Ο Μακρόν σπάει το ταμπού για το ακραίο Ισλάμ – Ρητορικός πόλεμος με Ερντογάν

Νέες διαστάσεις λαμβάνει η αντιπαράθεση Μακρόν-Ερντογάν, η οποία μοιάζει να υπερβαίνει τους δύο ηγέτες. Ο αποκεφαλισμός του καθηγητή απλά και μόνο επειδή δίδασκε την ελευθερία του λόγου θεωρήθηκε “κήρυξη πολέμου” από τον Γάλλο πρόεδρο. Σ’ αυτό τον πόλεμο έχει απέναντί του και τον Τούρκο ομόλογό του, ο οποίος μοιάζει αποφασισμένος να συνεχίσει την στοχοποίηση του Μακρόν, διεκδικώντας τον τίτλο του προστάτη και ηγέτη των απανταχού μουσουλμάνων, ακόμα και των πλέον ακραίων.

Δεν είναι μόνο η Άγκυρα που προωθεί το μποϊκοτάζ γαλλικών προϊόντων. Αρκετές χώρες στον Αραβικό Κόσμο ακολούθησαν το παράδειγμα της Τουρκίας. Στο Κατάρ οι δύο μεγαλύτερες αλυσίδες λιανικής πώλησης Al Meera και Souq al Baladi απέσυραν τα γαλλικά προϊόντα. Επίσης, το πανεπιστήμιο του Κατάρ ανακοίνωσε ότι αναβάλλει, μέχρι νεωτέρας, την γαλλική Πολιτιστική Εβδομάδα. Στο Κουβέϊτ 60 συνεταιρισμοί ανακοίνωσαν το μποϊκοτάζ με δηλώσεις του προέδρου της συνομοσπονδίας τους, Καλέντ Αλ Οταϊμπί.

Ο Ερντογάν συνεχίζει να τροφοδοτεί την σφοδρή κόντρα. Σε ομιλία του στην επαρχία της Μαλάτειας, στα ανατολικά της Τουρκίας χαρακτήρισε «κρούσμα» τον Μακρόν. «Το άτομο που διοικεί τη Γαλλία έχασε το δρόμο του. Μιλάει για τον Ερντογάν όλη την ημέρα. Κοίταξε πρώτα τον εαυτό σου και που πηγαίνεις και μετά κοίτα εμάς. Είπα στην Καισάρεια χθες, ότι ο αυτός [ο Μακρόν] είναι περιστατικό και ότι πρέπει πραγματικά να εξεταστεί [ιατρικά]», είπε σε προσβλητικό ύφος.

Στη νέα αυτή προσβολή απάντησε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Υβ Λε Ντριάν. «Μετά από από την παντελή απουσία οποιασδήποτε επίσημης καταδίκης ή έκφρασης συμπαράστασης από τις τουρκικές αρχές για την τρομοκρατική επίθεση στο Conflans Sainte–Honorine, τις τελευταίες ημέρες ήρθε να προστεθεί μια συκοφαντική και γεμάτη μίσος προπαγάνδα κατά της Γαλλίας, η οποία αποτελεί ομολογία μιας προσπάθειας να προκαλέσει μίσος εναντίον μας και εντός μας».

Απαράδεκτα χαρακτήρισε με τη σειρά του ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική τα λόγια του Ερντογάν για τον Γάλλο πρόεδρο. «Καλούμε την Τουρκία να σταματήσει την επικίνδυνη αντιπαράθεση» τονίζει ο Ζοζέπ Μπορέλ, προσθέτοντας ότι «τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου περιέχουν μια πραγματική προσφορά για την επανέναρξη της σχέσης μας, αλλά απαιτείται η πολιτική βούληση των τουρκικών αρχών σε αυτήν τη θετική ατζέντα. Διαφορετικά, η Τουρκία θα είναι ακόμη πιο απομονωμένη».

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ επίσης απομακρύνθηκε από τη μέχρι τώρα στάση του έναντι της Άγκυρας. Σε ανάρτησή του στο τουίτερ γράφει: «Αντί για θετική ατζέντα, η Τουρκία επιλέγει προκλήσεις, μονομερείς ενέργειες στη Μεσόγειο και τώρα τις προσβολές. Είναι απαράδεκτο. Σεβασμό  προς την Ευρώπη και στα κράτη μέλη της».

Μετωπική επίθεση Ερντογάν

Η μετωπική επίθεση του Ερντογάν εναντίον του Γάλλου προέδρου υποχρεώνει ακόμα και όσους εργάστηκαν για να μην επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία, επιλέγοντας να την ρίξουν στα μαλακά, να αναδιπλωθούν. Η Γαλλία έχει άλλο ειδικό βάρος στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, γεγονός που δεν αφήνει περιθώρια ακόμα και στο Βερολίνο. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την στάση που η γερμανική διπλωματία θα τηρήσει το επόμενο διάστημα, δεδομένου ότι όλα δείχνουν πως η ρητορική σύγκρουση μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας θα συνεχιστεί και πιθανόν θα κλιμακωθεί.

Πάντως, η κυβέρνηση Μακρόν φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει δυναμικά στον δρόμο που άνοιξε με την ανάρτηση στα δημόσια κτήρια αφισών με τα σκίτσα του Charlie Hebdo. Αναμένεται, λοιπόν, τις επόμενες ημέρες να ληφθούν δραστικά μέτρα και να κατατεθούν νομοσχέδια με σκοπό την καταστολή του ακραίου ισλαμικού φονταμενταλισμού.

Η επιλογή του προέδρου Μακρόν υπαγορεύεται από το γεγονός ότι η γαλλική κοινή γνώμη έχει φτάσει στα όριά της, γεγονός που έχει φουσκώσει και τα εκλογικά πανιά της Μαρί Λεπέν. Πέρα, όμως, από τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες της Γαλλίας, η εκστρατεία κατά του ακραίου ισλαμικού φονταμενταλισμού κατά κάποιον τρόπο σπάει ένα ταμπού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, τροφοδοτώντας μία αντίστοιχη πολιτική δυναμική.

Ακόμα και κυβερνήσεις, που δεν τολμούσαν να λάβουν δραστικά μέτρα, επειδή ήταν δέσμιες της “πολιτικής ορθότητας”, είναι πολύ πιθανόν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να ακολουθήσουν τον δρόμο του Μακρόν. Κι αν δεν τον ακολουθήσουν θα βρεθούν υπό την πίεση της κοινής γνώμης. Εξαίρεση δεν αναμένεται να αποτελέσει ούτε η Γερμανία ως χώρα, ούτε προσωπικά η καγκελάριος Μέρκελ.