Όχημα ηγεμονίας στο Ισλάμ είναι για τον Ερντογάν το τζαμί Αγία Σοφία

Το τζαμί πλέον Αγία Σοφία μπορεί να πληγώνει συγκινησιακά τους Έλληνες και να προκαλεί (χλιαρές) αντιδράσεις στη Δύση, αλλά είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι θα συνεχίσουν να χαϊδολογάνε την Τουρκία και να παραγκωνίζουν την Ελλάδα. Και αυτό θα συνεχίζεται ενόσω παριστάνουμε ότι είμαστε ανεξάρτητο κράτος και ελεύθεροι πολίτες, μιας χώρας άξιας σεβασμού και όχι κλωτσοσκούφι του καθενός.

Ως πολίτες, και μάλιστα πατριώτες, είμαστε έτοιμοι να τιμωρήσουμε την όποια ολιγωρία των (εκάστοτε) ιθυνόντων, αλλά είναι αμφίβολη η συγκατάθεσή μας για μικρές, ελάχιστες, θυσίες (π.χ. επέκταση της θητείας κατά ένα τρίμηνο) αν βεβαίως η πολιτική ηγεσία τολμούσε να μας προκαλέσει με τέτοια “γενναία” μέτρα. Βολευόμαστε με τη δικαιολογία ότι η Ελλάδα (δηλαδή εμείς) είναι αδύναμη και δεν μας παίρνει να κάνουμε κάτι άλλο παρά να κλαίμε.

Λέω “βολευόμαστε” επειδή κανείς, κόμμα, ποδοσφαιρική ομάδα, ή έστω εξωραϊστικός σύλλογος, δεν είπε, για παράδειγμα, ότι ξεκινάει έρανο για να αγοράσουμε ένα αντίσκηνο, δυο ντουφέκια, κάτι τέλος πάντων, ώστε να ενισχυθούν οι ένοπλες δυνάμεις μας. Οι πολυεκατομμυριούχοι Έλληνες, εντός και εκτός της χώρας, είναι από άλλο ανέκδοτο, για κλάματα ή για γέλια, όπως το βλέπει ο καθένας.

Οι Ευρωπαίοι, καθολικοί και προτεστάντες, όπως άλλωστε και οι ομόδοξοι Ρώσοι, έκαναν το σταυρό τους σαν καλοί χριστιανοί και μετά πίσω στη δουλειά, με την πεποίθηση ότι “η εργασία απελευθερώνει” (ρητό στην είσοδο του Άουσβιτς). Ο Πάπας δήλωσε, με αρκετή καθυστέρηση, ότι “πόνεσε”. Προφανώς τόσο όσο όταν ένας άλλος Πάπας έμαθε ότι αλώθηκε η Πόλη.

Γιατί η Αγία Σοφία έγινε τζαμί

Ο θεός των χριστιανών ή των μουσουλμάνων ήταν ανέκαθεν εμπροσθοφυλακή πολιτικών φιλοδοξιών. Η κίνηση του Ερντογάν να ξανακάνει τέμενος την Αγία Σοφία υπακούει σε μια βασική ανάγκη διόλου θρησκευτική, αλλά κυρίαρχη πολιτικά. Η Τουρκία για να αποκτήσει πραγματική και όχι δοτή ισχύ πρέπει να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου, τουλάχιστον των Σουνιτών.

Συνεπώς, να υποτάξει ή να εξουδετερώσει τη Σαουδική Αραβία, τον μόνο πολιτικά και οικονομικά αξιόλογο παίκτη στην περιοχή. Μόνο αν η Τουρκία ηγηθεί ομάδας σουνιτικών κρατών, όπως η Γερμανία ηγείται στην ΕΕ, θα είναι αρκετά ισχυρή ώστε να συνομιλήσει στα ίσα με τον συνασπισμό του Δυτικού Κόσμου. Ο “πόλεμος για τα πετρέλαια” ή, πιο σωστά, για την εκ νέου μοιρασιά της περιοχής υπό τον φερετζέ της “σύγκρουσης των πολιτισμών”, θα ξαναγίνει της μόδας.

Ο δεύτερος λόγος (που η Αγία Σοφία έγινε τζαμί) ήταν ότι χρειάζεται συνεχής επιβεβαίωση της πολιτικής-ιδεολογικής αδυναμίας των Ευρωπαίων να αντιδράσουν στην πολιτική Ερντογάν. Είχε προηγηθεί η στρατιωτική ταπείνωση, όταν οι Γάλλοι επιχείρησαν αλλά απέτυχαν να κάνουν αυτοψία σε τουρκικό πλοίο που μετέφερε παρανόμως όπλα στη Λιβύη. Και το ΝΑΤΟ έμεινε αδρανές.

