Ο Πούτιν κέρδισε την παρτίδα κι αλλάζει το παιχνίδι

Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος  – 

Το περασμένο Σαββατοκύριακο ανατράπηκαν τα θεμέλια της σχέσης της Ρωσίας με τους «εταίρους», όπως επέμενε να αποκαλεί ο Πούτιν τις ΗΠΑ και τις άλλες δυτικές χώρες (Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία κλπ). Έως το περασμένο Σαββατοκύριακο η Δύση έβλεπε αφ’ υψηλού τη Ρωσία, ως ισχυρή χώρα, βεβαίως, αλλά όχι ισότιμη. Χαρακτηριστικά ο Μάϊκ Πομπέο, ο υποψήφιος νέος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, δήλωσε στην Επιτροπή της Γερουσίας: η Ρωσία είναι ισχυρή, αλλά δεν είναι εξαιρετική, όπως είναι η Αμερική.

Το πεδίο ανατροπής ήταν η Συρία, αλλά οι επιπτώσεις θα φανούν αργά η γρήγορα σε όλα τα μέτωπα, από την οικονομία έως τη γεωπολιτική. Ο πόλεμος θα συνεχιστεί, αλλά ήδη η αναμέτρηση του περασμένου Σαββατοκύριακου έδωσε νικητή και ηττημένο. Οι ΗΠΑ και οι Αγγλογάλλοι σύμμαχοί τους βομβάρδισαν τη Συρία, όπως απειλούσαν και το γόητρό τους διασώθηκε. Μόνο, όμως, για όσους βλέπουν και διαβάζουν τα κατεστημένα ΜΜΕ.

Στην ουσία ούτε από τεχνική-στρατιωτική άποψη κέρδισαν, ούτε πολιτικά ενισχύθηκαν, ούτε η πλάστιγγα του πολέμου έγειρε προς την πλευρά της τριμερούς συμμαχίας. Χωρίς σύγχρονο οπλισμό, η Συρία κατάφερε να εξουδετερώσει τουλάχιστον τα δυο τρίτα των πυραύλων που έριξε εναντίον της η τριμερής συμμαχία ΗΠΑ-Αγγλία-Γαλλία.

Οι αποστάσεις της Γερμανίας

Μετά τους βομβαρδισμούς, οι τρεις επιχείρησαν να εμφανίσουν το δυτικό στρατόπεδο ενωμένο, αλλά η Γερμανία είχε ήδη χαλάσει την εικόνα. Διαφώνησε, απείχε από τους βομβαρδισμούς και εμφανίστηκε, όταν όλα είχαν τελειώσει, στην οικογενειακή φωτογραφία για να δοθεί η ψευδαίσθηση της ενότητας. Η Ιταλία έμεινε εκτός και πριν και μετά.

Πολιτικά, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της διαβεβαίωναν αγωνιωδώς τους βομβαρδισμένους (και εννοείται τους Ρώσους) πως ό,τι ήταν να γίνει έγινε και δεν θα ξαναγίνει. Πιο φοβισμένοι έδειχναν οι δυτικοί σύμμαχοι παρά οι βομβαρδισμένοι Σύριοι. Δεν έχει ξανακουστεί οι επιτιθέμενοι να πασχίζουν να διαβεβαιώσουν τους αμυνόμενους ότι δεν θα το ξανακάνουν, δεν θα ξαναβομβαρδίσουν.

Και τούτο επειδή όλα είχαν κριθεί πριν από το θερμό Σαββατοκύριακο, όταν ο επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απευθύνθηκε στην Αμερικανίδα εκπρόσωπο λέγοντας για τους βομβαρδισμούς: «Σας εκλιπαρώ μην προχωρήσετε». Η προειδοποίηση ήταν σαφής: Μια πυρηνική δύναμη δεν εκλιπαρεί όταν δεν έχει ηττηθεί και ζητάει τον οίκτο του νικητή. Εκλιπαρεί για να μην υποχρεωθεί να αντιδράσει και γίνει ολοκαύτωμα.

Το κλειδί ήταν όχι ότι ο Πούτιν απείλησε, αλλά ότι ο Πούτιν έπεισε πως θα έριχνε πράγματι πυρηνικές βόμβες. Οι Δυτικοί τον πίστεψαν και έκαναν πίσω. Αυτό συνιστά ουσιώδη ανατροπή στους συσχετισμούς ισχύος της Ρωσίας με τους Δυτικούς. Είναι η πρώτη καθοριστική ανατροπή υπέρ της Ρωσίας μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Έως τώρα ο Πούτιν αποτελούσε ενόχληση αλλά όχι πραγματική απειλή.

Η ειδοποιός διαφορά

Αυτή την εντύπωση ενίσχυε η ίδια η Ρωσία που υποχωρούσε μόλις αποκτούσε υπεροχή, π.χ. όταν απέφυγε να καταλάβει τη Μαριούπολη στην Ουκρανία, ενώ κανείς δεν την εμπόδιζε. Ούτε ολοκλήρωσε την εύκολη νίκη της στη Γεωργία. Η Ρωσία ήταν δεύτερης τάξης δύναμη ήδη από το 1961, όταν ο Χρουτσώφ διέταξε να επιστρέψουν άναυλα τα σοβιετικά πλοία που πήγαιναν να εγκαταστήσουν πυραύλους στην Κούβα. Η ήττα ολοκληρώθηκε με την πτώση της ΕΣΣΔ.

Αυτό άλλαξε. Οι ΗΠΑ, ως μοναδική υπερδύναμη, είναι η πρώτη φορά από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που δίνουν εξηγήσεις για τη στάση τους, θεωρούν αναγκαίο να την δικαιολογήσουν. Και διαβεβαιώνουν, μαζί με τους Αγγλογάλλους, ότι δεν θα επαναλάβουν τους βομβαρδισμούς. Διαβεβαιώσεις δίνουν οι ηττημένοι και σίγουρα όχι οι νικητές. Τα υπόλοιπα είναι θέμα ρουτίνας. Άρχισε το παρασκήνιο, οι αφανής επαφές για τη φόρμουλα συμβιβασμού.

Είναι θέμα συσχετισμών εντός του Λευκού Οίκου ποιος θα θεωρηθεί η φωνή της μετριοπάθειας. Και ήταν θέμα συνεννόησης η ρύθμιση του συμβιβασμού. Η κατάληξη ήταν ότι οι ΗΠΑ και οι Αγγλογάλλοι θα βομβάρδιζαν μεν αλλά «λίγο», καμιά ωρίτσα και μερικούς πύραυλους, χωρίς θύματα και χωρίς ζημιές. Όπως κι έγινε. Ίσα για να μη γίνουν ρεζίλι της Οικουμένης ο Τραμπ, η Μέϊ και ο Μακρόν.

Η Δύση είναι ακόμα πολύ ισχυρή. Μπορεί να ηττηθεί αλλά όχι να ρεζιλευτεί. Μπορεί, όμως, να καταρρεύσει. Προκαλώντας έκπληξη πολύ μεγαλύτερη από την αιφνίδια πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Οι Αυτοκρατορίες φθείρονταν αργά και εκ των έσω έως τώρα. Αλλά η εποχή μας κρύβει εκπλήξεις. Ο Τραμπ άφησε άφωνους τους κάτοχους της παγκόσμιας εξουσίας. Ίσως η εκλογή του υποδηλώνει ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπως θα έλεγε και ο Σαίξπηρ.