούκοφ, αρχηγός της αντιπολίτευσης κατονόμασε, επικαλούμενος τον γερμανικό Τύπο, ως υπαίτιους τον πρωθυπουργό Στούρμερ και τον Ρασπούτιν. Εκείνη η ομιλία του Μιλιούκοφ απαγορεύτηκε να δημοσιευτεί από τη λογοκρισία, όμως, μερικές ημέρες αργότερα, ο Στούρμερ κατά σύμπτωση αποπέμφθηκε από τον τσάρο και τρεις μήνες μετά δολοφονήθηκε ο Ρασπούτιν, τον Φεβρουάριο 1917.

»Τίποτα από όσα είπε ο Μιλιούκοφ δεν ήταν αλήθεια, ούτε η βασιλική αυλή, ούτε η κυβέρνηση διεξήγαγαν μυστικές διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία. Αλλά τότε ένα σημαντικό μέρος της ανώτερης κοινωνίας πίστευε τον Μιλιούκοφ, ο οποίος μετά την παραίτηση του τσάρου Νικολάου Β’ έγινε υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και προσπάθησε να διεξάγει πόλεμο κατά των Γερμανών. Αλλά ο στρατός χωρίς τον τσάρο, ο οποίος ήταν επίσης ο ανώτατος αρχιστράτηγος, άρχισε να αποσυντίθεται μαζί με ολόκληρη τη χώρα και αντί για νίκη, πήραμε μια επανάσταση, κατόπιν την επαίσχυντη Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ (δηλαδή την απώλεια δυτικών εδαφών, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας) και τον εμφύλιο.

Και υπονοούμενα για προδότες

Ο Απόκοφ καταλήγει στον πρόεδρο Πούτιν υπογραμμίζοντας τα εξής: «Η Ρωσία δεν απειλείται από προδοσία, ο Πούτιν δεν θα κάνει ποτέ “επαίσχυντη ειρήνη” ούτε με την Ουκρανία ούτε με τη Δύση. Στις 24 Φεβρουαρίου, έγινε μια ιστορική επιλογή, ο Ρουβίκωνας διασχίστηκε και η Ρωσία μπορεί μόνο να προχωρήσει. Σκοντάφτει, κάνει λάθη, βρίσκει εμπόδια, αλλά στρατηγικά κινείται μόνο προς τα εμπρός. Η ταχύτητα αυτής της κίνησης μπορεί να είναι διαφορετική κάθε φορά και εξαρτάται από τις προσπάθειές μας, την αντίσταση και την παγκόσμια κατάσταση. Η Ρωσία ανακτά τον εαυτό της, τόσο εδαφικά όσο και πνευματικά και ιδεολογικά. Η παλαιά Ουκρανία δεν υπάρχει πλέον και υπάρχει ήδη μια άλλη Ρωσία στις σελίδες της ρωσικής ιστορίας.

»Η νίκη στην Ουκρανία είναι η μόνη επιλογή για την Ρωσία, ανεξάρτητα από την προσπάθεια και τον χρόνο που απαιτείται για την επίτευξή της. Η νίκη μπορεί να χαθεί όχι από προδοσία στην κορυφή, αλλά από εκείνους που από βλακεία και αδυναμία, ή και εσκεμμένα φωνάζουν  “όλα έχουν χαθεί και ευθύνεται για προδοσία το Κρεμλίνο”, προκειμένου έτσι να προκαλέσουν διχασμό. Σε αυτούς μπορεί πραγματικά να αποδοθεί η ρήση “βλακεία ή προδοσία” του Μιλιούκοφ.

»Δυστυχώς, μεταξύ αυτών που φωνάζουν για να προκαλέσουν πανικό και διχασμό, υπάρχουν και ορισμένοι που δουλεύουν για τον εχθρό. Η ρωσική ιστορία μας δίνει πολλά παραδείγματα για το πώς να διακρίνουμε μεταξύ πραγματικής και φανταστικής προδοσίας και πώς να διακρίνουμε το 1612 από το 1916. Πήραμε αυτά τα μαθήματα». Ας σημειωθεί ότι το 1612 ομάδες Ρώσων πατριωτών επιτέθηκαν κατά των πολωνικών στρατευμάτων κατοχής στη Μόσχα και ανακατέλαβαν το Κρεμλίνο.