Ο Μπάιντεν ναρκοθέτησε την επιδίωξη Τραμπ για ειρήνη στην Ουκρανία

Πώς αλλιώς να εξηγήσεις την κατάσταση, όπου η Ρωσία καταλαμβάνει συνεχώς εδάφη, καθώς και με τις τελευταίες κινήσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν, που φαίνεται ότι οι ΗΠΑ και φυσικά η Ευρώπη μαζί, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν και να δεχθούν την πραγματικότητα στο πεδίο: Δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι η συλλογική Δύση έχασε αυτόν τον πόλεμο.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν, επιχειρώντας να δυσκολέψει τον εκλεγέντα πρόεδρο Τραμπ στις επιδιώξεις που έχει επανειλημμένα δηλώσει για τερματισμό του πολέμου – και να παρατείνει τη σύγκρουση – προσπαθεί έτσι (ξανά) να νικήσει τη Ρωσία, στοχεύοντας την με οικονομικές κυρώσεις της τελευταίας στιγμής. Δηλαδή ξανά το ίδιο αποτυχημένο μοτίβο, στην περικοπή των πωλήσεων ρωσικών πόρων. Το ότι τρίτα μέρη – οι αγοραστές που χρειάζονται αυτά τα προϊόντα και είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ – θα πληγωθούν επίσης από αυτά τα μέτρα, δεν ενδιαφέρει την ηγεσία των ΗΠΑ, όμως γενικά προκαλεί ανησυχία και οικονομικές βλάβες στους Ευρωπαίους συμμάχους της, ως ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό.

Το νέο κύμα μέτρων ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου, με τον αποκλεισμό του τελευταίου ενεργειακού αγωγού που μετέφερε φυσικό αέριο μέσω Ουκρανίας από τη Ρωσία, προς την Ευρώπη: Υποχείριος και εντολοδόχος των ΗΠΑ ο πρόεδρος Ζελένσκι δήλωσε ότι η Ρωσία δεν μπορεί πλέον να «κερδίζει δισεκατομμύρια από το αίμα μας… Η Ρωσία χάνει αγορές και θα υποστεί οικονομικές απώλειες». Μόνο που και η Ουκρανία θα χάνει 640 εκατομμύρια δολάρια ενοίκιο ετησίως. Όμως, θεωρεί ότι η Ευρώπη θα αναπληρώσει και το ποσό αυτό, όπως έχουν κάνει μέχρι τώρα.

Γενικά η συλλογική Δύση (ΗΠΑ, ΕΕ και συμμαχικά κράτη) έχει διαθέσει μέχρι τώρα το ποσό των 330 δισεκατομμυρίων στην Ουκρανία. Ο δεν Βρετανός πρωθυπουργός, η χώρα του οποίου δηλώνει ότι φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ από την στιγμή που οι τελευταίες αλλάξουν πολιτική στο Ουκρανικό, υπέγραψε συμφωνία διαρκείας 100 ετών με την Ουκρανία, με τον πρωθυπουργό Στάρμερ να ανακοινώσει και την αποστολή ενός συστήματος αεράμυνας στο Κίεβο. Την ίδια στιγμή, η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Αυστρία θα πρέπει τώρα να πληρώσουν σημαντικά υψηλότερες τιμές για το φυσικό αέριο και λογικό είναι να αντιδρούν και να απειλούν με βέτο σε κάθε βοήθεια προς την Ουκρανία.

Τί προβλέπουν οι κυρώσεις

Οι κυρώσεις που επέβαλλαν οι ΗΠΑ, θα καλύψουν δύο μεγάλους Ρώσους παραγωγούς και εξαγωγείς πετρελαίου, την Gazprom Neft και την Surgutneftegas, που εμπλέκονται και οι δύο στην εξαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου και στις προσπάθειες επέκτασης του ρωσικού ενεργειακού τομέα στην Αρκτική. Εκτιμούν ότι θα διακόψουν έτσι τη ροή εσόδων της Μόσχας, ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων το μήνα, ασκώντας νέα πίεση κατά του Πούτιν, αδιαφορώντας όμως για τις οικονομικές συνέπειες των ευρωπαϊκών κρατών.  Προτεραιότητα έχει η Ουκρανία και όχι η Ευρώπη και οι λαοί της.

Επιπρόσθετα, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα αποκλείσει επίσης «δύο έργα ενεργού υγροποιημένου φυσικού αερίου, ένα μεγάλο ρωσικό έργο πετρελαίου, καθώς οντότητες τρίτων χωρών που υποστηρίζουν τις εξαγωγές ενέργειας της Ρωσίας», από την πρόσβαση στο αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Θα προσθέσει πολλούς παρόχους υπηρεσιών πετρελαιοπηγών με έδρα τη Ρωσία και ανώτερους αξιωματούχους της State Atomic Energy Corporation Rosatom στον κατάλογο των «καθορισμένων οντοτήτων» που έχουν απαγορευτεί από τις ΗΠΑ. Ένας κυβερνητικός αξιωματούχος, είπε ότι οι νέες κυρώσεις θα στοχεύουν 183 πλοία, που θεωρείται ότι αποτελούν μέρος του «σκιώδους στόλου» της Μόσχας, καθώς και «δεκάδες» εμπόρους πετρελαίου και υπηρεσίες κοιτασμάτων πετρελαίου με έδρα τη Ρωσία.

