Οι ΗΠΑ μοναδική υπερδύναμη, αλλά ο κόσμος πολύ μεγάλος…

Ωστόσο υπάρχουν σοβαροί περιορισμοί. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν, το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι, να επιτεθούν άμεσα σε καμία από τις δυο άλλες Μεγάλες Δυνάμεις, Κίνα και Ρωσία. Η επίθεση στη Ρωσία μέσω τρίτου, την Ουκρανία, έχει αποτύχει. Και μάλιστα εξαιτίας του πολέμου εμφανίστηκαν βαθιές ρωγμές στο Δυτικό στρατόπεδο.

Και είναι σαφές ότι άλλο Κίνα και άλλο Ιράν, τόσο άλλο που δεν είναι καν βέβαιο ότι η Τεχεράνη τέλειωσε, αλώθηκε και δεν θα ξαναμιλήσουμε γι’ αυτήν και τους μουλάδες. Οψόμεθα…

Το αν ο Τραμπ εξαπάτησε τους πάντες με το περιθώριο των δυο βδομάδων για τη λήψη αποφάσεων ενώ σκόπευε επιτεθεί σε δυο μέρες εντάσσεται στα διδάγματα του πανάρχαιου Κινέζου στρατηγού Σουν Τζου (600 π Χ) ότι «ο πόλεμος είναι η Τέχνη της εξαπάτησης». Το σημαντικό ερώτημα είναι αν το χτύπημα θα έχει αποτέλεσμα να υποχωρήσει το Ιράν, να τα παρατήσει, να παραδοθεί, άνευ όρων ή με κάποια προσχήματα. Και πάλι: Οψόμεθα.

Το άλλο ερώτημα αν αυτά και η όποια συνέχεια θα καταλήξουν στον πολυσυζητημένο Τρίτο Παγκόσμιο (ή Πρώτο πυρηνικό) Πόλεμο και πάλι Οψόμεθα. Οι ερωτήσεις χωρίς απάντηση είναι η προφανής αδυναμία των “απλών ανθρώπων” να ορίσουν την μοίρα τους.

Ρωγμές στην ισχύ των ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ παραμένουν Υπερδύναμη αλλά γίνονται πλέον εμφανείς οι ρωγμές στην ισχύ τους, οι αδυναμίες, οι συγκρούσεις μέσα στη χώρα, οι κοινωνικοί διχασμοί, όπως και ο συνασπισμός των αντιπάλων συνθέτουν, όλα μαζί, μια εικόνα αργής αλλά προϊούσας αποσύνθεσης. Με τον Τραμπ να μην φαίνεται ότι διαθέτει τις απαραίτητες δυνάμεις, ίσως ούτε τις ικανότητες, όχι για να κάνει την Αμερική Μεγάλη Ξανά αλλά για να φρενάρει έστω την πορεία προς την κατηφόρα. Αλήθεια είναι ότι οι αντιστάσεις στις προθέσεις του είναι πολύ ισχυρές αλλά αυτό ήταν πρόβλημά του να ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει.

Οι Δυτικοί νίκησαν αυτόν που θεωρούσαν κύριο εχθρό τους, τον κομμουνισμό. Ενώ, για κάποιον με λίγο μυαλό, ήταν ο καλύτερος φίλος τους, ως ανασταλτικός παράγων προς την κατηφόρα. Όταν η Δύση έμεινε χωρίς αντίπαλο φρύαξε, πίστεψε στον τελικό θρίαμβο, στο «τέλος της Ιστορίας».

Φύσηξαν τότε όλοι οι Άνεμοι του Κόσμου. Τα (καπιταλιστικά) Δυτικά όνειρα για επικράτηση στην Οικουμένη, για το Τέλος της Ιστορίας, με την Παγκοσμιοποίηση, άνθισαν και μαράθηκαν πριν καν τα βάλουν στο βάζο. Η Παγκοσμιοποίηση πήγε στα σκουπίδια, μαζί με τους ΛΟΑΤΚΙ και πολλά άλλα, ενίοτε χυδαία, απατηλά και απατεωνίστικα. Αναδύθηκε η Κίνα, αναγεννήθηκε η Ρωσία, γεννήθηκαν οι BRICS, ο νέος, ανανεωμένος “Τρίτος Κόσμος”, ανέτοιμος ακόμα να παίξει ενεργό παγκόσμιο ρόλο αλλά που μόνο μικρονοϊκός μπορεί να τον αγνοήσει. Απόμακρος, συνολικά, από την Κόσμο της Δύσης.

Οι ΗΠΑ (και η Ευρώπη) νομίζουν ότι ακόμα έχουν το περιθώριο να αντιταχθούν, να τον κρατήσουν πατημένο σε νέο-αποικιακό καθεστώς. Είναι θέμα χρόνου να διαπιστώσουν ότι κάνουν λάθος. Θα χρειαστεί μακρός, επίμονος αγώνας, όπως λέει ο ποιητής «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους….»