Οι Κούρδισες αμαζόνες στην πρώτη γραμμή της μάχης

Σήμα κατατεθέν τα μακριά μαύρα κυματιστά μαλλιά και τα ζεστά μελιά ή και ανοιχτά πράσινα μάτια τους. Οι σύντροφοί τους τα αποκαλούν «τα κορίτσια του ήλιου». Τις γυναίκες Πεσμεργκά, όπως αποκαλούνται οι Κούρδοι μαχητές, θα μπορούσε να τις παρομοιάσει κανείς με σύγχρονες αμαζόνες.

Φοράνε χακί, διασχίζουν την κουρδική γη σε σχηματισμό, κρατάνε οπλοπολυβόλα, χαμογελούν και σχηματίζουν με τα χέρια τους το σύμβολο της νίκης. Σε αντίθεση, όμως, με τους συνομήλικους τους δεν διαβαίνουν την πύλη πανεπιστημίων, δεν φλερτάρουν, δεν χαζολογούν με τους φίλους τους.

Κρατάνε όπλα στα χέρια, εκπαιδεύονται σπαρτιάτικα και συμβάλουν, όχι μόνο στο κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα πολεμώντας τους συμμάχους των Τούρκων στην Βόρεια Συρία, πιθανώς τον τουρκικό στρατό το επόμενο διάστημα, αλλά και σε μάχες σώμα με σώμα με το Ισλαμικό Κράτος, που ακόμα ελέγχει ορισμένες περιοχές. Ανήκουν στον στρατό που έχει συγκροτηθεί στις αυτόνομες περιοχές των Κούρδων σε Συρία και Ιράκ, ένας στρατός που αριθμεί χιλιάδες μαχητές.

Οι γυναίκες Πεσμεργκά

Οι Πεσμεργκά υφίστανται από την εμφάνιση του κουρδικού κινήματος ανεξαρτησίας στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Η μετάφραση της λέξης Πεσμεργκά αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τον αγώνα τους, καθώς σημαίνει «αυτοί που αντιμετωπίζουν τον θάνατο». Αληθές, αν αναλογιστεί κανείς το κουρδικό κίνημα σε Ιράκ, Συρία και Τουρκία. Πάνω από 1.600 υπολογίζονται οι νεκρές Κούρδισες μαχήτριες που έπεσαν υπερασπιζόμενες το Κομπάνι, όταν το πολιορκούσαν (με την υποστήριξη της Τουρκίας) οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους πριν κάποια χρόνια… Το Κομπάνι που και σήμερα είναι στο στόχαστρο της Τουρκία, μετά τις ραγδαίες εξελίξεις στην Συρία…

Οι νεαρές γυναίκες αποτέλεσαν εξαρχής ενεργά μέλη του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος. Συμμετείχαν ενεργά στο κοινωνικό και πολιτικό ακτιβισμό, αλλά και στο αντάρτικο του PKK στη νοτιοανατολική Τουρκία και στην κουρδική πολιτοφυλακή YPG στη βόρεια Συρία. Παντού πολέμησαν ισότιμα με τους άνδρες συντρόφους τους.

Εξάλλου, οι Κούρδισες παραδοσιακά έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην υπεράσπιση της γης τους. Από το 605 π.Χ. τις συναντάμε να αγωνίζονται μαζί με τους άνδρες, αλλά και να κατέχουν ηγετική θέση στον στρατό. Μία από αυτές, η Zekia Karhan έχει πει: «Είμαστε ακριβώς το ίδιο με τους άντρες πολεμιστές. Έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις. Μας συμπεριφέρονται ως ίσος προς ίσο, αυτός είναι και ο λόγος που πολεμούμε στο πλευρό των ανδρών».

