Μπούμερανγκ το Παλαιστινιακό για τον Ερντογάν

«Ο Τούρκος πρόεδρος εμπορεύεται τον παλαιστινιακό σκοπό. Η Τουρκία έχει σχέσεις με το Ισραήλ περισσότερο από 70 χρόνια και στην πραγματικότητα δεν έχει κάνει τίποτα για τους Παλαιστινίους», ανέφερε σε ανάρτηση του στο twitter Σαουδάραβας πολιτικός ακτιβιστής, με αφορμή τις δηλώσεις του Ερντογάν, ότι θα επανεξετάσει τις σχέσεις της Τουρκίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Μάλιστα, οι χαρακτηρισμοί του Rawaf al- Soain για τον Τούρκο πρόεδρο μπορούν να θεωρηθούν και σχετικά συγκρατημένοι, αν τους συγκρίνουμε με άλλα δημοσιεύματα αραβικών ΜΜΕ που χαρακτηρίζουν τον Τούρκο πρόεδρο «σχιζοφρενή», «δημαγωγό», «υποστηρικτή της τρομοκρατίας» και «ψυχασθενή»! Οι επικριτές του Τούρκου προέδρου επισημαίνουν το προφανές.

Όπως ανέφερε ο Ιορδανός συγγραφέας Noura-al Moteari «πως απειλεί ο Ερντογάν να αποσύρει το πρεσβευτή του από το Άμπου Ντάμπι, λόγω της ιστορικής συμφωνίας που σύναψε το εμιράτο με το Ισραήλ, ενώ η ισραηλινή πρεσβεία είναι ακόμα ενεργή στη Τουρκία;». Ο συγγραφέας σχολίασε ειρωνικά πως η σύμμαχος του Ερντογάν, η οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας «δεν βλέπει πέρα από τη μύτη της»!

Περισσότερο αυστηρός για τους Άραβες ήταν ο Σαουδάραβας ακαδημαϊκός Ahmad-al Farraj που ανέφερε ότι ο Τούρκος πρόεδρος «έχει φτάσει σε πρωτοφανή στάδια υποτίμησης των Αράβων», σημειώνοντας πως «δεν είμαι θυμωμένος με τον Ερντογάν, αλλά με σας τους Άραβες, που έχει κλείσει το μυαλό σας. Πως επιτρέπεται να σας χειραγωγεί;».

Η εργαλειοποίηση του Παλαιστινιακού

Τα αραβικά ΜΜΕ εστιάζουν στην πάγια φιλοδοξία του Ερντογάν να ηγεμονεύσει στον μουσουλμανικό κόσμο, εργαλειοποιώντας (μεταξύ άλλων) το Παλαιστινιακό ζήτημα. Από τα χρόνια της πρωθυπουργίας του, ο Ερντογάν επιχείρησε να γίνει ο “ήρωας” των απανταχού μουσουλμάνων, αξιοποιώντας με μία σειρά (εμφανώς προβοκατόρικων) επεισοδίων την αντιπαράθεση τους με το Ισραήλ.

Χαρακτηριστική ήταν η λεκτική του διαμάχη με τον Σιμόν Πέρες στο Νταβός το 2009 και το αιματηρό επεισόδιο με το τουρκικό πλοιάριο Mavi Marmara, που είχε προσπαθήσει το καλοκαίρι του 2010 να σπάσει τον ισραηλινό αποκλεισμό στη Γάζα. Αυτά τα δύο επεισόδια έκαναν τον Ερντογάν δημοφιλή στο εσωτερικό της Τουρκίας. Όμως δεν ήταν αρκετά για να τον καταστήσουν ηγέτη σύσσωμου του ισλαμικού κόσμου (όπως ο ίδιος επεδίωκε). Αντιθέτως, το Παλαιστινιακό περισσότερο φαίνεται πως γύρισε “μπούμερανγκ” στον Ερντογάν.

Ο ίδιος δεν κατάφερε να εκφράσει ούτε το σύνολο των Παλαιστινίων, καθώς ήταν και είναι σθεναρός υποστηρικτής της Χαμάς, της ισλαμικής οργάνωσης που ελέγχει την Λωρίδα της Γάζας (σε σημείο που διεθνή δημοσιεύματα αναφέρουν πως η Χαμάς σχεδιάζει επιθέσεις στο Ισραήλ, με τη συνδρομή της Τουρκίας). Η Χαμάς, που συγγενεύει με την Μουσουλμανική Αδελφότητα, είχε εμπλακεί σε εμφύλιες συγκρούσεις με την Παλαιστινιακή Αρχή στην Δυτική Όχθη (την διεθνώς αναγνωρισμένη οργάνωση των Παλαιστινίων).

Τελευταία και η Παλαιστινιακή Αρχή αρχίζει να εμφανίζεται υποστηρικτική προς τον Ερντογάν, όμως περισσότερο λόγω της αμέριστης στήριξης που δείχνει ο Τραμπ προς το Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα αραβικά κράτη είναι στο ίδιο μήκος κύματος με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που εξέδωσε μία σκληρή ανακοίνωση για την τελευταία συνάντηση του Ερντογάν με τους «τρομοκράτες» της Χαμάς.

Αντιτουρκικό μέτωπο από τους Άραβες

Τελικώς ο Τούρκος πρόεδρος, αντί να μετατραπεί σε ηγετική φιγούρα στον αραβικό κόσμο, συσπείρωσε τα αραβικά κράτη εναντίον του! Οι σουνιτικές μοναρχίες είναι έτοιμες να υποδεχτούν στους κόλπους τους, ακόμα και το (μέχρι πρότινος) “μαύρο πρόβατο” του αραβικού κόσμου, τον Σύρο πρόεδρο Άσαντ, ως αντίβαρο στους νέο-οθωμανικούς τυχοδιωκτισμούς του Ερντογάν (και την συμμαχία του με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, που αποτελεί “ανάθεμα” για τα περισσότερα αραβικά καθεστώτα).

Είναι χαρακτηριστικό πως η παλαιότερη απόπειρα του Τούρκου προέδρου να διεθνοποιήσει το ζήτημα της (κατεχόμενης από τον ισραηλινό στρατό) Ιερουσαλήμ, απέτυχε παταγωδώς. Το Παλαιστινιακό ζήτημα έχει πάψει προ πολλού να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις στον αραβικό κόσμο, ενώ δεν συγκινεί πλέον τις αραβικές μάζες, όπως τις παλαιότερες δεκαετίες.

Επομένως, αναμένεται να αποτύχει και η όποια προσπάθεια του Ερντογάν, να απομονωθεί το Άμπου Ντάμπι στο εσωτερικό του ισλαμικού κόσμου. Πόσο μάλλον, που μία σειρά από αραβικά κράτη είναι έτοιμα να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, αγνοώντας πλήρως τις τουρκικές αντιδράσεις. Τα αραβικά ΜΜΕ επισημαίνουν πως ο Ερντογάν δεν αντιδρά τόσο γιατί κόπτεται για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, όσο γιατί τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αντιτάσσονται σθεναρά στις «νέο-οθωμανικές» (όπως τα ίδια αποκαλούν) φιλοδοξίες του.