Όσο για τις κυρώσεις, ακυρώθηκαν πριν καν συζητηθούν. Κανένα καθεστώς δεν υποχώρησε λόγω κυρώσεων. Όταν ο Ερντογάν προτάσσει όπλα πρέπει να αντιμετωπίσει όπλα για να υποχωρήσει. Η Τουρκία είναι στη Συρία, στη Λιβύη και απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο με τη σιωπηρή (αλλά αναμφίβολη) άδεια των ΗΠΑ, της Γερμανίας και την ανοχή της Ρωσίας. Τα περί κυρώσεων είναι κοροϊδία, στάχτη στα μάτια.

Θέλουν να μας διαπομπεύσουν

Υπουργός του Ερντογάν καθησύχασε ότι ο ναός θα παραμείνει ανοιχτός. Ιερό το Ισλάμ αλλά ιερό και το “παγκάρι”. Και το “παγκάρι” της Αγίας Σοφίας απέφερε γύρω στα 25 εκατ. ευρώ, λίγο λιγότερα από τα συνήθη ετήσια έσοδα του Λούβρου. Ακόμα και η βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη δεν έχει την αχλή δόξας της Αγίας Σοφίας. Η μετατροπή της σε τέμενος συμβολίζει μια νίκη του μουσουλμανικού κόσμου επί των Δυτικών αλλά και επί ομόθρησκων.

Η Αγία Σοφία, με τον θρύλο που την περιβάλλει, διεκδικεί τα πρωτεία από το τέμενος Αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ (τρίτος ιερός τόπος των μουσουλμάνων), που ελέγχει η Σαουδική Αραβία, αντίπαλος της Τουρκίας στη διαμάχη για την επικράτηση στον σουνιτικό κόσμο. Η Αγία Σοφία, ως τέμενος, πλήττει τη Σαουδική Αραβία, που δεν τα βρήκε με τη Ρωσία και το Ιράν. Έτσι η Τουρκία γίνεται πιο ελκυστική για τους Ιρανούς και τον Πούτιν, παρά τις κόνξες του Ερντογάν.

Για τον ίδιο λόγο προσελκύονται και οι ΗΠΑ, που δεν έχουν άλλο φιλικότερο κράτος στην περιοχή, κάτι που εξηγεί επαρκώς το “κόλλημα” του Τραμπ με τον Ερντογάν. Γαλλικές πηγές υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ έδιωξαν τη Γαλλία και έφεραν την Τουρκία στη Μέση Ανατολή, επειδή το Παρίσι κινήθηκε ανεξάρτητα, μαζί με τους Κούρδους. Στον Ερντογάν, λοιπόν, ταιριάζει το “παρ’ ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα”. Στην Ελλάδα οι ιθύνοντες παίζουν με το κουβαδάκι τους στα ρηχά.

Ο Ερντογάν μπορεί να υποσχεθεί στους Ρώσους ότι θα τους αφήσει ήσυχους στη Συρία, αλλά έχει χαρτιά για παζάρι στο λιβυκό. Ελέγχει την κυβέρνηση της Τρίπολης και έτσι (μπορεί να) μπλοκάρει τον αγωγό αερίου Αιγύπτου-Ισραήλ προς την Ευρώπη, ανταγωνιστικό στον αγωγό Ρωσίας-Τουρκίας, επίσης προς την Ευρώπη. Ταυτόχρονα, η Τουρκία είναι το μεγάλο (και το μόνο) χαρτί των ΗΠΑ, οπότε οι S-400 χάνουν βάρος στη γεωπολιτική ζυγαριά. Δεν λέω, όλα αυτά είναι περίπλοκα για την Αθήνα, συνηθισμένη σε απλές εντολές.

Επιμύθιο: Παριστάνουμε τους ανεξάρτητους. Αλλά πήγαμε σε συνομιλίες με την Τουρκία με υπόδειξη (επιβολή) της Γερμανίας. Οι Τούρκοι το αποκάλυψαν ώστε να εκτεθεί η Αθήνα. Δεν αρκεί το (δυσμενές) αποτέλεσμα. Είναι απαραίτητη η δημόσια ηθική μείωσή μας, η διαπόμπευση, ώστε να καθηλωθεί κάθε αντίδραση, να εδραιωθεί η ψυχολογική κατάρρευση. Ωστόσο για να αποκτήσουν υπόσταση όλα αυτά που ζητούν οι Τούρκοι και θέλουν οι “προστάτες” μας πρέπει κάποιος να τα υπογράψει. Αλλά ποιος θα υπογράψει;