Πολεμώντας το Ισλαμικό Κράτος

Στον αγώνα τους κατά του Ισλαμικού Κράτους είχαν συστρατευτεί και γυναίκες με κουρδική καταγωγή που ζούσαν μέχρι τότε στη Δύση. Αν και δεν είχαν ξαναπιάσει ποτέ μέχρι τότε όπλο στα χέρια τους, βάλθηκαν να εμποδίσουν τη διεύρυνση του λεγόμενου Χαλιφάτου και των εγκλημάτων του κατά της ανθρωπότητας και ειδικά κατά της θρησκευτικής κοινότητας των Γιαζίντι.

Αυτές οι γυναίκες ήταν που εμπόδισαν τους τζιχαντιστές να καταλάβουν το Κομπάνι. Μετά από ηρωικές μάχες είχαν καταφέρει να απωθήσουν το στρατό του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο πριν μερικά χρόνια είχε καταλάβει τη Μοσούλη και επεδίωξε να καταλύσει το αυτόνομο κουρδικό κρατίδιο στο βόρειο Ιράκ. Στις περιοχές των μαχών που δόθηκαν υψώνονται σημαίες του Κουρδιστάν και μνημεία με χαραγμένα τα ονόματα των πεσόντων.

Όταν μεσουρανούσε το Ισλαμικό Κράτος, γνωρίζοντας τις ωμότητες του, είχαν όλες ορκιστεί να μην επιτρέψουν να τις αιχμαλωτίσουν. Κρατούσαν πάντα μια σφαίρα για να αυτοκτονήσουν, εάν επρόκειτο να πέσουν στα χέρια των τζιχαντιστών, για τους οποίους είναι ατιμωτικός ο θάνατος αν έρθει από γυναικεία χέρια, καθώς κινδυνεύουν να μείνουν έξω από τις πύλες του παραδείσου…

Οι γυναίκες πεσμεργκά πάνε στη μάχη ακούγοντας δυνατή μουσική από τα τζιπ τους, έτοιμες να υπερασπιστούν τα εδάφη και τις οικογένειες τους. Ασπάζονται το όνειρο της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν που θα εκτείνεται στις περιοχές του Ιράκ, του Ιράν, της Τουρκίας και της Συρίας που κατοικούνται από Κούρδους. Αυτές οι γυναίκες είναι που θα βρεθούν και πάλι στην πρώτη γραμμή αν οι ισλαμιστές-σύμμαχοι της Άγκυρας εξαπολύσουν γενική επίθεση, από κοινού με τον τουρκικό στρατό.

Σκληρή εκπαίδευση για τις αμαζόνες…

Οι γυναίκες αυτές περνούν από εκπαίδευση έξι εβδομάδων. Μαθαίνουν να πυροβολούν σε στόχο και πώς να δρουν ως ελεύθεροι σκοπευτές. Παρακολουθούν ειδικά σεμινάρια, μαθαίνουν να χειρίζονται βαρύ οπλισμό, ενώ καθημερινά εξασκούνται σε διάφορες πολεμικές τεχνικές.

Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους κυλιούνται στις λάσπες, πέφτουν μέσα σε ένα λάκκο με παγωμένο νερό, ενώ αποδεικνύουν την ευλυγισία τους και τις ικανότητές τους στις πολεμικές τέχνες. Κάποιες φορές κλήθηκαν να δαγκώσουν από κουνέλια μέχρι… φίδια! Παρά τις σκληρές συνθήκες οι στολές τους είναι φροντισμένες, όπως και η εμφάνισή τους.

Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεκάδες γυναίκες “αμαζόνες” είχαν σφαγιαστεί από φανατικούς ισλαμιστές στην μάχη για το Κομπάνι της βόρειας Συρίας. «Τώρα βρίσκομαι στο μέτωπο, αλλά είμαι παντρεμένη και έχω μία κόρη, την οποία άφησα στους γονείς μου για να πολεμήσω κατά των εξτρεμιστών. Είμαι χαρούμενη που κάνω το καθήκον μου, ώστε να υπερασπιστώ το Κουρδιστάν», είχε δηλώσει μία από αυτές. Άραγε, θα κληθούν και πάλι να υπερασπιστούν το Κομπάνι, αυτήν την φορά απέναντι στην Τουρκία και στου ισλαμιστές συμμάχους της;