Οι πόλεμοι του Νετανιάχου – Η επίθεση στο Ιράν

Αν συνυπολογίσουμε τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στην Ουκρανία, στην Κορέα, στη Βενεζουέλα και αν σε αυτά προσθέσουμε τους αρχόμενους οικονομικούς και κυβερνητικούς πολέμους, μπορούμε χωρίς καμία υπερβολή να μιλήσουμε για παγκόσμιο ‘πόλεμο χαμηλής έντασης’. Ο κύριος λόγος που δεν έχει γίνει μέχρι τώρα κανονικός, είναι η ύπαρξη των πυρηνικών όπλων, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτό θα ισχύσει μέχρι τέλους, όπως μαρτυρούν οι ακραία επικίνδυνες εξελίξεις γύρω από το Ιράν.

Ο βασικός αρχιτέκτονας της τελευταίας, όπως και όλων των προηγούμενων κρίσεων με το Ιράν, είναι ο άτυπος, πλην πραγματικός αρχηγός του διεθνούς ‘κόμματος’ των Νεοσυντηρητικών, ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ. Το μεγάλο όνειρο του Μπέντζαμιν Νετανιάχου είναι αφενός η δημιουργία ενός ‘μεγάλου Ισραήλ’ (σχέδιο που μας αφορά περισσότερο από όσο νομίζουμε αν και όχι άμεσα), αφετέρου η ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος με όλα τα μέσα, εν ανάγκη και με τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Δεν έχει άλλωστε προσπαθήσει ούτε στιγμή να κρύψει ότι αυτές είναι οι δύο βασικές επιδιώξεις του, Αμερικανός Πρόεδρος μπαίνει, Αμερικανός Πρόεδρος βγαίνει.

Και μπορεί βεβαίως ο Νετανιάχου να κυβερνά μια μεσαία δύναμη, όπως το Ισραήλ, αλλά στην ισχύ του πρέπει να συμπεριλάβουμε τους προνομιακούς δεσμούς του με την πανταχού παρούσα ‘Αυτοκρατορία του Χρήματος’, την διεθνή εμβέλεια των Νεοσυντηρητικών και τα διάφορα ισχυρότατα λόμπι που τον υποστηρίζουν. Τελευταίως, μάλιστα, προστέθηκαν και τα περισσότερα ρεύματα της ‘ριζοσπαστικής’ Δεξιάς στην Ευρώπη. Last but not least, πρέπει να συμπεριλάβουμε στην ισχύ του τη σαφή και συνεπή προς τον εαυτό της μακροχρόνια στρατηγική του.

Η Συμφωνία του Ομπάμα και ο Νετανιάχου

Με τον Μπους τα σχέδια πολέμου εναντίον του Ιράν προσέκρουσαν στη σθεναρή αντίσταση του αμερικανικού ‘βαθέος κράτους’, του συνόλου των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, που με έκθεσή τους στο τέλος της θητείας Μπους αποφάνθηκαν ότι το Ιράν είναι μακριά από την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Με τον Ομπάμα τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα για τον Νετανιάχου.

Είδε τον Αμερικανό Πρόεδρο σε μια πρώτη φάση να ματαιώνει το σχέδιο στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία α λα Ιράκ το 2013 και εν τέλει να συνάπτει την ‘Συμφωνία των 5’ με την Τεχεράνη, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει οποιοδήποτε μελλοντικό σχέδιο πολέμου κατά του Ιράν. Για να τα καταφέρει αυτά, ο Αμερικανός Πρόεδρος χρειάστηκε να διεξάγει έναν πραγματικό μυστικό πόλεμο εναντίον των Νεοσυντηρητικών στην ίδια την κυβέρνηση και το κράτος του.

Οι Αμερικανοί Πρόεδροι έρχονται και φεύγουν, αλλά εγώ μένω, είναι το μότο του Νετιανάχου. Συμβάλλοντας αποφασιστικά στην εκλογή του Τραμπ, κατάφερε με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια: και να κρύψει επιδέξια αυτό το γεγονός και να κατηγορείται η Ρωσία ότι έβγαλε τον Τραμπ και να είναι ο Αμερικανός Πρόεδρος διαρκώς υπό την δαμόκλειο σπάθη ερευνών και πιθανών διώξεων.

