Ο Τραμπ διατάζει ευγενικά, οι Ευρωπαίοι τον επαινούν και ο Ζελένσκι υποκλίνεται!

Φυσικά, έλαμψε με την παρουσία του και ο Πρόεδρος της Ουκρανίας (πρώην κωμικός να θυμίσουμε), ο οποίος χαμογελώντας ευχαρίστησε τον Πλανητάρχη για τους χειρισμούς του, που θα παραδώσει έδαφος σε ποσοστό κοντά στο 20% στη Ρωσία, παρότι μέχρι χθες άλλα μας έλεγε. Όπως και οι ηγέτες της ΕΕ και της Μ. Βρετανίας.

Όλοι τους, μα όλοι τους, εγκωμίασαν τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ για τους χειρισμούς του με τον Ρώσο Πρόεδρο, με τα καλύτερα λόγια, δηλώνοντας ουσιαστικά την πλήρη υποταγή στις αποφάσεις του Πλανητάρχη, με κάποιες ελάχιστες διαφοροποιήσεις ως προς τις εγγυήσεις, για να έχουν να λένε… Αποδεικνύοντας ότι η ΕΕ είναι θεατής των εξελίξεων. Ο Πρόεδρος Τραμπ μπορεί να τους ακούει, αλλά φάνηκε από τις απαντήσεις του, ότι δεν τους υπολογίζει, ως προς τις δικές του αποφάσεις.

Ουσιαστικά, οι αποφάσεις έχουν ληφθεί πριν καθίσουν όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι. Η Ουκρανία και ο Ζελένσκι θα παραδώσει έδαφος κοντά στο 20% στην Ρωσία (απομένουν εδαφικές λεπτομέρειες). Θα έχουμε ενδεχομένως διμερή και τριμερή συνάντηση μεταξύ των Προέδρων των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ουκρανίας που θα αποφασιστεί το εδαφικό και το είδος των εγγυήσεων ασφάλειας της Ουκρανίας, που θα είναι από ό,τι φαίνεται το κύριο θέμα της συνάντησης.

Λυπάμαι ειλικρινά τον Ζελένσκι που είναι υποχρεωμένος να υπογράψει την παράδοση εδαφών του στη Ρωσία. Δεν υπάρχει χειρότερο σενάριο από αυτό για ένα πρόεδρο. Και δεν γνωρίζω αν θα τρέμει το χέρι του πριν υπογράψει την συμφωνία παράδοσης. Ωστόσο, όπως έστρωσε θα κοιμηθεί. Γιατί; Γιατί παραμυθιάστηκε από την πρώην Αμερικανική Διοίκηση και τους ευρωπαίους ηγέτες της ΕΕ, ότι θα το στηρίξουν διπλωματικά και αμυντικά με όλα τα μέσα, με στόχο να πλήξουν την Ρωσία οικονομικά και στρατιωτικά. Οι εκτιμήσεις αυτές απέτυχαν, είχαμε το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα, και τώρα κάποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό. Και αυτός είναι ο Ζελένσκι και ο δυστυχισμένος αλλά γενναίος λαός της Ουκρανίας.

Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις το αποτέλεσμα μετράει ανεξάρτητα αν φταις ή όχι! Επομένως λόγω του αποτελέσματος την κύρια ευθύνη την έχει ο Ζελένσκι και κατά δεύτερο λόγο αυτοί που τον παραμύθιασαν, και επομένως θα πρέπει να απολογηθεί στον Ουκρανικό λαό. Γιατί πέρα από το εδαφικό, είχαμε χιλιάδες θύματα αθώων ατόμων και στρατιωτών συν την καταστροφή της χώρας σε υποδομές.

