Νερό στο μύλο της Τουρκίας ρίχνει το Ιράν

Οι συνέπειες όλου αυτού του εγχειρήματος: η θανάτωση και η εκτόπιση χιλιάδων πολιτών σε καθεστώς μετανάστευσης, μέρος των οποίων χειμάζουν στη χώρα μας και στην Ευρώπη, καθώς και η σημερινή κατάσταση με την οποία αποτυπώνονται οι χαμένοι και οι κερδισμένοι. Χαμένοι πρέπει να θεωρούνται:

• Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας που έζησαν τη δικτατορία των Χαμάδων, οι οποίοι, αντί να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του λαού τους, έσκαβαν σήραγγες, που έφτασαν σε μήκος κοντά στα 600 χιλιόμετρα, προφανώς για να ρίξουν το Ισραήλ στη θάλασσα, ικανοποιώντας έτσι και την επιθυμία των Μουλάδων του Ιράν αφεντικών τους, αγνοώντας εντελώς τον μετριοπαθή πρόεδρο των Παλαιστινίων Αμπάς, που αγωνίζεται χρόνια τώρα για την ίδρυση του παλαιστινιακού κράτους.
• Ο Λίβανος, στον οποίο το Ιράν εγκατέστησε την τρομοκρατική οργάνωση ΧεΖμπολάχ, για να πολεμά το Ισραήλ για τον ίδιο σκοπό, να το ρίξει μαζί με τους Χαμάδες και τους Χούθι στη θάλασσα.
• Το τυχοδιωκτικό καθεστώς των Μουλάδων στο Ιράν, το οποίο στην προσπάθειά του να ελέγξει όλη την περιοχή, έσκαβε διαχρονικά το λάκκο του, στον οποίο μπορεί να πέσει μέσα και μάλιστα “θεού θέλοντος”, γιατί φαίνεται πως ο λύκος είναι εδώ και ο βοσκός απομονωμένος και από τους συμμάχους του, όπως Πούτιν και Ασία.

Για δεκαετίες, οι ηγέτες του Ιράν έχτιζαν ένα δίκτυο συμμαχικών παραστρατιωτικών οργανώσεων στη Μέση Ανατολή, που μοιράζονταν το μίσος για το Ισραήλ και την Αμερική, με στόχο την περιφερειακή επιρροή και την προστασία του καθεστώτος. Ωστόσο, καθώς το θεοκρατικό καθεστώς παλεύει πλέον για την ίδια του την επιβίωση, οι σύμμαχοί του απουσιάζουν από τη δράση. Κερδισμένοι βγαίνουν:

• Το Ισραήλ που οι δυνάμεις του Ιράν το είχαν για εξαφάνιση, με βάση τις μέχρι τώρα εξελίξεις.
• Η Τουρκία, η οποία αύξησε, προς ώρας, όπως και το Ιράν με την πτώση του Ιράκ, σημαντικά την επιρροή της στη Συρία και ευρύτερα σε όλη την περιοχή των μουσουλμάνων, που θα την βλέπουν στο εξής ως σωτήρα τους και τη μόνη εναπομείνασα “δική” τους δύναμη, που θα τους απαλλάξει από την παρουσία του Ισραήλ.

Όπως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις, η πολιτική της στο παλαιστινιακό της έχει αποφέρει πολλά αγαθά και αυτή η πολιτική θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, ιδιαίτερα τώρα που το Ιράν φαίνεται να βγαίνει από τη μέση, με στόχο την ανακήρυξή της ως του μοναδικού προστάτη του Ισλάμ.

Η στάση της Τουρκίας

Βέβαια, η επιρροή της αυξάνεται και στις χώρες της Δύσης, η οποία ενώ είναι στα χαρτιά σύμμαχος της Δύσης, στην πράξη είναι συνεχώς εκτός της Δυτικής γραμμής, από την περίοδο της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης και βρίσκεται σταθερά στο δρόμο του επεκτατισμού, με στόχο την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εξ’ ου και η προώθηση της πολιτικής της Γαλάζιας Πατρίδας. Η Δύση ζητωκραυγάζει υπέρ της με αποτέλεσμα να αυξάνεται η δυναμική της πολιτικής του επεκτατισμού, αγνοώντας την παροιμία: Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά της. Με αυτή την πολιτική της η Δύση θα το βρει μπροστά της, όταν η προφητεία του Ερντογάν, “σε λίγα χρόνια οι μουσουλμάνοι στη Γερμανία, και όχι μόνον, θα φτάσουν τα 70 εκατομμύρια”, θα υλοποιηθεί.

O Τούρκος πρόεδρος δικαιολογεί τη στάση της Τεχεράνης ως ένα πολύ φυσικό, θεμιτό και νόμιμο δικαίωμα αυτοάμυνας απέναντι στην κρατική τρομοκρατία του Ισραήλ, όπως είπε πρόσφατα σε σημαντική ομιλία του στην ΚΟ του κόμματός του. Το Ιράν, είπε, δέχτηκε ανοιχτή επίθεση από μια χώρα που δεν αναγνωρίζει ούτε τον νόμο, ούτε και τους κανόνες. Είναι μια χώρα που δεν έχει αρχές, κακομαθημένη και παραχαϊδεμένη. Εδώ ισχύει το ρητό: Είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα! Επιπλέον, τόνισε ότι αυτές οι επιθέσεις έγιναν, ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Η Τουρκία κλαίει και οδύρεται δημοσίως, ενώ στην πραγματικότητα τρίβει τα χέρια της από χαρά για τις εξελίξεις και δικαιολογημένα, γιατί το Ιράν ρίχνει νερό στο μύλο της Τουρκίας. Η Ευρώπη της φυλάει τα πόδια, με αποτέλεσμα οι προοπτικές της Γαλάζιας Πατρίδας και η αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας της να αναδύονται στον ορίζοντα. Με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια κι αν προσθέσεις και το φαφλατά Τραμπ, γίνονται τέσσερα τα τρυγόνια! Γιατί να μην χαίρεται, δεν το λες και άσχημο αποτέλεσμα.

Η Ελλάδα πρέπει να συνέλθει αρχίζοντας από το πολιτικό διχαστικό σκηνικό, γιατί οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες. Θα τα καταφέρει; Ίδωμεν.