Η κόρη του Προέδρου Ιβάνκα, που δεν ήθελε αρχικά να αλλάξει το θρήσκευμά της έγινε τελικά ορθόδοξη Εβραία και παντρεύτηκε τον Κουσνέρ, φίλο του Νετανιάχου, που ενίοτε μένει σπίτι του όταν επισκέπτεται την Ουάσιγκτον. Όπως αποκάλυψε πριν από λίγες μέρες ο πολύ σημαντικός David Ignatius στην ‘Ουάσιγκτον Ποστ’, Κουσνέρ, Μπάνον, Φλυν και Ναντέρ ήταν από τους πρώτους που ενεθάρρυναν αποφασιστικά τον Τραμπ στην κατεύθυνση αποκήρυξης της Συμφωνίας για τα Πυρηνικά και επίθεσης κατά του Ιράν. Στην πορεία της προεδρικής θητείας, το περιβάλλον Τραμπ ελέγχθηκε απολύτως από τους Νεοσυντηρητικούς, με επικεφαλής τον Μπόλτον, σε ό,τι αφορά την εξωτερική και αμυντική πολιτική. Σε ό,τι αφορά την οικονομία ελέγχθηκε από την Goldman Sachs.

Γιατί θέλουν να χτυπήσουν το Ιράν

Έτσι φτάσαμε στην αποκήρυξη της συμφωνίας με το Ιράν και όσο ποτέ άλλοτε κοντά σε έναν πόλεμο με αυτή τη χώρα. Ο λόγος που οι Νεοσυντηρητικοί θέλουν να χτυπήσουν το Ιράν δεν είναι η πιθανότητα να φτιάξει και να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Αντίπαλος τότε του πολέμου εναντίον του Ιράκ, αλλά και της ιδέας για πόλεμο εναντίον του Ιράν, βαθιά πικραμένος και απελπισμένος περί τα τέλη της θητείας του, ο Γάλλος Πρόεδρος Ζακ Σιράκ είχε καλέσει μια μέρα τέσσερις ξένους δημοσιογράφους στα Ηλύσια Πεδία.

Μα τι θα κάνει το Ιράν με τα πυρηνικά όπλα; τους ρώτησε. Τη στιγμή που θα ανιχνευθεί τέτοιος πύραυλος να εκτοξεύεται από την Τεχεράνη, θα φύγουν οι πύραυλοι για να ισοπεδώσουν το Ιράν. Το μόνο που μπορεί να κάνει το Ιράν με τα πυρηνικά του όπλα είναι να εμποδίσει να του επιτεθούν! Την απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις την έδωσε, με τον χαρακτηριστικό βρετανικό κυνισμό της, η Μάργκαρετ Θάτσερ, εδώ και πολύ καιρό. Το πρόβλημα με την απόκτηση πυρηνικών όπλων από τις τρίτες χώρες δεν είναι, είπε, ότι θα τα χρησιμοποιήσουν εναντίον μας. Είναι ότι θα μας εμποδίσουν να προβάλλουμε τη δική μας ισχύ σε αυτές τις χώρες.

Το πρόβλημα δεν είναι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, που δεν παραβίασε εξάλλου τη συμφωνία που είχε κάνει. Το πρόβλημα είναι ότι το αρχικό –γνωστό και διακηρυγμένο– πρόγραμμα των Νεοσυντηρητικών, που ξεκινούσε από το Ιράκ και έφτανε στο Ιράν και τη Βόρειο Κορέα, δεν πήγε εν τέλει καθόλου καλά.

• Πρώτον, ήταν η πρωτοφανής αντίσταση των σουνιτικών πληθυσμών του Ιράκ.
• Δεύτερον, ήταν η ήττα του Ισραήλ στον Λίβανο από τη Χεσμπολάχ.
• Τρίτον, ήταν η αντίσταση και επιβίωση του καθεστώτος Άσαντ.
• Τέταρτον, ήταν η απροθυμία του Ομπάμα να κλιμακώσει τον πόλεμο στη Συρία.
• Πέμπτον, ήταν η απόφαση του Προέδρου Πούτιν να απαντήσει στο πραξικόπημα που του έκαναν στην Ουκρανία, στέλνοντας τον στρατό του στη Συρία.

Μετά από είκοσι χρόνια πολέμων των Νεοσυντηρητικών στη Μέση Ανατολή (Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Υεμένη), ο Άσαντ είναι στη θέση του, το Ιράν και σε ένα βαθμό η Τουρκία κυριαρχούν στην περιοχή και τα στρατεύματα του Πούτιν έχουν εγκατασταθεί στο κέντρο της. Ρωσικοί πύραυλοι εγκαθίστανται τώρα στο Ιράν και ετοιμάζονται να εγκατασταθούν και στην Τουρκία. Ο απολογισμός δεν είναι δα και θετικός για όσους στα τέλη του 20ου αιώνα οραματίστηκαν το ‘Νέο Αμερικανικό Αιώνα’.