Μία εξόχως διδακτική ιστορία

του Μένιου Τασιόπουλου  – 

Οι κάθε είδους σχέσεις μεταξύ κρατών ήταν ανέκαθεν πολύ σοβαρή υπόθεση. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για τη σχέση με την υπερδύναμη. Παραδοσιακά, η Ελλάδα προσέγγισε τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες με νοοτροπία “αρχοντοχωριάτη”. Προσωπικές επαφές και μάλιστα συνδεδεμένες με ιδιωτικά συμφέροντα μπήκαν σε πρώτο πλάνο, επηρεάζοντας σε βλαπτικό βαθμό τις διμερείς σχέσεις.

Και βεβαίως οι δίαυλοι πέρασαν κατά κανόνα μέσα από πρόσωπα της ομογένειας, ή μέσα από μεγάλους επιχειρηματίες ή από επαγγελματίες ή ερασιτέχνες λομπίστες. Η περίπτωση του Γιώργου (George) Παπαδόπουλου, γιού του καταξιωμένου πρόεδρου της Παμμακεδονικής στις ΗΠΑ, πολύ εμπρόθεσμα συνδεδεμένου με την προεκλογική εκστρατεία του Ντόναλντ Τράμπ είναι οριακή και εξόχως διδακτική.

Πιεζόμενος από το FBI, Ο κ. Παπαδόπουλος δήλωσε ένοχος για καλλιέργεια σχέσεων και σύναψη έκνομων συμφωνιών με Ρώσους που είχαν σχέσεις με τον κύκλο του Αμερικανού προέδρου. Μάλιστα, εμφανίζεται πρόθυμος να συνεργασθεί με τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες ως μάρτυρας για την αποκάλυψη σχέσεων που έβλαψαν τα αμερικανικά συμφέροντα.

Θα φανεί το επόμενο χρονικό διάστημα εάν ο κ. Παπαδόπουλος θα μετατραπεί στο “εργαλείο”, με το οποίο οι πολλοί αντίπαλοί του προέδρου Τραμπ θα επιχειρήσουν να τον αποκαθηλώσουν. Είναι κοινός τόπος ότι το αμερικανικό κατεστημένο και το βαθύ κράτος επιδιώκουν μία τέτοια εξέλιξη.

Ως Ελληνοαμερικανός του στενού κύκλου του τότε υποψήφιου για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ, ο κ. Παπαδόπουλος είχε επιδιώξει να λειτουργήσει ως σύνδεσμος και καταλύτης για την αναβάθμιση της συμμαχικής σχέσης Αθήνας-Ουάσιγκτον στη νέα εποχή, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη και τη δυναμική στο τρίγωνο Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο. Έχοντας αναπτύξει μία σχέση με τον υπουργό Αμύνης κ. Καμμένο και τον πρόεδρο της Ένωσης Δήμων κ. Πατούλη διεκδικούσε διακριτό ρόλο.

Ευτυχώς, οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις πάτησαν στους επίσημους θεσμικούς διαύλους και όχι σε παράπλευρα κανάλια. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, εάν είχαν βασισθεί στους Ελληνοαμερικανούς που αρχικά είχαν πλαισιώσει τον πρόεδρο Τραμπ, σήμερα θα μιλούσαμε για διπλωματικό Βατερλό.