Οι εκεχειρίες δεν είναι λύση για Ουκρανία-Γάζα
19/03/2025
Οι προσπάθειες ειρηνεύσεως στην Γάζα και την Ουκρανία απέτυχαν. Η Ισραηλινή αεροπορία επανέλαβε τους βομβαρδισμούς της ΧΑΜΑΣ με μεγάλες απώλειες Παλαιστινίων κι ο Ρώσσος πρόεδρος Πούτιν συμφώνησε σε μία περιορισμένη εκεχειρία, να μην πλήττει για 30 ημέρες τις ενεργειακές υποδομές του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι. Ο πόλεμος όμως συνεχίζεται τόσο στην λωρίδα της Γάζας όσο και στην ανατολική Ουκρανία. Το δολλάριο κι ο χρυσός ανετιμήθησαν και το πετρέλαιο κι η Τουρκική λίρα υποχώρησαν. Σημεία των καιρών αλλ’ αναμενόμενα.
Το Ισραήλ ευρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με τους Παλαιστινίους τα τελευταία 80 χρόνια και εμμέσως με το Ιράν που αμφισβητούν την ύπαρξη του, οπότε είναι αστείο να ομιλείς για «εκεχειρία». Καλύτερη λέξη είναι «ανάπαυλα» περιορισμένου χρόνου, έως ότου οι δύο αντίπαλοι ν’ αποφασίσουν την επομένη φάση του πολέμου. Στον Ουκρανικό πόλεμο επίσης οι προσπάθειες του Αμερικανού προέδρου Τραμπ να επιτύχει τον τερματισμό του δεν απέδωσαν καρπούς απλώς διότι πρόκειται περί ενός ακηρύκτου πολέμου.
Το Αμερικανικό Κογκρέσο ουδέποτε κήρυξε πόλεμο κατά της Ρωσσίας όπως επιβάλλει το Αμερικανικό σύνταγμα. Απλώς η προηγουμένη του διακυβέρνηση Μπάιντεν υπονόμευσε την νόμιμη κυβέρνηση της Ουκρανίας το 2014, χρηματοδότησε και εξόπλισε τον Ζελένσκι με Αμερικανικά όπλα και διέγειρε τους Ευρωπαϊκού φόβους για Ρωσσική απειλή της ασφαλείας της που στηρίζεται όμως στο επιθετικό ΝΑΤΟ.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η περιπλοκή στην Ουκρανία κατέληξε Αμερικανοί και Ρώσσοι να διαπραγματεύονται προσωπικά κι απ’ ευθείας για την επίλυση της διαφοράς, αγνοώντας τους Ουκρανούς και Ευρωπαίους που με επικεφαλής τους παθολογικά Ρωσσόφοβους Βρεταννούς του σερ Στράμερ «ρίχνουν λάδι» στην Ουκρανική φωτιά. Η ροή των Νατοϊκών όπλων στο Ουκρανικό μέτωπο συνεχίζεται αμείωτη και τα απτόητα Ρωσσικά στρατεύματα στο Κούρσκ έχουν περικυκλώσει τα Ουκρανικά που είναι έτοιμα να παραδοθούν.
Πώς εν τοιαύτη περιπτώσει να ειρηνεύσει ο τρίτος Ευρωπαϊκός πόλεμος σε διάστημα 111 ετών; Για να σταματήσει ένας πόλεμος πρέπει πρώτα να κηρυχθή – να είναι δηλαδή γνωστοί οι αντίπαλοι ή να διεξαχθή με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ όπως ο Κορεατικός πόλεμος το 1952 (ΣΣ: Απουσίαζε τότε η Σοβιετική Ένωση και δεν προεβλήθη βέτο). Όμοια αδιέξοδα παρατηρούνται και στο Κυπριακό. Η Τουρκία επί πενήντα χρόνια ευρίσκεται σε ακήρυκτο πόλεμο με ένα μικρό έθνος δύο κοινοτήτων , την Κυπριακή Δημοκρατία, της οποίας κατέλαβε το 38% του κυριάρχου εδάφους της το 1974 απ’ όπου δεν εννοεί ν’ αποχωρήσει.
Αντί το ΣΑ να καταδικάσει την Τουρκία με την επιβολή σοβαρών κυρώσεων γίνονται υποκριτικές προσπάθειες από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ για «επίλυση» του προβλήματος, όπως προχθές στο «άτυπο δείπνο» της Γενεύης με συμμετοχή του θύτη (Τουρκία) των δήθεν «εγγυητών» της ανεξαρτησίας της Μεγαλονήσου (Ελλάδος και Βρεταννίας) και του θύματος , της Κύπρου. Πως να μην αποτύχει κι αυτή η ειρηνική προσπάθεια;
