Ο John le Carrè και το παρασκήνιο ενός πολέμου

To 2019 ο Βρετανός συγγραφέας John le Carrè κυκλοφόρησε ένα κατασκοπευτικό θρίλερ βραδείας καύσεως το «Agent running in the field» που κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τον τίτλο «Ένας έντιμος άνθρωπος» (εκδ. BELL). Εκεί προς το τέλος του βιβλίου που αρχίζουν οι αποκαλύψεις γράφει για τον σχεδιασμό μιας αγγλο-αμερικανικής μυστικής επιχείρησης που θα είχε διπλό στόχο: να υπονομεύσει τους κοινωνικούς δημοκρατικούς θεσμούς της ΕΕ και να διαλύσει τις διεθνείς εμπορικές τους συμφωνίες!

Να θυμίσουμε ότι ο ίδιος διετέλεσε αξιωματούχος της ΜΙ-5, αναλαμβάνοντας αποστολές παρακολούθησης και στη δεκαετία του 1960 μετατέθηκε στην πρεσβεία της Βόννης, αναλαμβάνοντας καθήκοντα β΄ γραμματέως και στη συνέχεια στο Αμβούργο. Να θυμίσουμε επίσης ότι πολλές ιστορίες από τα βιβλία του κρίθηκαν ως προφητικές, ότι τάχθηκε δυναμικά κατά του Brexit και ότι ένα χρόνο πριν αποδημήσει πλήρης ημερών ζήτησε και έλαβε την ιρλανδική υπηκοότητα.

Γράφει λοιπόν στο εν λόγω βιβλίο το σχέδιο: «Στη μετά- Brexit εποχή η Βρετανία θα χρειαστεί διευρυμένες εμπορικές σχέσεις με την Αμερική. Η Αμερική θα καλύψει τις ανάγκες της Βρετανίας, αλλά υπό όρους. Ένας απ’  αυτούς θα είναι μια κοινή μυστική επιχείρηση επηρεασμού με διάφορους τρόπους –η δωροδοκία και ο εκβιασμός δεν αποκλείονται- αξιωματούχων, βουλευτών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης από το χώρο του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Επίσης διάδοση ψευδών ειδήσεων σε ευρεία κλίμακα, προκειμένου να ενταθούν οι ήδη υπάρχουσες διαφορές μεταξύ των κρατών μελών της Ένωσης». Τώρα τι σχέση έχει ο John le Carrè με την τρέχουσα πραγματικότητα είναι δύσκολο να πει κανείς χωρίς να διακινδυνεύσει να χαρακτηρισθεί “συνομωσιολόγος”.

Η συναστρία των μυστικών σχεδίων

Είναι προφανές ότι ο le Carrè δεν ήξερε τίποτε για το σκάνδαλο QuatarGate που ταρακούνησε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήξερε όμως ότι στις δυτικές χώρες από τις ΗΠΑ έως στην Ελλάδα των υποκλοπών υπάρχουν -πέρα από τους κατασκόπους και τους επαγγελματίες εγκληματίες- και εμπλεκόμενοι αξιωματούχοι και άνθρωποι των μυστικών υπηρεσιών που αναλαμβάνουν το ρίσκο των διαρροών και των αποκαλύψεων προκειμένου να αντισταθούν στο βαθύ σύστημα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και άλλων δυτικών χωρών για να προστατεύσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και την ειρήνη, όπως ισχυρίζεται ότι έκανε ο Σνόουντεν.

Το SLpress.gr παρουσίασε τη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ Ναφτάλι Μπένετ  στη Jerusalem Post, όπου δήλωσε ότι οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους “μπλόκαραν” τις προσπάθειές του να μεσολαβήσει μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας για να τερματιστεί ο πόλεμος στις πρώτες μέρες του, ενώ οι προτάσεις του είχαν γίνει κατ’ αρχήν αποδεκτές από Πούτιν και Ζελένσκι.

Την επομένη διαβάζουμε στο SLpress.gr ότι ο διάσημος Αμερικανός δημοσιογράφος ερευνητής Σέιμουρ Χερς αποκάλυψε πως οι ΗΠΑ ανατίναξαν με απόφαση Μπάιντεν τους αγωγούς Nord Stream 1 και Nord Stream 2 στη Βαλτική. «Τον περασμένο Ιούνιο, δύτες του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, που επιχειρούσαν υπό την κάλυψη μιας άσκησης του ΝΑΤΟ στα μέσα του καλοκαιριού, γνωστής ως BALTOPS 22, τοποθέτησαν τα εκρηκτικά που μπορούσαν να πυροδοτηθούν εξ αποστάσεως. Στις 26 Σεπτεμβρίου, ένα αεροσκάφος του νορβηγικού Πολεμικού Ναυτικού έριξε μια σημαδούρα σόναρ, με τη βοήθεια της οποίας ενεργοποιήθηκαν από τους Αμερικανούς οι εκρηκτικοί μηχανισμοί και κατέστρεψαν τρεις από τους τέσσερις αγωγούς του Nord Stream».

