Ο ρόλος της αμερικανικής Task Force Dragon στην Ουκρανία

Tο αμερικανικό έντυπο στο ίδιο ρεπορτάζ ισχυρίζεται ότι η Ουκρανία ήταν σχεδόν έτοιμη να νικήσει(!) αλλά έχασε τα πάντα όταν ο Ζελένσκι ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Ζαλούζνι. Όπως γράφουν οι New York Times, οι ΗΠΑ έκαναν πολύ περισσότερα από όσα παραδέχονταν δημοσίως για να αντισταθμίσουν το πλεονέκτημα της Ρωσίας. Το σχέδιο ονομάστηκε Task Force Dragon και σε αυτό αξιοποίησαν την αμερικανική βάση στο Βισμπάντεν της Γερμανίας.

Από εκεί ενημέρωναν τους Ουκρανούς για τις συντεταγμένες των ρωσικών δυνάμεων. Κάθε πρωί, αξιωματικοί του στρατού των ΗΠΑ και της Ουκρανίας έθεταν από κοινού προτεραιότητες στόχευσης σε ρωσικές μονάδες, σε εξοπλισμό ή σε υποδομές. Οι αξιωματικοί πληροφοριών των ΗΠΑ διέθεταν δορυφορικές εικόνες, ραδιοφωνικές εκπομπές και προέβαιναν σε υποκλοπή επικοινωνιών για να εντοπίζουν τις ρωσικές θέσεις που τους ενδιέφεραν. Στη συνέχεια, η Task Force Dragon έδινε τις συντεταγμένες στους Ουκρανούς και είχε συμφωνηθεί να χρησιμοποιείται ο όρος “σημεία ενδιαφέροντος” και όχι “στόχοι”.

Οι υπηρεσίες πληροφοριών και τα όπλα των ΗΠΑ βοήθησαν την Ουκρανία να αναχαιτίσει την αρχική ρωσική εισβολή. Την άνοιξη του 2022, η κυβέρνηση Μπάιντεν συμφώνησε να στείλει συστήματα  HIMARS, τα οποία χρησιμοποιούσαν δορυφορικά καθοδηγούμενους πυραύλους για χτυπήματα μέχρι και σε απόσταση 80 χλμ. Η Task Force Dragon εξέταζε και επέβλεπε σχεδόν κάθε πλήγμα με το σύστημα HIMARS. Τα πλήγματα αυτά προκάλεσαν αύξηση των ρωσικών θυμάτων και η αντεπίθεση της Ουκρανίας το 2022 ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχής, γράφουν οι New York Times.

Task Force Dragon

Ο Μπάιντεν χαλάρωσε και την απόφαση για μη παρουσία Αμερικανών στρατιωτικών και επέτρεψε την αποστολή δώδεκα στρατιωτικών συμβούλων στο Κίεβο  προερχομένους από τη βάση του Βισμπάντεν. Τους χαρακτήρισε “ειδικούς σε τεχνικά θέματα” και σε λίγο τους έκανε 36. Τελικά επιτράπηκε στους στρατιωτικούς συμβούλους να ταξιδέψουν στο μέτωπο και πιο κοντά στις μάχες, για το χειρισμό μη επανδρωμένων αεροσκαφών που χτύπησαν ρωσικά πολεμικά πλοία στο λιμάνι της Σεβαστούπολης. Τον Ιανουάριο του 2024, Αμερικανοί και Ουκρανοί στρατιωτικοί στο Βισμπάντεν σχεδίασαν από κοινού μια εκστρατεία —χρησιμοποιώντας πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που προμήθευσε ο συνασπισμός, μαζί με ουκρανικά drones— για να επιτεθούν σε περίπου 100 ρωσικούς στρατιωτικούς στόχους σε όλη την Κριμαία.

Η εκστρατεία στην Κριμαία, που ονομάστηκε Επιχείρηση Lunar Hail (Σεληνιακό Χαλάζι), πέτυχε σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με τους New York Times και ανάγκασε τους Ρώσους να αποτραβήξουν τον εξοπλισμό, τις εγκαταστάσεις και τις δυνάμεις τους από την Κριμαία πίσω στη ρωσική ηπειρωτική χώρα. Η πιο σκληρή κόκκινη γραμμή ήταν τα ρωσικά σύνορα. Όμως, για να προστατεύσουν το Χάρκοβο, οι ΗΠΑ  ενέκριναν μια εξαίρεση, με την οποία θα μπορούσαν να δώσουν στους Ουκρανούς συντεταγμένες για πολύ συγκεκριμένα χτυπήματα μέσα στη Ρωσία κι ειδικά στα βόρεια σύνορα της Ουκρανίας. Η άδεια επεκτάθηκε με την αιτιολογία της παρουσίας βορειοκορεατών στρατιωτών στο Κουρσκ.