Πυραυλικές επιθέσεις Ουκρανίας και Ρωσίας

Στις 11 Ιανουαρίου του 2025, σε μια προσπάθεια να διακόψει πλήρως την παροχή φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκές χώρες, το καθεστώς του Κιέβου εξαπέλυσε επίθεση με εννέα drones (UAV) σταθερής πτέρυγας στο σταθμό συμπίεσης Russkaya κοντά στο Gay-Kodzor (περιοχή Κρασνοντάρ), ο οποίος εξασφαλίζει την παροχή αερίου μέσω του αγωγού TurkStream.

Ευτυχώς για την Ευρώπη, οι μονάδες αεράμυνας κατέρριψαν όλα τα UAV, διαφορετικά θα είχαμε δράματα. Υπόψη ότι αυτός είναι ο ένας εκ των δύο εναπομεινάντων αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου, ο άλλος είναι ο ΤΑΡ (Trans Anatolian Pipeline), που φέρνει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν και περνά και από την Ελλάδα. Την επίθεση στον TurkStream, ακολούθησε δύο ημέρες αργότερα άλλη μια μεγάλης κλίμακας επίθεση στη ρωσική πετρελαϊκή υποδομή.

Η Ουκρανία έπληξε αρκετούς στόχους βαθιά μέσα στη Ρωσία, την πιο μαζική επίθεσή της στον πόλεμο μέχρι στιγμής. Οι επιδρομές στη συνοριακή περιοχή του Μπριάνσκ προκάλεσαν εκρήξεις σε διυλιστήριο, αποθήκες πυρομαχικών και ένα εργοστάσιο χημικών που λέγεται ότι παράγει πυρίτιδα και εκρηκτικά, δήλωσε στο BBC μια ουκρανική πηγή ασφαλείας. Αλλά το Κίεβο χτύπησε επίσης πολύ βαθύτερα στη χώρα, με το Γενικό Επιτελείο να ισχυρίζεται ότι έχει πλήξει στόχους έως και 1.100 χιλιόμετρα (700 μίλια) από τα σύνορα. Στη δυτική περιοχή του Σαράτοφ, αξιωματούχοι ανέφεραν μια «μαζική» επίθεση με drone.

Η Ρωσία είπε ότι κατέρριψε πυραύλους Atacms και πυραύλους κρουζ Storm Shadow της επίθεσης αυτής. Και υποσχέθηκε απάντηση: Η απάντηση από την Ρωσία ήλθε, με μπαράζ από drones και πυραύλους, που έπληξαν τις υποδομές ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου της Ουκρανίας. Ο κύριος στόχος ήταν η μεγαλύτερη εγκατάσταση αποθήκευσης φυσικού αερίου της Ευρώπης κοντά στο Lviv στη δυτική Ουκρανία, που θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στους κατοίκους, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο του χειμώνα.

Η δε Ρωσία επισήμως δεν άφησε καμία αμφιβολία για το ποιος είναι ο υπεύθυνος: Ο υπουργός Εξωτερικών  Σεργκέι Λαβρόφ υποστήριξε σε συνέντευξη Τύπου, ότι η Ουάσιγκτον ενθαρρύνει «τρομοκρατικές» επιθέσεις στην ενεργειακή υποδομή της χώρας του και ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν σχέδια να στοχεύσουν τον TurkStream.

Γιατί τώρα;

Στο ερώτημα γιατί τώρα, πραγματικά είναι ασύλληπτα αυτά που συμβαίνουν στις ΗΠΑ. Συνήθως, ο απερχόμενος πρόεδρος συνεργάζεται με τον εκλεγέντα και ιδιαίτερα τα επιτελεία των. Εδώ διαπιστώνεται μια μοναδική περίπτωση, όπου ο απερχόμενος πρόεδρος λαμβάνει μέτρα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή της προεδρίας του, που θα αποτελέσουν σοβαρά εμπόδια στην άσκηση της πολιτικής του νέου προέδρου.

Τα μέτρα που λαμβάνονται με εμμονική, προκλητική και τιμωρητική διάθεση δεν αφορούν μόνο τις ΗΠΑ, αλλά προκαλούν βλάβες και οικονομικές ζημίες σε φιλικές και συμμαχικές χώρες, καταστρέφοντας τις οικονομίες των και τις ζωές των πολιτών των χωρών αυτών. Η επερχόμενη αύξηση των τιμών που θα προκληθεί από αυτές τις κυρώσεις θα εξηγηθεί ως αποτυχία του προέδρου Τραμπ.

