Οι κύκλοι του Μακρόν θα σώσουν την ΕΕ

Σημαντικές και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες για το μέλλον της ΕΕ ήταν οι ιδέες του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, που παρουσιάστηκαν στη Λισαβόνα από κοινού με τον Πορτογάλο πρωθυπουργό Αντόνιο Κόστα. Πρόκειται για ένα σχέδιο που ενοποιεί την Ευρώπη πολιτικά, με πυρήνα το ευρώ, στον οποίο μπορούν και πρέπει να μετέχουν χώρες με σταθερές αξίες, υγιείς οικονομίες και προσήλωση στα κοινά συμφέροντα. Χώρες που εκτός από τα δικαιώματα που έχουν, αναλαμβάνουν και τις υποχρεώσεις που τους αναλογούν.

Ποιο είναι αυτό το σχέδιο; Ο Γάλλος πρόεδρος ήταν σαφής: «Βλέπω έναν ευρύ κύκλο που επεκτείνεται ενδεχομένως και πέραν των 27, κάτι ανάμεσα στην ΕΕ και το σημερινό Συμβούλιο της Ευρώπης» που να σχηματίζει «μία μεγάλη Ευρώπη, λιγότερο ολοκληρωμένη από την ΕΕ, αλλά περισσότερο απαιτητική ως προς τις αξίες». Θα περιλαμβάνει «είτε στους κόλπους της, είτε μέσω συμφωνιών στενής σύνδεσης, την Τουρκία και την Ρωσία», διότι «εάν θέλουμε την ειρήνη, πρέπει να σταθεροποιήσουμε τις δύο αυτές δυνάμεις».

Ο δεύτερος κύκλος θα είναι χωρίς αμφιβολία «κάτι ανάμεσα στην σημερινή ΕΕ και την ευρωζώνη», σύμφωνα με τον Μακρόν. Θα αντιπροσωπεύει «μία ισχυρή ενιαία αγορά, κοινή κυριαρχία, κοινή πολιτική εμπορίου, έρευνας, καινοτομίας και μία πραγματικά ελεύθερη κυκλοφορία στο εσωτερικό της».

Ο τρίτος κύκλος, στον οποίο ο Μακρόν άφησε να εννοηθεί ότι θα συμμετέχει η Γαλλία, θα είναι «η καρδιά του αντιδραστήρα», με «κοινό νόμισμα, πιο ολοκληρωμένη αγορά απασχόλησης και μία πραγματική κοινωνική συνοχή». Οι χώρες που θα συμμετέχουν «θα έχουν φθάσει στο τέλος της λογικής της Ευρωζώνης». Αυτό το σχέδιο μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει διότι μόνο έτσι απελευθερώνεται η πολιτική ισχύ της ΕΕ. Χώρες με υπονομευτική πολιτική και παραβίαση των ιδρυτικών αρχών, χώρες με περιορισμένα δημοκρατικά δικαιώματα, δεν μπορούν και δεν πρέπει να δημιουργούν –συνεχώς- πολιτική αδράνεια στο σύνολο.

Και τέτοιες χώρες είναι πλέον πολλές. Είναι η Ουγγαρία, είναι η Πολωνία, είναι και η Τσεχία που είναι εκτός ευρώ. Υπάρχουν και χώρες όπως η Αυστρία, η Σλοβακία και τα τρία κράτη της Βαλτικής που συχνά δημιουργούν, κυρίως πολιτικά προβλήματα. Αυτό, όμως, στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει ο πυρήνας, ο τρίτος κύκλος κατά Μακρόν, θεωρείται αντιμετωπίσιμο, καθώς τα κέρδη υπερβαίνουν τα όποια κόστη.

Πόσοι χωράνε;

Η λογική είναι πολιτική. Στο ευρώ δεν χωράνε όσοι δεν αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις τους. Όσοι πρακτορεύουν συμφέροντα άλλων χωρών. Οι υπόλοιπες εκτός ευρώ χώρες, δηλαδή Βουλγαρία, Κροατία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Σουηδία και Τσεχία θα ανήκουν στον δεύτερο κύκλο όπως τον περιέγραψε ο Γάλλος πρόεδρος.

Ο πρώτος κύκλος που είναι οι συνεργαζόμενες με την ΕΕ Ρωσία και Τουρκία που αποτελούν μια αγορά 250 εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι ιδέες αυτές είναι στην κατεύθυνση αναβάθμισης της πολιτική ισχύος της μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου και η ισότιμη ηγεμονία απέναντι στις ΗΠΑ και την Κίνα.

Και τώρα προκύπτει το ερώτημα: Πόσο έτοιμη είναι Γερμανία που εκμεταλλεύτηκε την ημιτελή ενοποίηση της Ένωσης, μόνο στο νομισματικό πεδίο, να δεχτεί αυτό το σχέδιο; Έτοιμη μπορεί να μην είναι, τρικλοποδιές μπορεί να βάλει, αλλά ο οικονομικός πόλεμος που κήρυξε ο Τραμπ δεν της αφήνει πολλά περιθώρια να αντιδράσει. Και αυτό, διότι αυτός ο πόλεμος σε ότι αφορά την Ευρώπη, έχει πρώτο στόχο τη Γερμανία.

Επιπλέον, σήμερα η Γαλλία έχει ενεργοποιήσει τις μετοχές της στην ΕΕ απαιτώντας από το Βερολίνο να συνεργαστεί ισότιμα. Ας μην ξεχνάμε ότι το Βερολίνο που ενδιαφέρεται σφόδρα να προχωρήσει το σχέδιο για την αυτόνομη εκτός ΝΑΤΟ κοινή ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας, είναι υποχρεωμένο, στις σημερινές διεθνείς συνθήκες, να αποδεχτεί ένα σχέδιο που προστατεύει και τα δικά του συμφέροντα.

Η ελληνική προοπτική

Σε ότι αφορά την δική μας χώρα, καθώς σήμερα απολαμβάνει τις εμπιστοσύνης των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, με κατοχυρωμένη θέση, κυρίως για πολιτικούς λόγους, στον ευρωπαϊκό πυρήνα, είναι μια σοβαρή αναβάθμιση ασφαλείας για το μέλλον.
Αυτό, υπό την προϋπόθεση ότι η επανίδρυση του κράτους και η εξυγίανση όλων των δομών του θα συνεχιστεί, όποιος και αν είναι στην εξουσία.

Η επιστροφή στο πελατειακό σύστημα θα υπονομεύσει την αυτοτέλεια της Ελληνικής Δημοκρατίας. Δύσκολα μετά θα βρεθούν ευρωπαϊκές δυνάμεις να αποδεχτούν πάλι από την αρχή, νέα μνημόνια με υπαγορευμένη πολιτική από τους θεσμούς της Ένωσης.