Αργότερα επετράπη στον αμερικανικό στρατό να κατευθύνει πυραυλικές επιδρομές στη νότια Ρωσία όπου οι Ρώσοι είχαν υποδομές και εξοπλισμό για την επίθεσή τους στην ανατολική Ουκρανία. Η CIA έπαιρνε το πράσινο φως για συγκεκριμένους στόχους. Οι μυστικές υπηρεσίες είχαν εντοπίσει μια τεράστια αποθήκη πυρομαχικών στο Toropets, 550 χλμ βόρεια των ουκρανικών συνόρων. «Στις 18 Σεπτεμβρίου, ένα σμήνος από drones έπληξε την αποθήκη πυρομαχικών. Η έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή όσο ένας μικρός σεισμός. Άνοιξε έναν κρατήρα στο μέγεθος γηπέδου ποδοσφαίρου», γράφουν οι New York Times. Αργότερα, επετράπη στη CIA να κατευθύνει τα ουκρανικά drones ώστε να πλήττουν στόχους στη νότια Ρωσία, προκειμένου να επιβραδύνουν τη ρωσική προέλαση στην ανατολική Ουκρανία.

Η διένεξη Ζελένσκι-Ζαλούζνι

«Οι πολιτικές διαφωνίες στην Ουκρανία όμως συνέβαλαν στην κατάρρευση της αντεπίθεσης του 2023», γράφουν οι New York Times, που εν γένει σκιαγραφούν μια παράδοξη εικόνα. Η αμερικανική εφημερίδα ισχυρίζεται ότι η Ουκρανία παρά λίγο να νικούσε, παρά το γεγονός ότι οι Ρώσοι είχαν ήδη καταλάβει το 20% των ανατολικών επαρχιών της. Είναι άγνωστο για ποιο λόγο παρουσιάζει αυτή τη θετική εικόνα για την ουκρανική αντεπίθεση που τελικά ναυάγησε. Πιθανόν στη θέση αυτή (της πιθανής νίκης της Ουκρανίας) να παίζει ρόλο ότι οι New York Times στήριζαν φανατικά τον Μπάιντεν και είναι πολύ αντι-Τραμπ, οπότε εμφανίζουν σαν ρεαλιστική την πιθανότητα ήττας της Ρωσίας. Πιθανόν και να επιδιώκουν να στηρίξουν τον Βάλερι Ζαλούζνι ή κάποιον όμοιό του στις επόμενες εκλογές που θα γίνουν στην Ουκρανία.

Η αμερικανική εφημερίδα γράφει ότι «όλα άλλαξαν λόγω της αντιπαλότητας Ζελένσκι και Ζαλούζνι». Αναφέρει ότι ενώ σε επιχειρησιακό επίπεδο είχε στηθεί ένα πολύ γερό σχέδιο το 2023, αυτό «μπήκε απροσδόκητα στα δίχτυα της ουκρανικής πολιτικής». Ο αρχηγός των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Ζαλούζνι (τον οποίο ο Ζελένσκι τελικά έπαυσε), υιοθέτησε το σχέδιο των Αμερικανών του Βισμπάντεν, το κεντρικό στοιχείο του οποίου ήταν μια σφοδρή επίθεση προς την Μελιτόπολη.

Αυτή, κατά τη γνώμη των ΗΠΑ, θα διέκοπτε τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού. «Αλλά ο αντίπαλος και υφιστάμενος του Ζαλούζνι, ο υποστράτηγος Αλεξάντερ Σίρσκι, είχε το δικό του σχέδιο —να πιέσει τις ρωσικές δυνάμεις στην κατεχόμενη ανατολική πόλη Μπαχμούτ (στο Ντονιέτσκ). Ο Ουκρανός πρόεδρος συντάχθηκε με τον Σίρσκι και μοίρασε τα πυρομαχικά και τις δυνάμεις σε δύο κύρια μέτωπα αντί για ένα. Οι Ουκρανοί δεν ξαναπήραν ποτέ τον Μπαχμούτ και μέσα σε μήνες, η αντεπίθεση κατέληξε σε αποτυχία. Η Ρωσία είχε πλέον το πάνω χέρι», γράφουν οι New York Times.

Ο ανώνυμος επικεφαλής ευρωπαϊκών υπηρεσιών πληροφοριών στη συνέντευξή του στους New York Times λέει ότι «έμεινε έκπληκτος» όταν έμαθε πόσο βαθιά εμπλέκονται οι Αμερικανοί στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Η Μόσχα, από πλευράς της, είχε επισημάνει εδώ και καιρό την άμεση συμμετοχή δυτικών χωρών στις ουκρανικές επιθέσεις. Όπως είπε ευθέως ο πρόεδρος Πούτιν τον περασμένο Οκτώβριο, «το Κίεβο δεν έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί όπλα μεγάλης εμβέλειας και αυτό μπορούσε να γίνει μόνο από ειδικούς του ΝΑΤΟ και δορυφορική αναγνώριση, κάτι που δεν διαθέτει η Ουκρανία, όπως δεν διαθέτει ούτε καν ειδικούς που να αξιοποιούν τα δορυφορικά δεδομένα και να στοχοποιούν».