Νερό στο… ρακί του θα υποχρεωθεί να βάλει ο Ερντογάν

Ο Ταγίπ Ερντογάν, αφού ορκίστηκε στο μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ (του οποίου κατήργησε το κοσμικό κράτος) σχημάτισε νέα κυβέρνηση, αφήνοντας εν ουσία τα ίδια πρόσωπα με την προηγουμένη, αλλάζοντας απλώς το περιτύλιγμα. Απομάκρυνε μερικούς εξοφλημένους από την πολλή ρητορεία όπως τον Τσαβούσογλου και μετέθεσε τον Χακάν Φιντάν από την ΜΙΤ (τουρκική ΚΥΠ) στο υπουργείο Εξωτερικών για ν’ αντιμετωπίσει τον ιδικό μας Νίκο Δένδια πιο αποτελεσματικά.

Τέλος προσέλαβε εκ νέου τον “μάγο της οικονομίας” Μεχμέτ Σιμσέκ που είχε απολύσει προ ετών για να εφαρμόσει την προσωπική οικονομική πολιτική, που αντιστοιχεί με την θεραπεία του καρκίνου διά του νερού… του Καματερού (πρώην αρχισυντάκτου απογευματινής εφημερίδος των Αθηνών). Σκέψεις υπάρχουν η νέα ηγεσία της Τουρκικής Κεντρικής Τράπεζας να είναι γένους θηλυκού, καθώς εξετάζεται ο διορισμός της Χαφιζέ Γκαγιέ Ερκάν, γνωστής από την θητεία της στην Goldman Sachs.

Υπουργό… πολέμου διόρισε τον στρατηγό Γιασάρ Γκιουλέρ, τέως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου που δεν είχε συμμετάσχει στο αποτυχόν γκιουλενικό πραξικόπημα το 2016 – μάλιστα είχε συλληφθεί από τους στασιαστές – αλλ’ η πιο σημαντική αλλαγή ήταν η παράταση της θητείας των αξιωματικών του τουρκικού στρατού από τα 67 στα 72 έτη –  μέχρις ότου αποκτήσουν εμπειρία οι νεότεροι που δεν τους πολυεμπιστεύεται.

Έως εδώ ουδέν το μη αναμενόμενο. Έμπλεος χαράς ο Ερντογάν, που διασώθηκε από το νέο “πραξικόπημα” (της αντιπολιτεύσεως, που συσπειρώθηκε για να τον ανατρέψει) θα εφαρμόσει την “Ενός Ανδρός Αρχή” για να προστατευθεί απ’ εχθρούς και “φίλους”, με πρώτο των οποίων, τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν (όταν δεν χάνει την ισορροπία του!).

Θα βάλει νερό στο… ρακί του

Την πολιτική των παζαριών και εκβιασμών, ο Ερντογάν δεν πρόκειται να εγκαταλείψει. Εν τούτοις, υπό τις μεταβληθείσες συνθήκες βάζει νερό στο… ρακί του. Εσωτερικά, ο τουρκικός λαός είναι διχασμένος. Ο σεισμός απεκάλυψε την σαθρότητα της μεγαλαυχίας του. Η τουρκική διανόηση (καθηγητές πανεπιστημίων, φοιτητές, δημοσιογράφοι, ποιητές και συγγραφείς) τον αποστρέφονται. Η τουρκική νεολαία μεταναστεύει στην Δύση κι οι οικονομικοί παράγοντες ανησυχούν με τον ανυποχώρητο πληθωρισμό που προκάλεσε με την ετερόδοξη πολιτική του.

Εξωτερικώς ο Ερντογάν, με την “πολυδιάστατη πολιτική” του (λέγε με Ανδρέας Παπανδρέου) έκαμε την Τουρκία περισσότερο απομονωμένη διεθνώς κι από την εποχή του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ. Μπορεί η χώρα να μην θεωρείται ως άλλοτε ο “μεγάλος ασθενής”, αλλά πλην της Γερμανίας κι Ολλανδίας, στερείται πραγματικών φίλων και θαυμαστών. Ακόμη κι αυτές οι φιλότουρκες εκ παραδόσεως, έχουν αμφιβολίες για την αξιοπιστία του Ερντογάν. Μερικές αραβικές χώρες ακόμη τον εμπιστεύονται, αλλά κι αυτών τα “δοσίματα” εξαντλούνται. Η λυκοφιλία με τον Πούτιν δεν είναι βιώσιμος. Ρωσία και Τουρκία έχουν αντίθετα συμφέροντα.

Εν τούτοις, ο μέγας πονοκέφαλος του Ερντογάν είναι η Αμερική, που δεν τον έχει πλέον ανάγκη και τον υποπτεύεται ως σύμμαχο της Κίνας και φίλο των Ιρανών. Οι Πέρσες Αγιατολάχ σιίτες τον “παίζουν”, αν και σουνίτης. Η Αλεξανδρούπολη έχει ακυρώσει το μονοπώλιο των Στενών και η τιμή του πετρελαίου διεθνώς πέφτει. Η διαιρεμένη Ευρώπη δεν ξέρει πώς να τον αντιμετωπίσει, αλλά εισδοχή της Τουρκίας “γιόκ”! Τελεία και παύλα!

Με την Ελλάδα ακόμη σε προεκλογική περίοδο, είναι κάπως πρόωρο να εξαχθούν συμπεράσματα. Πάντα υπάρχουν οι οπαδοί μιας “νέας Πρέσπας” στο Αιγαίο, αν και προς το παρόν, έχουν λουφάξει. Τα 15 σύγχρονα ελληνικά Rafale (εύγε Μακρόν και Κυριάκε), η απαξίωση των 270 τουρκικών F-16 που για να εκσυχρονισtούν χρειάζονται χρόνο και “κωλοτούμπα” (διεθνής όρος) με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, έχουν μεταβάλλει την ισορροπία αεροπορικής ισχύος από Αιγαίου μέχρις Καστελλορίζου.

Η Κύπρος δεν είναι πιά του χεριού του. Η εκεί παρουσία της Γαλλίας είναι αισθητή. Ο Ερντογάν το ξέρει. Γι’ αυτόν είναι πλήγμα, αλλά για τον νέο Έλληνα πρωθυπουργό ευκαιρία: Να μην ενδώσει σε πονηρές εισηγήσεις και εκβιασμούς και να κερδίσει χρόνο, έως ότου η ExxonMobil επιβεβαιώσει ότι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην δυτική Ελλάδα επαρκούν για να απεξαρτήσουν την Ευρώπη από την ενεργειακή αγκαλιά της “αρκούδας”, στην οποία την είχε ρίξει η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, χαϊδευτικώς… “Μούτι”, πρώην στέλεχος της κομμουνιστικής κυβερνήσεως Χόνεκερ της Ανατολικής Γερμανίας. Μετά έχει ο Θεός της Ελλάδος…