Η Ουκρανία δεν έχει πολλά να κερδίσει από τη διεξαγωγή ενός πολέμου υποδομών εναντίον της Ρωσίας. Αλλά ο Ζελένσκι, καθώς και το “κόμμα πολέμου” των ΗΠΑ εξακολουθούν να ελπίζουν να επωφεληθούν από αυτό. Εκτός από την καθαρά στρατιωτική πτυχή, αυτά τα χτυπήματα έχουν επίσης μια πολιτική πτυχή. Και βρίσκονται περίπου στο ίδιο επίπεδο με το να επιτρέπονται οι δυτικές επιθέσεις όπλων μεγάλου βεληνεκούς στη Ρωσική Ομοσπονδία, με τις δολοφονίες Ρώσων στρατιωτικών και στελεχών του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος, με την πολιτική του Ζελένσκι εναντίον του Πούτιν και την  υπόσχεσή του να «εκδικηθεί» τη Ρωσία, ακόμη και μετά το τέλος των εχθροπραξιών.

Εκτιμήσεις για το Ουκρανικό

Όλα αυτά, κυρώσεις, κτυπήματα Ουκρανίας σε υποδομές στην Ρωσία, καμιά συνομιλία της Δύσης με την Μόσχα, φαίνεται ότι τελικά εργάζονται για να ενισχύσουν τη θέση του ρωσικού “πολεμικού κόμματος”, αντίστοιχο του δυτικού, το οποίο δηλώνει ότι «δεν υπάρχει τίποτα για διαπραγμάτευση με την Ουκρανία, πρόκειται για ένα τρομοκρατικό κράτος που θα αποτελεί πάντα απειλή για τη Ρωσία, και ως εκ τούτου πρέπει να καταστραφεί. Δεν υπάρχει επίσης τίποτα για διαπραγμάτευση με τη Δύση». Στόχος τέτοιων δηλώσεων και ενεργειών είναι να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα ο Πούτιν να βρει μια κοινή γλώσσα με τον Τραμπ σε συμβιβαστική βάση, προκειμένου να τερματιστεί ο πόλεμος στην πρώτη γραμμή στο εγγύς μέλλον.

Η συνέχιση των επιθέσεων που υποκινούν το ρωσικό κοινό κατά της Ουκρανίας είναι μια πρόσθετη μέθοδος για να καταστεί μια ειρηνευτική συμφωνία πιο απίθανη. Ο πρωταρχικός στόχος του καθεστώτος Ζελένσκι και της κυβέρνησης Μπάιντεν είναι να αποτρέψουν μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, όπως διακηρύσσει – αρχίζοντας ήδη τις προσπάθειες ο πρόεδρος Τραμπ. Ο πόλεμος θα επιτρέψει ώστε η ροή χρημάτων να συνεχίσει να ρέει στην Ουκρανία του καθεστώτος Ζελένσκι.

Όσο δε οι προμήθειες ρωσικού φυσικού αερίου θα μειώνονται στις στις ευρωπαϊκές αγορές, οι ΗΠΑ θα επωφεληθούν από αυτό με το αζημίωτο. Έτσι η βιομηχανία της Ευρώπης θα παραπαίει, οι λαοί της θα υποφέρουν, κοινωνικές αναταραχές θα ξεσπάσουν, ενώ το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ θα κερδίζει. Όμως φαίνεται ότι οι εξελίξεις θα είναι διαφορετικές. Ο Τραμπ, παρά την ναρκοθέτηση της εξαγγελθείσας πολιτικής του από την διακυβέρνηση Μπάιντεν, εκτιμάται ότι θα επιτύχει των σκοπών και επιδιώξεων, δίδοντας ελπίδα στην ειρήνη και όχι στον πόλεμο.

Και τα “σκυλιά του πολέμου” σε ΗΠΑ και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, θα εξοβελιστούν εκεί που τους αξίζει: Στον σκουπιδοτενεκέ της πολιτικής ιστορίας και όπου απαιτείται στην δικαιοσύνη για τιμωρία και παραδειγματισμό των επομένων κυβερνήσεων. Όπως για παράδειγμα στην Ουκρανία, όπου δημιουργείται ένα κλίμα οργής από τους ουκρανούς πολίτες και πολλοί πολιτικοί, ελεύθεροι δημοσιογράφοι και ο πρώην πρόεδρος Ποροσένκο, υπόσχονται «κρεμάλες» για τον Ζελένσκι και τον στρατηγό Σίιρσκι, Αρχηγό Επιτελείου, χαρακτηρίζοντας τον πρώτο διεφθαρμένο και τον δεύτερο ανίκανο και τους δύο μαζί καταστροφείς της Ουκρανίας…