Ο Μερτς, τα Eurofighter και ο έρωτας των Γερμανών για την Τουρκία

Κι’ εκείνος πρωτοστάτησε στην αναδιοργάνωση του Τουρκικού στρατού από τον Ενβέρ πασά κατ’ εντολή του Κάϊζερ Γουλιέλμου, όπως σήμερα ο νέος καγκελάριος Μερτς, που προτού κaν συμφωνήσει με τους εταίρους στην κυβέρνηση συνασπισμού της CDU με τους Σοσιαλδημοκράτες του Όλαφ Σόλτζ, έσπευσε να προεξοφλήσει την πώληση των μαχητικών Eurofighter μαζί με προηγμένα Γερμανικά πυραυλικά συστήματα (ραντάρ και πλατφόρμες) στον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν.

Ο φον Σάντερς πολέμησε σ’ όλα τα μέτωπα υπέρ των Τούρκων, από του Ιράκ μέχρις της Ακάμπα που τότε ήταν τμήματα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, δια να ηττηθεί τελικώς από τα συμμαχικά στρατεύματα και να συρθεί αιχμάλωτος πολέμου των Άγγλων στην Μάλτα το 1918.

Σήμερα, έχει δίκιο ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης όταν είπε, κατά την επίσκεψη στην Γερμανική καγκελαρία στο Βερολίνο , ότι «δεν μπορεί να υποδείξει σε μία μεγάλη χώρα (την Γερμανία) τις πωλήσεις οπλικών συστημάτων. Που όμως πρέπει να πληρούν βασικές προϋποθέσεις»…

Ο Μερτς πρέπει να σκεφθεί…

Ποιες είναι αυτές; Εν πρώτοις, η Ελλάς είναι από το 1981 κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως που υφίσταται απειλές και προσβολές από την Τουρκία. Αν ό μη γένοιτο, αύριο της επιτεθεί για να καταλάβει ένα Ελληνικό νησί, όπως κατ’ επανάληψιν Τούρκοι επίσημοι έχουν υπαινίχθη, θ’ αναγκασθεί η Γερμανία να επιδείξει την φημολογούμενη “ευρωπαϊκή αλληλεγγύη”, οπότε θα έχει να αντιμετωπίσει τα ίδια της τα όπλα. Όπερ “οξύμωρον” κατά τον Εμμανουέλ Κάντ, υπέρμαχο του κράτους δικαίου.

Κατά δεύτερον λόγο, η Τουρκία ασκεί μία μεγαλομανή εξωτερική πολιτική στα Βαλκάνια, Μέση Ανατολή και Αφρική η οποία αντιστρατεύεται τα Ευρωπαϊκά συμφέροντα , πχ. στην Λιβύη. Οι σχέσεις της με το Ισραήλ έχουν φθάσει στο σημείο αντιπαραθέσεως εν θερμώ στον εναέριο χώρο της Συρίας κι αν είχε σήμερα τα Γερμανικά αεροπλάνα θα προκαλούσε στους Εβραίους αναμφίβολα συνειρμούς από την Χιτλερική εποχή.

Βεβαίως, η εξ αντιδιαστολής “μικρή Ελλάς” δεν περιμένει από την Γερμανία να πολεμήσει για το Αιγαίον. Θα το κάνει μόνη της όπως ξέρει από αιώνων. Το ήξευρε ο πρώην καγκελάριος Σόλτζ αλλά δεν επέτρεψε την πώληση των Eurofighter. Δεν υπάρχει λόγος να διαιωνίζεται η αντιπάθεια της ιθυνούσης τάξεως της Γερμανίας – όχι του Γερμανικού λαού που λατρεύει την Ελλάδα.

Ηδύνατο μεν ο Φαλμεράγιερ να θεωρούσε τους Έλληνες απογόνους των Σλάβων, επειδή η πατρίδα του Αισχύλου, Αφίδναι  αποκαλούντο επί Τουρκοκρατίας “Κιούρκα” και μπορούσε ο Αυστριακός καγκελάριος Μέττερνιχ να χαρακτήριζε τον Κίτσο Τζαβέλα και τον Ανδρέα Μιαούλη “ληστοφυγοδίκους και πειρατές”, όταν αυτοί διέλυαν την Οθωμανική αυτοκρατορία με νίκες τους στο Μεσολόγγι και την πυρπόληση του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου, εις εκδίκησιν της καταστροφής των Ψαρών ύστερα από προδοσία του Συριανού Κόττα (*) αλλά δεν επιτρέπεται σήμερα να υποτιμάται η νοημοσύνη των 500.000 ΄Ελλήνων που διαβιούν εν Γερμανία με τις μερκαντιλικές πρακτικές του Μέρτς. Θα έχει πολιτικό κόστος.

Ήμεθα όλοι ισότιμοι εταίροι στην ΕΕ ή όχι; Διαφορετικά το μέλλον της Ενώσεως είναι ασύμφορο για τους δύο λαούς αλλά και τους άλλους της Ευρώπης που δεν έχουν την ατυχία να απειλούνται από γειτόνους.

Το “μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό” δεν ήταν στις προθέσεις ενός Ζάν Μονέ ή του διδύμου Ανετνάουερ-ΝτεΓκώλλ που συμφιλίωσαν την Ευρώπη για πρώτη φορά από την εποχή του Ιουλίου Καίσαρα. Η κυνική τοποθέτηση του Μερτς υπέρ της πωλήσεως όπλων στην γείτονα χώρα αυτό υπονοεί κι ας μη λησμονεί ποτέ την τύχη του Λήμαν φον Σάντερς και του γαμπρού του, εν Τουρκία.

(*) Βλ. σχ. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ υπό Ιακωβάκη Ρίζου Νερουλού και Ιωάννη Καποδίστρια σελ. 451-2. Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ 2024.