Τα συμπεράσματα για το μέλλον της Ουκρανίας

Βρισκόμαστε σε μία νέα πραγματικότητα, ο Πλανητάρχης διατάζει και οι υπόλοιποι εκτελούν είτε τους αρέσει είτε όχι, για να μην υποστούν δυσάρεστες καταστάσεις. Το διεθνές δίκαιο πήγε περίπατο…και ισχύει πλέον το δίκαιο του ισχυρού, δηλαδή ο νόμος της ζούγκλας. Αυτό ας το λάβει υπόψη του ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, και ας φροντίσει ως πρώτη προτεραιότητα, να ετοιμάσει τη χώρα αμυντικά σε όλους τους τομείς, (κοινωνικούς, στρατιωτικούς) αφήνοντας κατά μέρος ψηφοθηρικές λογικές, προκειμένου να αποφύγουμε δυσάρεστα για την χώρα γεγονότα που θα μας σημαδεύουν, λόγω των “καλών γειτόνων”.

Η χώρα χρειάζεται διαφορετική διπλωματική λογική, χωρίς υποχωρήσεις για να μην θεωρηθούν τετελεσμένα. Το πολιτικό σύστημα οφείλει να ηρεμήσει, να υπάρχει συνεννόηση στα εθνικά θέματα, η κυβέρνηση να μάθει να ακούει αντίθετες λογικές, γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας άριστος θεατής των εξελίξεων. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή κουλτούρα. Δεν υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της Ένωσης. Δεν υπάρχει κοινή αμυντική – διπλωματική πολιτική. Η κάθε χώρα βαδίζει σύμφωνα με τα συμφέροντά της. Παραδείγματα: Η Γερμανία εφοδιάζει με eurofighters και αμυντικό εξοπλισμό την Τουρκία, ενώ γνωρίζει ότι είναι μόνιμη απειλή της Ελλάδας.

Μιλάνε καλώς για την Ουκρανία, αλλά έχουν ξεχάσει την τουρκική κατοχή της Κύπρου. Η Ιταλία με την Μελόνι τα έχει βρει με τον Ερντογάν, παραμερίζοντας συνειδητά την Ελλάδα. Η Ισπανία ομοίως, και επιπλέον είναι ο κατασκευαστικός προμηθευτής πλοίων της Τουρκίας. Δεν έχουν ενδιαφερθεί να σφραγίσουν τα ελληνικά σύνορα που είναι λογικά και ευρωπαϊκά, με αποτέλεσμα να έχουμε προβλήματα με την Τουρκία και την Λιβύη. Έχουν φαγωθεί οι Ευρωπαίοι να μπει η Τουρκία στον Μηχανισμό SAFE. Δεν υποστηρίζει (εδώ γελάνε…) το δικό της πρόγραμμα (GSI) της ηλεκτρικής σύνδεσης Κρήτης- Κύπρου, που το έχει χρηματοδοτήσει και με 657 εκ. ευρώ.

Για όλα αυτά δεν είναι άμοιρη ευθυνών και η δική μας κυβέρνηση. Γιατί ποτέ μα ποτέ δεν απαίτησε με δυναμισμό τα δίκαιά μας. Χάιδευε με χαλαρά μέτρα τα “ελίτ” παιδιά των Βρυξελλών, νομίζοντας ότι με αυτή την διπλωματική λογική θα εξασφαλίσει τα συμφέροντά μας. Ας ελπίσουμε αν και αργά, ότι η ΕΕ θα φροντίσει να αφήσει στην άκρη τα όποια συμφέροντα που δημιουργούν λογικές αντίθετες για ένα ενιαίο αμυντικό ευρωπαϊκό φορέα, που θα φροντίζει στην εξουδετέρωση απειλών σε βάρος των χωρών της.

Εδώ που φτάσαμε, για να είμαστε ρεαλιστές, δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη λύση ειρήνης από αυτή που προτείνει ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, με τα όποια προβλήματα τόσο στο εδαφικό όσο και στις εγγυήσεις ασφάλειας της Ουκρανίας. Αν αποτύχουν οι συνομιλίες, που δεν το πιστεύω, θα είναι η χειρότερη εξέλιξη για την Ουκρανία. Ο πόλεμος αυτός πρέπει να τελειώσει οπωσδήποτε, μας αρέσει δεν μας αρέσει, είναι μία ανοιχτή πληγή, που δεν γνωρίζουμε την κατάληξή της.