Ο σεβντάς του Ερντογάν για τη Χαμάς

Μάθατε τα νέα κυρίες και κύριοι. Ο Ερντογάν δήλωσε, ανοιχτά πια, ότι η Χαμάς είναι μια οργάνωση απελευθερωτική και όχι τρομοκρατική, της οποίας οι στρατιώτες φέρουν τον τίτλο μαχητές του Αλλάχ, δηλαδή είναι εν δυνάμει μάρτυρες, που θεωρούνται και άγιοι του ισλαμισμού, γιατί, όταν σκοτωθούν ξεπαστρεύοντας απίστους, δικαιούνται, σύμφωνα με τις επιταγές του Κορανίου, και τιμητικής θέσης δίπλα στον Αλλάχ. Οπότε, όλοι αυτοί με ένα σμπάρο σώζουν και την ψυχή τους, ενώ εμείς θα πρέπει να γυρίζουμε και την άλλη παρειά για το επόμενο χαστούκι συν κτλ., εάν επιδιώκουμε να σώσουμε την ψυχή μας και να κερδίσουμε και μια θέση στον παράδεισο.

Γιατί, λοιπόν, να μην ξεσπαθώνει και ο Ερντογάν και να αισθάνεται αισιόδοξος ότι, με τέτοιους μαχητές και με κίνητρο ακόμα να δώσουν και τη ζωή τους, ότι γρήγορα μπορεί να αναγορευτεί και Χαλίφης στην περιοχή; Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι εδώ σχεδόν όλοι εκλαμβάνουν την διακήρυξη του Ερντογάν ως κάτι το εντελώς καινούργιο που μάλιστα σηματοδοτεί και την ολοκληρωτική ρήξη της Τουρκίας με την Δύση!

Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν αποτελεί κάτι το νέο. Ο Ερντογάν ήταν πάντα σύμμαχος των ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία η οργάνωση ISIS είχε μπουκώσει τον Ερντογάν με φθηνό ή και τζάμπα πετρέλαιο. Άλλωστε οι αρχηγοί της Χαμάς ταξιδεύουν με τουρκικά διαβατήρια και διαθέτουν και γραφεία στην Τουρκία. Το ερώτημα τώρα που δημιουργείται είναι γιατί τώρα επέλεξε ο Ερντογάν να αποκαλύψει τις προτιμήσεις του.

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι αυτονόητη, εάν κανείς εξετάσει τα σχέδια της Τουρκίας για εξάπλωση και πέραν των σημερινών συνόρων. Η επεκτατική της πολιτική είναι αδύνατον να έχει προοπτική επιτυχίας αγνοώντας τα δρώμενα στη περιοχή, όπου σχεδιάζει την εξάπλωσή της. Αλλά ούτε μπορεί να έχει προοπτική επιτυχίας έξω από τη Δύση, δηλαδή το ΝΑΤΟ. Η Τουρκία, λόγω των δρώμενων στην περιοχή αυτή και της επεκτατικής πολιτικής που ασκεί, είναι αναγκασμένη να πατά σε δυο βάρκες, κάτι που δημιουργεί και τον κίνδυνο για αυτήν να σχιστεί στη μέση, εάν για κάποια σοβαρή αιτία οι βάρκες αρχίζουν και απομακρύνονται η μια από την άλλη.

Παρτίδα σε όλα τα μέτωπα

Το Παλαιστινιακό έχει δημιουργήσει συγχρόνως ευκαιρίες και δυσκολίες για την Τουρκία. Δεν μπορείς να ελπίζεις να γίνεις χαλίφης στην περιοχή χωρίς να έχεις κερδίσει την αγάπη των κατοίκων στις διεκδικούμενες περιοχές. Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι ο μόνος με τέτοια όνειρα στην περιοχή. Το Ιράν είναι ο άλλος υποψήφιος γαμπρός και μάλιστα με σοβαρές προοπτικές επιτυχίας. Έχει στρώσει ήδη το στρώμα του για τα καλά στο Ιράκ, Συρία, Λίβανο με την Χεζμπολάχ, στους Παλαιστίνιους και στους Χούτι.

Η πολιτική αντιαμερικανισμού και αντιδύσης του Ιράν έχει δημιουργήσει σε όλες τις ισλαμικές χώρες της περιοχής σοβαρό υπόβαθρο με ρίζες στα λαϊκά στρώματα σε όλες αυτές τις χώρες, κάτι που δημιουργεί κίνδυνο σε αυτούς που κατέχουν τις καρέκλες εξουσίας σε αυτές τις χώρες που τους αναγκάζει, θέλουν δεν θέλουν, να υιοθετούν συχνά αντιδυτικές θέσεις και δεν έχουν άδικο. Δεν έχει κανείς παρά να παρατηρήσει ότι σε όλες τις ισλαμικές χώρες οι μόνες διαδηλώσεις που γίνονται είναι αυτές εναντίον του Ισραήλ, της Αμερικής και της Δύσης. Αυτό εξηγεί και τη στάση του Ερντογάν, που μπορεί να δυσαρεστεί τους Δυτικούς αλλά δεν μπορούν και να αγνοούν το επιχείρημά του, ότι δεν μπορούμε να έχουμε και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη.

Με άλλα λόγια λέει προς τους δυτικούς για να μπορώ να συμβάλω στη γεωστρατηγική της Δύσης, δηλαδή να αποδεχτώ την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, πρέπει να υπάρχω και αυτός είναι ο δρόμος, ο οποίος συγχρόνως ενισχύει και τις απαιτήσεις της Τουρκίας σε θέματα όπως το Κυπριακό, το Αιγαίο, Αρμενικό, “Γαλάζιες θάλασσες” κτλ..

Όσο η εκτίμηση της Δύσης, σε ότι αφορά τη γεωστρατιγική σημασία της Τουρκίας, παραμένει αμετάβλητη μεν περιμένετε σοβαρές αλλαγές. Για το λόγο αυτό εμείς τη δουλειά μας σε ότι αφορά τις συμμαχίες μας και την ισχύ αποτροπής μας προς όλους όσους μας απειλούν.