Οι ΗΠΑ απέναντι σε δύο πολέμους – Ουκρανία και Μέση ανατολή

Η διαφορά δεν αποκαλύπτει απλώς το μέγεθος της επιρροής που ασκούν οι Ισραηλινοί στις ΗΠΑ. Πολύ σημαντικότερο είναι ότι εμμέσως οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν πως ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι “χαμένη υπόθεση”. Αν συνεχίσουν και μετά τις εκλογές θα είναι για άλλους λόγους στρατηγικής, όχι για να κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο. Στο Ισραήλ οι ΗΠΑ εμφανίζονται να διαφωνούν με τον Νετανιάχου, επειδή θέλουν να αποφύγουν την άμεση σύγκρουση με την Ρωσία, δηλαδή ένα παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως να μην θεωρηθούν υπεύθυνες για κάτι τέτοιο. Το ποιος τους πιστεύει είναι άλλο ζήτημα…

Το Ουκρανικό έχει περάσει στην κατηγορία “όνειρο ήταν και πάει”. Ποιο ήταν το -αμερικανικό-όνειρο; Το έχει πει καθαρά ο Μπρεζίνσκι πολύ πριν πεθάνει: Να υποβιβαστεί η Ρωσία σε δεύτερης κατηγορίας Δύναμη. Να μην παίζει ρόλο στις μεγάλες Διεθνείς Υποθέσεις. Αυτό το όνειρο χάθηκε για πολλοστή φορά. Πρώτα οι Ευρωπαίοι, Ναπολέων και μετά ο Χίτλερ. Οι Αμερικάνοι, έπαιξαν και χάνουν και αυτοί, ως φαίνεται, αυτό το στοίχημα του υποβιβασμού της Ρωσίας. Εμείς οι Έλληνες καταγράφουμε το γεγονός χωρίς χαρά αλλά και χωρίς λύπη. Η Ρωσία (και ως ΕΣΣΔ) πρόταξε πάντα, όπως όλοι, το δικό της γεωπολιτικό συμφέρον, από την Μεγάλη Αικατερίνη ως τον Στάλιν, αναγνωρίζοντας ο τελευταίος στη Γιάλτα, την υπεροχή των Δυνάμεων της θάλασσας, Αγγλία-ΗΠΑ, στις ελληνικές υποθέσεις, σε άμεση συνέχεια της πολιτικής Μεταξά.

Το σχέδιο “σκόνταψε” στην Ουκρανία

Το πλεονέκτημα της Δύσης στην περίπτωση είναι ότι η Ρωσία κερδίζει πόντους στην Ουκρανία αλλά, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, δεν καταλήγει σε καθαρή νίκη τερματίζοντας τον πόλεμο. Μένει καθηλωμένη περιορίζοντας προσώρας τις δυνατότητες παρέμβασής της σε διεθνείς υποθέσεις. Σχηματικά, οι ΗΠΑ κινούνται, Ρωσία-Κίνα παρακολουθούν.

Το ερώτημα είναι αν τα εν λόγω όπλα θα γείρουν την πλάστιγγα ή αν η σύγκρουση θα κριθεί κυρίως από άλλους παράγοντες, όπως η αντίσταση πχ της Χεζμπολάχ, που παρά τα χτυπήματα που έχει δεχθεί φαίνεται ικανή για ισχυρή αντίδραση, με την συνδρομή και άλλων μικρότερων Οργανώσεων. Έως τώρα τα σύγχρονα όπλα στην Ουκρανία ούτε ισοπαλία δεν κατάφεραν να πετύχουν. Γιατί άραγε τα αντίστοιχα όπλα στον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν-Χεζμπολάχ θα πετύχουν κάτι καλύτερο;

Στο ερώτημα βάθους, αν είναι δυνατόν να επιτευχθεί η εκκαθάριση κάθε αντίπαλου των ΗΠΑ και γενικότερα της Δύσης στην Μέση Ανατολή, η απάντηση είναι όχι. Το Ισραήλ είναι πολύ μικρό για τέτοια δουλειά και Ρωσία-ΗΠΑ είναι, περίπου, ισόπαλες τα τελευταία 70 χρόνια. Η μπουκιά είναι πολύ μεγάλη για τον καθένα από τους παίκτες. Μήπως όλα παίζονται ως τις εκλογές στις ΗΠΑ και μετά ο Τραμπ, φαβορί ως αυτή τη στιγμή, θα τα αλλάξει όλα, όπως λέει ο ίδιος, αν και όχι με την ίδια σιγουριά που είχε προ τετραετίας…Ίδωμεν.

ΥΓ. Όποιος είχε τη φαεινή ιδέα να φορολογήσει τα φιλοδωρήματα των γκαρσονιών (ενώ η κυβέρνηση επιδίδεται σε παροχολογία!) δεν σκέφτηκε ότι ο πελάτης αντί να χρεώσει την κάρτα του μπορεί να βγάλει από την τσέπη του μετρητά για το φιλοδώρημα; Ή μήπως το σκέφτηκε; Όπως το σκέφτηκε εκείνος ο υπουργός που αύξησε τα διόδια παραμονές εκλογών, κάτι που θεωρήθηκε (και ήταν) μαχαιριά στον τότε πρωθυπουργό και αρχηγό της ΝΔ Κώστα Καραμανλή. Λέτε;