Μετάθεση ευθύνης – Ο Αναστασιάδης στα χνάρια του Χριστόφια

Τι Χριστόφιας τι Αναστασιάδης. Συγκλίνουν στην αντιμετώπιση πορισμάτων Ερευνητικών Επιτροπών που δεν είναι βολικά για τις κυβερνήσεις τους. Το πόρισμα για τη φονική έκρηξη στο Μαρί απορρίφθηκε από τον τότε πρόεδρο σχεδόν σε χρόνο ρεκόρ, όσο χρειάστηκε να πάει από το προεδρικό στη Λεμεσό, όπου είχε μεταβεί για να μιλήσει σε ανοικτή συγκέντρωση. Εκεί, λοιπόν, απέρριψε το πόρισμα, επειδή του απέδιδε πολιτικές ευθύνες.

Σε νέα εκδοχή, πιο συντονισμένη επικοινωνιακά, αλλά με τα ίδια χαρακτηριστικά, οι νυν κυβερνώντες επιχείρησαν να τουμπάρουν το πόρισμα για την κατάρρευση του Συνεργατισμού. Και η υπεκφυγή η γνωστή πεπατημένη: Θα μελετηθεί το πόρισμα και θα αναμένουν τα επόμενα βήματα από τον Γενικό Εισαγγελέα για τα περαιτέρω. Ο τελευταίος κάνει καλά τη δουλειά του και δεν χρειάζεται κάποιοι να προσπαθούν να κρυφτούν πίσω τις ποινικές έρευνες, για να αποφύγουν να αναλάβουν τις ευθύνες.

Αν και στο πόρισμα υπάρχουν αναφορές για την προ 2013 περίοδο, είναι σαφές πως το βάρος πέφτει στην τελική φάση, αυτή της κατάρρευσης. Ο Συνεργατισμός δεν έκλεισε για τη διαχείριση που έγινε τα τελευταία έξι χρόνια. Ήταν, όμως, καθοριστικής σημασίας τα κτυπήματα των τελευταίων έξι χρόνων. Έκλεισε σε αυτή τη διακυβέρνηση και όχι σε προηγούμενες αν και οι παθογένειες κληρονομούνταν από πενταετία σε πενταετία.

Είναι σαφές, πως για μια ακόμη φορά αντί να αντιμετωπίζεται η ουσία, που είναι η καταστροφική κατάληξη του Συνεργατισμού, έχει αρχίσει για μια ακόμη φορά κυνήγι μαγισσών για τις ευθύνες. Μπορούν εκείνοι που δαιμονοποίησαν το πόρισμα τότε (Μαρί) να κατηγορούν εκείνους που σήμερα έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το αποτέλεσμα της Ερευνητικής Επιτροπής (Συνεργατισμός); Το κοινό τους σημείο είναι ότι τους θεσμούς τους χρησιμοποιούν μόνο κατά το δοκούν.

Δεν είναι παρέα φίλων το κράτος

Ο Χάρης Γεωργιάδης, ο οποίος δήλωσε πως κρίνεται καθημερινά για την οικονομία, προφανώς ήθελε να πει πως όλα πάνε καλά και ότι περίπου ο Συνεργατισμός ήταν παράπλευρη απώλεια. Η πραγματικότητα είναι άλλη και τη βιώνουν οι πολίτες στην καθημερινότητα τους. Αλλά ακόμη και να υιοθετήσει κανείς τη θεώρηση πως έβγαλε την οικονομία από την κρίση και πως την έχει οδηγήσει σε ανάπτυξη, τι σημαίνει αυτό; Ότι απαλλάσσεται για ό,τι κάνει;

Ο Χάρης Γεωργιάδης θα μπορούσε να αναλάβει την ευθύνη, η οποία του ανήκει και να παραιτηθεί. Η μη παραίτησή του θα είναι ένα ζήτημα που θα το κουβαλά μαζί του και θα το αντιμετωπίζει σε κάθε πολιτικό του βήμα. Ο υπουργός Οικονομικών κρίνεται για τις αποφάσεις του, τις επιλογές του προσώπων και πολιτικών που υιοθετήθηκαν στον Συνεργατισμό. Κρίνεται για το αποτέλεσμα. Γιατί εάν αυτή ήταν η προδιαγεγραμμένη πορεία θα έπρεπε να το είχε πει από την αρχή για να μην φορτώνεται το κράτος το κόστος της διατήρησης του Οργανισμού.

Και ο Πρόεδρος; Κανείς δεν θα του πιστώσει θετικά το γεγονός ότι στήριξε τον συνεργάτη του. Δεν είναι παρέα φίλων το κράτος, ούτε και χωρούν συναισθηματισμοί. Ούτως ή άλλως ευθύνες έχει και ο ίδιος ως Πρόεδρος, που είναι πιο έντονες μετά τη στήριξη του προς τον υπουργό. Αυτή η κοινωνία έχει τους αξιωματούχους που της αξίζει. Όσο δεν υπάρχει αντίδραση, κυριαρχεί η απάθεια, το πολιτικό προσωπικό θα συμπεριφέρεται αλαζονικά και θα ζητά και τα ρέστα. Τα λάθη συγχωρούνται, η αλαζονεία ποτέ.

ΣΗΜ: Ο Γεώργιος Παπανδρέου, σε αγόρευση στη Βουλή το 1949, επισήμανε το εξής: «Δεν είναι ομολογία ενοχής η παραίτησις; Είναι ακριβώς το αντίθετον! Η περίτρομος προσκόλλησις εις την Αρχήν παρέχει την εντύπωσιν ενοχής. Ενώ, αντιθέτως, η άμεσος και αυθόρμητος παραίτησις παρέχει την εντύπωσιν της αυτοπεποιθήσεως».