Η ανθολογία επώνυμων δημοσίων αποκαλύψεων που γίνονται είτε υπό το μανδύα “εκτιμήσεων” για τις εξελίξεις, είτε υπό μορφή “σκέψεων πολιτικής” περιλαμβάνει τις εκτιμήσεις απόστρατων υψηλόβαθμων Αμερικανών στρατιωτικών σύμφωνα με τις οποίες είναι αδύναμη η ανακατάληψη της Κριμαίας ή είναι αδύνατη η νίκη των Ουκρανών ή πως επίκειται η οπισθοχώρησή τους ή ακόμη ότι το Λονδίνο σκέπτεται να στείλει μαχητικά αεροσκάφη στην Ουκρανία και πολλές άλλες αμφίσημες τοποθετήσεις.

Διάλυση της ΕΕ ή της δυτικής συμμαχίας;

Το βέβαιο είναι πως η Ουάσιγκτον αντιλαμβάνεται ότι οι θέσεις που προβάλει αρχίζουν να μην γίνονται πιστευτές στην Ευρώπη και ότι το αμερικανικό Inflation Reduction Act έχει κλονίσει τις σχέσεις της με τους Ευρωπαίους  και ότι γενικά τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά σε σημείο που ο Μπάιντεν δεν έχει αποφασίσει ακόμη αν θα ξανακατέβει για πρόεδρος…

Ανεξάρτητα από το σενάριο-προφητεία του le Carrè είναι σαφές ότι η Βρετανία μοιάζει να έχει μετανιώσει για το Brexit, η Ευρώπη έχει παραλύσει από τη συνειδητοποίηση του μεγέθους της εξάρτησής της από τις ΗΠΑ, η Ουκρανία  έχει πληρώσει τεράστιο φόρο αίματος και είναι σε αδιέξοδο, η Ρωσία που έχει τεράστιο επιχειρησιακό βάθος και μεγάλη πυρηνική ισχύ συνομιλεί με την Κίνα φτιάχνει συμμαχίες από το Ιράν μέχρι την Αφρική και έχει κεντρικό ρόλο στους ΒRICS και στο αντι-δολαριακό μέτωπο. Αν συγκρίνουμε το νέο δίπολο Δύση-Ανατολή η δεύτερη διαθέτει τη σφριγηλότητα του νέου και η πρώτη την εσωτερική κρίση των γηρατειών…

Τα ρήγματα στη δυτική συμμαχία είναι παλιά και φαίνεται ότι το Ουκρανικό τα ενεργοποιεί. Το είδαμε στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ, το είδαμε στο ενεργειακό, το είδαμε πρόσφατα στο Ramstein, το βλέπουμε στην ασυνεννοησία του περιβόητου γαλλογερμανικού άξονα, το βλέπουμε με το shrinkflation στα ράφια των σούπερ μάρκετ και στην διογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια σε όλη την Ευρώπη.

Είναι μάλλον ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι οι Δυτικοί ηγέτες περιμένουν κάποιο θαύμα στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία από την άνοιξη και μετά, αλλά αν αυτό συμβεί ο αντίπαλος θα αρχίσει να βγάζει σκληρά όπλα στο μέτωπο με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Προφανώς η Ουάσιγκτον ευελπιστεί ότι πριν ο Πούτιν τραβήξει την σκανδάλη θα τον κατεβάσουν οι δικοί του. Να σημειώσουμε απλώς ότι ο Νο2 Μεντβέντεφ εμφανίζεται με πιο σκληρή ρητορική από αυτή του Πούτιν. Από την άλλη υπάρχει και το σενάριο που δεν περιλαμβάνει θαύμα για τον ουκρανικό στρατό, αλλά αλλεπάλληλες ήττες και απώλειες εδαφών που σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστεί η αλλαγή του Ζελένσκι για να σταματήσει ο πόλεμος όπως όπως και να μην εμπλακεί ευθέως στρατιωτικά το ΝΑΤΟ γιατί η Ευρώπη δεν έχει διάθεση να αυτοκτονήσει.

Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά για τη Δύση είναι λογικό να αναμείνει κανείς τα ρήγματα να σπάσουν είτε στην Ευρώπη είτε μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ.