Ο ιός προσβάλει τις δυτικές αξίες – Αμερικανική πειρατεία και γερμανική ιδιοτέλεια

Η κλιμάκωση της πανδημίας του κορονοϊού δεν πλήττει μόνο θανάσιμα μεγαλουπόλεις σαν την Νέα Υόρκη και δεν δοκιμάζει μόνο τις δυτικές αξίες όλων των τελευταίων δεκαετιών. Βλέπουμε πως πλέον μετατρέπει το εμπόριο ιατρικού εξοπλισμού σε έναν, ιδιότυπο, “ιατρικό” παγκόσμιο πόλεμο. Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών δεν χαρίστηκε καθόλου στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις οποίες κατηγόρησε για «σύγχρονου τύπου πειρατεία».

Ο Αντρέας Γκάιζελ αναφέρονταν στις χιλιάδες χειρουργικές μάσκες που κατάσχεσαν οι αμερικανικές αρχές στην Μπανγκόνγκ, τις οποίες είχε προπληρώσει το Βερολίνο! Είχε προηγηθεί η οργισμένη αντίδραση της γερμανικής κυβέρνησης στις παρασκηνιακές προσπάθειες της Ουάσιγκτον, να εξαγοράσει από την γερμανική εταιρία CureVac τα δικαιώματα του εμβολίου κατά του κορονοϊού.

Προηγουμένως οι αμερικανογερμανικές σχέσεις είχαν δοκιμαστεί για ζητήματα, όπως την χρηματοδότηση των αμυντικών δαπανών του ΝΑΤΟ, ή τον γερμανορωσικό αγωγό Nord Stream. Όμως έμοιαζε απολύτως αδιανόητο πως θα έρχονταν μία μέρα, που η πλανητική υπερδύναμη και η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης, θα αντάλλασσαν σωρεία προσβολών για μερικές χιλιάδες χειρουργικές μάσκες!

Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών μίλησε για «πρακτικές Άγριας Δύσης» και δεν έχει άδικο. Ο πρόεδρος Τραμπ, μετά την αρχική του ολιγωρία, φαίνεται διατεθειμένος να κάνει οτιδήποτε για να περιορίσει την θνησιμότητα του κορονοϊού στις ΗΠΑ, που ήδη προκαλεί εκατόμβες θυμάτων. Ο Τραμπ έχει δείξει πως μπορεί να περιφρονήσει κάθε έννοια εμπορικού δικαίου και διπλωματικού πρωτοκόλλου, πόσο μάλλον όταν πλέον διακυβεύονται ζωές Αμερικανών πολιτών.

Η υποκρισία των Γερμανών

Όμως οι τελευταίοι που δικαιούνται να ομιλούν είναι οι Γερμανοί. Διότι η απάντηση τους στην απόγνωση της Ιταλίας και της Ισπανίας, όπου ο κορονοϊός κυριολεκτικά θερίζει, ήταν να παραπέμψουν τις δύο ευρωπαϊκές χώρες στην υπογραφή ενός “υγειονομικού” μνημονίου. Το Βερολίνο ξεκαθάρισε πως θεωρεί ως «συζήτηση φάντασμα» τις αιτιάσεις των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου για ευρωομόλογα, παραπέμποντας στις γνωστές καταστροφικές, οικονομικές συνταγές του πρόσφατου παρελθόντος.

Η γερμανική στάση είναι ακριβώς η αντίστοιχη που είδαμε στην οικονομική κρίση των προηγούμενων ετών, αν και υπάρχει μία σημαντική διαφορά. Διότι, ακόμα και αν αναγνωρίσουμε πως τα επιχειρήματα της Γερμανίας περί «άσωτου» και «διεφθαρμένου» ευρωπαϊκού Νότου είχαν το 2010 μία βάση, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία που σήμερα εμφανίζεται διατεθειμένη να εγκαταλείψει στην τύχη τους, ανήμπορους και άρρωστους ανθρώπους.

Πόσο μάλλον που η γερμανική κυβέρνηση “θέλει και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο”. Διότι, από την μία ψηφίζει πακέτο ενίσχυσης πολλών δισ. για την γερμανική οικονομία, όμως από την άλλη προτείνει συνταγές οικονομικής λιτότητας για τις χώρες του Νότου. Εξάλλου η πρώτη δυτική χώρα που απαγόρευσε τις εξαγωγές ιατρικού εξοπλισμού με το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης, δεν ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά η Γερμανία.

Η παρακμή της Δύσης

Για πρώτη φορά μία παγκόσμια κρίση που έχει πολεμικά χαρακτηριστικά δεν θα λήξει με την ηθική υπεροχή της Δύσης, όπως συνέβη για παράδειγμα με τον Ψυχρό Πόλεμο. Ακόμα και οι πολεμικές επεμβάσεις που ακολούθησαν στο Ιράκ ή την Σερβία, ασχέτως των όποιων γεωπολιτικών κινήτρων τους, εμφανίστηκαν ως επεμβάσεις υπέρ των δυτικών αξιών. Ποιες δυτικές αξίες άραγε υπερασπίζεται η “πειρατική” συμπεριφορά των ΗΠΑ και η ανάλγητη στάση της Γερμανίας, που εγκαταλείπει τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου στην τύχη τους;

Ειδικά στην Ιταλία, υπάρχει πάνδημη λαϊκή οργή για την συμπεριφορά της ΕΕ και της Γερμανίας, την οποία είναι αναγκασμένος να υπολογίσει ο μετριοπαθής πρωθυπουργός της χώρας Τζουσέπε Κόντε. Το μόνο όμως που φαίνεται να έχει στον νου της η Μέρκελ είναι να ψαλιδίσει τα ποσοστά του ακροδεξιού κόμματος “Εναλλακτική για την Γερμανία”, κάτι που οι νέες δημοσκοπήσεις δείχνουν να το καταφέρνει. Παρά την σφοδρή κριτική μέρους του γερμανικού τύπου, η πλειοψηφία των Γερμανών εγκρίνουν τους χειρισμούς της Γερμανίδας καγκελαρίου.

Η Μέρκελ φαίνεται πως βρήκε μία καλή ευκαιρία για να ξαναγίνει η αγαπημένη “Mutti” των Γερμανών, δυστυχώς για ακόμα μία φορά, εις βάρος του ευρωπαϊκού Νότου. Σίγουρα δεν είναι όμως η στάση που θα περιμέναμε από την «ηγέτιδα του ελεύθερου κόσμου», όπως, ατύπως, είχε χρίσει ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα τη Γερμανίδα καγκελάριο.

Η συμπεριφορά της Μέρκελ, του Τραμπ, αλλά και των άλλων Ευρωπαίων ηγετών, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον πολιτικό τυχοδιώκτη Μπόρις Τζόνσον, συνιστούν αυτό που περιέγραφε το 1918 ο Όσβαλντ Σπένγκλερ, ως την “παρακμή της Δύσης”. Το ερώτημα είναι τι θα καλύψει το κενό της παραλυτικής απουσίας, σύσσωμης της ηγεσίας του δυτικού κόσμου, όταν ο ιός καταπολεμηθεί. Φυσικά όλα αυτά ουδόλως φαίνεται να απασχολούν την Μέρκελ, εξ’ου και η αφωνία της στις δικτατορικές εξουσίες που προσφάτως απέκτησε ο Ούγγρος πρωθυπουργός Ορμπάν.